สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี4แล้ว งานหนักพอสมคสรเลย เราเรียนครูค่ะ 5ปี ตอนนี้อยากจบไวๆละรู้สึกเหนื่อย แต่เหนื่อยใจมากกว่า มาเรียนในสาขาที่เราเองก็ไม่ถนัด แต่เราก็ต้องสู้  ปี4งานเยอะ งานใหญ่เยอะมาก เราก็ทนอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิมในการทำงาน เป็นแบบนี้ตั้งแต่ปี1 เราอดทนมาตลอด เมื่อก่อน พวกมันก็ช่วยงานดีนะ จะมีเพื่อนเราอีกคนสมมุติว่าชื่อเอ คอยเป็นผู้นำนู่นนี่ ซึ่งบางทีเราก็นำบ้างผลัดกันนำไป แล้วก็มีเพื่อนสมมติว่าชื่อบี คอยตามชาวบ้านเขาตลอด นางมักทำไรไม่ค่อยเป็น ตอนนั้นเราก็โอเค เรายังมีเอที่ช่วยกัน โดยเอกับบีเนี่ย ทำงานพาร์ทไทม์ คือนางแทบไม่มีวันหยุดมาช่วยงานกลุ่มเลย สมัยปี1พวกนางก็ยังไม่ทำงานหรอก แต่พอม่ปี2-4พวกนางทำงานมาตลอด แต่งานที่พวกนางทำเป็นพวกงานพรีเล้นอะ งานระยะสั้น นางก็หางานเรื่อยๆทำเรื่อยๆกันมา แล้วเวลามีงานกลุ่ม นางก็จะไม่ค่อยสนใจกันแล้ว เราก็ต้องคอยแบกรับซึ่งเราก็เหนื่อย จะนัดมาทำงานกลุ่มแต่ละทีก็แสนยาก เพราะพวกนางไม่มีเวลา บางทีพวกนางมีเวลา แต่ถ้าเราไม่นัดสักคนไม่พูดสักคนนางก็เงียบกันหมด ช่วงหลังๆเอที่ตอนปี1นางสนใจเรียน พอปี2-4 นางก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียน นางเคยรับงานกลุ่มไปทำแต่พอถึงเวลาส่ง งานกลับไม่มีส่ง จนเราต้องไปหาจ้างจ่ายกันไปหลายพัน  พอหลังจากนั้นเอก็เป็นคนขี้เกียจไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เคยคุยกันตรงๆคือนางบอกว่าบางทีเหนื่อยทำงานก็ไม่อยากมาทำงานเรียนแล้ว หลังๆมานางชอบทักมาขอดูงานเดี่ยวเรา กับบี ซึ่งตอนนั้นๆเราสนิทกับเอเราก็ใฟ้เนาะ  แต่คือเอก็อปงานเราทำเหมือนเราเลย แค่เปลี่ยนข้อมูลเปนของตัวเอง เออตอนนั้นเราเห็นผลงานก็ไม่อยากพูดอะไร และผลงานนางกลับได้รับรางวัลแต่คือของเราไม่ได้ เจ็บใจมากๆ คือนางก็อปเราแท้ๆ ต้องบอกก่อนว่าการแข่งขันเราๆม่ได้แข่งในกลุ่มเดียวกะนาง กลุ่มที่เราแข็งมีคนที่ทำงานดีๆเยอะมาก  ต่อค่ะซึ่งหลังจากนั้นเอก็เหมือนเดิมยังทักมาขอดูงานเรากับบี แต่คราวหลังคือเราไม่ค่อยส่งให้เอ  เอเลยไหคุยกับบี บีก็ส่งให้ และยังเอาเราไปพูดกับบีว่าไม่อยากของานอะไรเราแล้ว เราชอบไม่ส่งให้  อันนี้บีเอามาเล่าใฟ้เราฟังซึ่งบีเองก็เบื่อที่เอชอบมาขอดูงาน แต่นางก็ต้องส่งให้ หลังๆมานี้เอไปสนิทกับบีเพราะนางทำงานเหมือนกันนางชอบคุยกันเรื่องงาน และนางก็ขอดูงานจากบีได้ บีให้ตลอด แต่รู้รึป่าวบีก้เอาเอมานินทาให้เราฟัง แต่ต่อหน้าบีจะแสดงท่าทีเป็นคนดีกับเอมากๆ ซึ่งเราก็งงเนอะ เทอมก่อนเราเรียนคนฃะห้องกับพวกนาง2คน เราได้ทำงานกับพวกคนเก่งๆเราสบายใจมากไม่ใช่อะไรหรอกเขาช่วยงานกันทำดีมากเราไม่ต้องเหนื่อยต้องเครียดเลย เราสบายใจ แต่เอกับบีนางต้องทำงานร่วมกัน แล้วคือเอก็นินทาเราว่าเราไปอยุ่กะคนเก่ง แต่ไม่ส่งงานไรมาให้เพื่อนดู เวลาเพื่อนถามชอบตอบไม่รู้ เอ้าคือเราก้ช่วยงานนางนะแต่แค่บางอย่างเราไม่ได้ทำคนที่เก่งกว่าเอาไปทำ เราโมโหมากอันนี้บีก็เอามาเล่าให้เราฟังอีก บีบอกว่าเบื่อทำงานกะเอ เอไม่ค่อยทำงาน บีทำเยอะกว่า บีเหนื่อย เออตอนนั้นเราก็โมโหแต่เห็นแก่บีก็เลยไฟล์งานทั้งหมดไปให้มันดูเลย และทักไปบอกเอว่าไม่ได้อยากไปอยุ่กะคนเก่งแล้วบางอย่างเราเองไม่ได้ทำเราไม่รู้ เอมันก็งงๆเนาทำไมเราทักไปวีน มันก็ถามบีว่าบีทักไปบอกเราหรอ บีห็เลยมาบอกเราว่าเราไม่น่าทักไปวีนใส่เอ เอสงสัย เราก็เลยยอมบอกให้เอบอกไปว่า สงสัยเราคิดมากไปเอง แค่บีทักมาขอดูงานเเล้วเราไม่สามารถบอกบีได้ประมานนี้ ซึ่งสรุปวันนั้ย เอมันก็เชื่อบี แต่หลังจากนั้นจนภึงปัจจุบัน เอกับเราก้ไม่เหมือนเดิมเท่าไหร่ เมื่อก่อนเราสนิทกะเอมาก ทุกวันนี้ไม่เลยอะ เอไปสนิทกับบี เราเองก้สนิทกกับบี แล้วทุกวันนี้งานกลุ่มคือเราเหนื่อยมากไม่มีใครสนใจเราเหนื่อยที่ต้องเอามาทำคนเดียว นัดก็หาวันนัดไม่ได้  เอชอบบอกว่าเดี๋ยสเอ จะลองเอาไปทำตรงนั้นตรงนี้แต่พอเอาเข้าจริงเอก็ไม่เห็นทำมา ส่วนบีชอบบอกว่าทำไม่เป็นอ่ะเราไม่เก่ง แต่คือคุณไม่เก่งแต่คุนไม่ฝึกไรเลย เราเหนืรอยมาก สมาชิกคนอื่นๆก็เป็นแบบนี้ไม่มีคนสนใจงาน ละคืองานมันงานยากอ่ะเราทำคนเดียวไม่ไหวเหมือนงานก่อนๆ บางงานนัดมาทำงานเอก็ไม่มาทำหลาบรอบมากเดี๋ยวป่วยเดี๋ยวทำงานเลิกดึกลุกไม่ไหว เราก็ทนเหตุผลนี้ด้วยมั้งเลยทำให้เรากับเอห่างกันไป เราเบื่อคนเห็นแก่ตัว แต่เราเองก้มีความคิดว่าบีเองก้ไม่น่าไว้ใจ ลับหลังนินทาเอให้เราฟังสารพัดแต่ต่อหน้าคือดีกะเอมาก คือเราก้งงอะเราเหนื่อยแล้วงานนี้คือเราเองก็ทำไม่ค่อยเป็น เราต้องพยายามทำคนเดียว เราคุยกับบีว่าจะทำวันไหนดีบีก็บอกบีไม่ว่างต้องไปทำงานพาทไทม์ คือเเราเหนื่อยอ่ะตอนอยุ่มอเราก้พูดนะว่างานนี้มันยากนะเราเครียด ซึ่งบีก็ท่าทางเครียดแบบเรา แต่เอบอกเดี๋ยวเอจะลองเอาไปดูอย่าเครียด แต่เอาเข้าจริงเอไม่เห็นทำไรเลย นี่ก็ใกล้วันที้อาจารจะขอดูงานแต่งานก็ไม่ถึงไหน เราต้องมาพยายามทำคนเดียว อีกใจเราคิดไว้ว่าเราทำเราก็ได้ พยายามใฟ้สุดสิ แต่อีกใจคิดว่าเราไม่อยากพยายามเลย.เพราะเราพยายามคนเดียวแต่นี่มันงานกลุ่ม ความคิดมันตีกันจนเราไม่ไหว แต่เราทิ้งงานไม่ได้ ท้อมากเป็นแบบนี้ตั้งแค่ปี2ละเราก้อดทนแต่ตอนนั้นงานมันก้ไม่ยากเท่านี้ไง..ยิ่งเรียนยิ่งยากขึ้นเรายิ่งท้อเหนื่อยใจกะพวกมัน อยู่มหาลัยเราเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังไม่ได้เลยได้แต่มาระบายให้พ่อแม่ให้แฟนฟังซึ่งทุกคนก้บอกให้ย้ายกลุ่ม แต่เราก้ไม่ย้ายสักที มัวแต่แคร์พวกมัน เราเคยคิกจะย้ายกลุ่มทำงานนะ ตอนจับกลุ่มเราหันไปบอกทุกคนว่ากระจายตัวกันไหมซึ่งเราเคยคุยกะบีแล้วว่าเราจะไม่รอด พอถึงวันที่เราพูดไป บีก็ตอบมาว่าบียังไงก็ได้แล้วแต่ แต่เอพูดว่าเอไม่เข้าใจทำไมอยุ่ด้วยกันได้ปี1ก้อยุ่ด้วยกันทำไมตอนนี้ย้ายอ่ะงง เข้าใจว่าอยากไปอยุ่กะคนทำงานดีนะแต่งงทำไมเมื่อก่อนอยุ่ด้วยกันได้ เราก็เลยตอบไปว่าอยุ่ด้วยกันแล้วไม่รอดไงก้เคยไม่รอดแล้วถ้างานยาก .แต่สุดท้ายวันนั้นเราก้ค้องอยุ่กะพวกมันเพราะงานนั้นก้ไม่ได้ยากมากเท่าไหร่ เห้อพแมางานนี้ในใจเราก้อยากย้ายมากๆแต่เราก็เบื่อมี่จะพูดให้กระจายตัวเพราะเดี๋ยสมันก็มาพูดแบบนั้นใส่เราอีก. เราต้องยอมทน เราได้แต่คิดว่าเราทนมาได้ขนาดนี้ทนมาหลายปี อีกนิดเดียวเราต้องสู้ ปี4แล้ว ปี5ก็ฝึกสอนทำงานเดี่ยวไม่ต้องมาเจอพวกมัน เราเครียดมากทุกวันนี้คียกะแฟนก้ร้องไห้ตลอดเรื่องนี้เหมือนเราเป็นโครเครียดโรคซึมเศร้า แต่เวลาไปมอเราต้องยิ้มเราต้องทำตัวปกติแต่ในใจงลึกๆเราเศร้ามากอยากเรียนจบไวๆจนตอนนี้รุ้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่มาเรียนครูเพราะกว่าจะจบเหนื่อยมากแล้ว
-----เราควรทำยังไงดีคะ-----เบื่อเพื่อนพวกนี้มากเลยเหนื่อยใจมาก ได้แต่คิดว่าถ้าเรียนจบเรากะพวกมันเราคงไม่ติดต่อกะพวกมันแล้ว เพื่อนแบบนี้