สวัสดีค่ะเรามีปัญหากับตัวเราเองอยากรู้ว่าอาการแบบนี้โรคซึมเศร้าหรือเปล่าเริ่มแรกเลยต้นเหตุของอาการ พ่อแม่เราแยกทางกันค่ะแม่ไปทางพ่อก็เอาแต่เมาไม่เคยสนใจจนเราเกเรติดเพื่อนหนักเรียนไม่จบและทำร้ายตัวเองอยู่บ่อยครั้งคล้ายๆเรียกร้องความสนใจ เรามักคิดเสมอว่าอยากให้เขาคืนดีกันทั้งที่เลิกกันได้7-8 ปีแต่เรายังคงรับความจริงไม่ได้ค่ะ คิดถึงวันหยุดที่พ่อแม่เคยพาไปเที่ยวคิดถึงทุกอย่าง ทุกวันนี้บางทีคิดขึ้นมาก็ร้องไห้ จนวันนึงเราไปเจอผู้ชายคนนึงค่ะเรารักเขามากแต่เขามักตบตีเราตลอดซ้อมเรากลายเป็นทั้งรักทั้งเจ็บแต่เราไม่โกรธเค้าค่ะจบกันด้วยดี แต่ตลอดเวลาเราก็ทำร้ายตัวเองตลอดเช่นกัน แต่ปัจจุบันเลิกทำร้ายตัวเองแล้วค่ะ ปัจจุบันเราเจอแฟนที่ดีครอบครัวแฟนที่ดี แต่อาการของเราคือชอบเหม่อลอยค่ะ สมาธิสั้น ขี้ลืมสุดๆ เป็นคนกลัวโลกภายนอกค่ะ เข้ากะใครไม่ได้ทั้งที่เราไม่ใช่คนร้ายอะไร เราชอบเก็บตัวเองอยู่ในห้องอยู่คนเดียว พยายามที่จะออกไปเจอผู้คนแต่ก็ทำไม่ได้ค่ะสุดท้ายจบที่หมกตัวอยู่ในห้อง เรากลัวคนค่ะกลัวที่ๆมีคนเยอะๆไม่ชอบเที่ยวไม่ชอบไปไหนเลย อยากอยู่แต่ในห้องจนกลายเป็นปัญหากับตัวเองค่ะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ยังคิดเดิมๆซ้ำๆแล้วเครียด เล่าให้แฟนฟังแฟนคิดว่าอาจจะไม่เป็นอะไร มีใครแนะนำเราได้บ้างไหมคะว่าควรทำยังไงดีไม่รู้ว่าแท็คถูกห้องไหม ถ้าผิดขออภัยด้วยค่ะ