เราเลิกกับแฟนมา1อาทิตย์ค่ะเป็น1อาทิตย์ที่ทรมานมากทั้งที่มันวนลูปมาแบบนี้เป็นหลายสิบครั้งมากหมายความว่าเราทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นเลิกกันแยกกันอยู่หลายครั้งมากๆค่ะ
เรื่องที่เลิกกันไม่ใช่เรื่องผู้หญิงหรือคนอื่นเพราะเราทั้งคู่ซื่อสัตย์ต่อกันมาตลอด
แต่มันเป็นเรื่องนิสัยของเค้าและเรื่องเล็กน้อยที่มันสามารถเป็นเรื่องใหญ่ได้ทุกเมื่อเพราะอารมณ์แปรปรวนง่ายของเค้าเค้าเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ
ทุกครั้งที่เราเดินออกมาเค้าไม่เคยตามไม่เคยสนใจไม่เคยโทรหาสักครั้งเดียว
สุดท้ายทุกครั้งก็คือเราเองที่เดินออกมาเองและเดินกลับไปหาเค้าเองโดยที่เค้าไม่เคยต้องการแต่เราเองที่ต้องการกลับไปเราขอทำตามหัวใจตัวเอง
เรารู้อยู่แล้วว่ายิ่งเราเป็นฝ่ายง้อเค้ายิ่งเราเป็นฝ่ายกลับไปหาเค้าทำให้เค้ายิ่งมองเราแย่ทำให้เค้ารู้ว่าเราขาดเค้าไม่ได้
ที่ผ่านมาเราทำตามหัวใจตัวเองแบบนี้มาตลอดและก็รู้คำตอบว่ามันก็จะวนลูปอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆแต่มันง่ายกว่าการอยู่คนเดียวมันเหงามันคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาเราเคยถามเค้าว่าเลิกกันเคยคิดจะง้อเค้าบ้างไหมเค้าบอกว่าไม่ง้อเค้าจะไม่ง้อ...
สิ่งที่ถูกต้องคือเราควรตัดใจจากเค้าตั้งนานแล้วด้วยซ้ำแต่เราทำไม่ได้ค่ะทุกครั้งที่ทำมันทรมานมากมันคิดถึงมันอยากจะกลับไปหาเค้า
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรารู้อยู่เต็มอกว่ามันเกิดจากอะไรเราพยายามคุยกับเค้าทำความเข้าใจแต่เค้าพยายามไม่รับฟังไม่คุยไม่ยอมรับกลายเป็นว่าคบกับเค้าเราค้องคอยพยุงตัวเองมาตลอดเป็นปีๆแบกรับความทุกข์เพราะเกิดจากการโดนทำร้ายจิตใจซ้ำๆๆๆๆ(เรามีภาวะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วด้วยค่ะ) ต้องคอยรองรับอารมณ์เค้าโกรธเองหายเองเก็บกดทุกอย่างเพราะพูดอะไรไม่ได้เพราะยอมอย่างเดียวมาตลอด
พอแยกกันอยู่เราก็ได้แต่ดูเฟซบุ้คเค้าว่าเค้าตื่นหรือยังออนหรือยัง
เราโทรไปเค้าก็บอกกับเราทุกครั้งว่าโทรมาทำ
ไรกี่ครั้งแล้วอะ..ความรู้สึกเรากับสิ่งที่เค้าตอบเรากลับมาT___T
ตอนนี้เราอยากทำสิ่งที่ถูกต้องนั่นก็คือเลิกกับเค้าเด็ดขาดจริงๆเสียทีเลิกคิดถึงเค้าเลิกอยากกลับไปทำให้เค้ามีความสุขเพราะเรารู้แล้วสำหรับเค้าคนนี้ความดีไม่สามารถทำให้เค้าเป็นคนที่ดีขึ้นได้จริงๆเราจะทำยังไงดีเราพยายามคิดถึงเรื่องราวร้ายๆที่เค้าทำกับเราแต่สิ่งดีๆเรื่องราวดีๆและความรู้สึกอยากกลับไปหาเค้ามันก็เข้ามาเหมือนเดิมT___T เราควรทำไงดีคะเราเหนื่อยมากเลย
ตัดใจจากคนใจร้าย ต้องทำไงคะ
เรื่องที่เลิกกันไม่ใช่เรื่องผู้หญิงหรือคนอื่นเพราะเราทั้งคู่ซื่อสัตย์ต่อกันมาตลอด
แต่มันเป็นเรื่องนิสัยของเค้าและเรื่องเล็กน้อยที่มันสามารถเป็นเรื่องใหญ่ได้ทุกเมื่อเพราะอารมณ์แปรปรวนง่ายของเค้าเค้าเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ
ทุกครั้งที่เราเดินออกมาเค้าไม่เคยตามไม่เคยสนใจไม่เคยโทรหาสักครั้งเดียว
สุดท้ายทุกครั้งก็คือเราเองที่เดินออกมาเองและเดินกลับไปหาเค้าเองโดยที่เค้าไม่เคยต้องการแต่เราเองที่ต้องการกลับไปเราขอทำตามหัวใจตัวเอง
เรารู้อยู่แล้วว่ายิ่งเราเป็นฝ่ายง้อเค้ายิ่งเราเป็นฝ่ายกลับไปหาเค้าทำให้เค้ายิ่งมองเราแย่ทำให้เค้ารู้ว่าเราขาดเค้าไม่ได้
ที่ผ่านมาเราทำตามหัวใจตัวเองแบบนี้มาตลอดและก็รู้คำตอบว่ามันก็จะวนลูปอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆแต่มันง่ายกว่าการอยู่คนเดียวมันเหงามันคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาเราเคยถามเค้าว่าเลิกกันเคยคิดจะง้อเค้าบ้างไหมเค้าบอกว่าไม่ง้อเค้าจะไม่ง้อ...
สิ่งที่ถูกต้องคือเราควรตัดใจจากเค้าตั้งนานแล้วด้วยซ้ำแต่เราทำไม่ได้ค่ะทุกครั้งที่ทำมันทรมานมากมันคิดถึงมันอยากจะกลับไปหาเค้า
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรารู้อยู่เต็มอกว่ามันเกิดจากอะไรเราพยายามคุยกับเค้าทำความเข้าใจแต่เค้าพยายามไม่รับฟังไม่คุยไม่ยอมรับกลายเป็นว่าคบกับเค้าเราค้องคอยพยุงตัวเองมาตลอดเป็นปีๆแบกรับความทุกข์เพราะเกิดจากการโดนทำร้ายจิตใจซ้ำๆๆๆๆ(เรามีภาวะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วด้วยค่ะ) ต้องคอยรองรับอารมณ์เค้าโกรธเองหายเองเก็บกดทุกอย่างเพราะพูดอะไรไม่ได้เพราะยอมอย่างเดียวมาตลอด
พอแยกกันอยู่เราก็ได้แต่ดูเฟซบุ้คเค้าว่าเค้าตื่นหรือยังออนหรือยัง
เราโทรไปเค้าก็บอกกับเราทุกครั้งว่าโทรมาทำ
ตอนนี้เราอยากทำสิ่งที่ถูกต้องนั่นก็คือเลิกกับเค้าเด็ดขาดจริงๆเสียทีเลิกคิดถึงเค้าเลิกอยากกลับไปทำให้เค้ามีความสุขเพราะเรารู้แล้วสำหรับเค้าคนนี้ความดีไม่สามารถทำให้เค้าเป็นคนที่ดีขึ้นได้จริงๆเราจะทำยังไงดีเราพยายามคิดถึงเรื่องราวร้ายๆที่เค้าทำกับเราแต่สิ่งดีๆเรื่องราวดีๆและความรู้สึกอยากกลับไปหาเค้ามันก็เข้ามาเหมือนเดิมT___T เราควรทำไงดีคะเราเหนื่อยมากเลย