ตอนที่ 3 ย่าติ่ง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน

กระทู้สนทนา

บันทึกนักเดินทาง Backpack เที่ยวภูเขา เที่ยวจีน ประเทศจีน

ตอนที่ 1 เริ่มต้นเดินทาง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39254220
ตอนที่ 2 เสฉวน_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39254256
ตอนที่ 3 ย่าติ่ง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39256750
ตอนที่ 4 แชงกรีล่า รือว่า_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39256761
ตอนที่ 5 เต้าเฉิง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39256792
ตอนที่ 6 คังติ้ง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39256823
ตอนที่ 7 สามเมืองในวันเดียว_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39259828
ตอนที่ 8 เล่อซานต้าฝอ_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39260159
ตอนที่ 9 เฉิงตู_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39260184
ตอนที่ 10 แพนด้า_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39260214
ตอนที่ 11 อู่หลง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39263755
ตอนที่ 12หลุมฟ้าสะพานสวรรค์ _China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39263971
ตอนที่ 13 ฉงชิ่ง_China Spring Trip 2019_เสฉวน ฉงชิ่ง ย่าติ่ง 12 วัน https://ppantip.com/topic/39264038

ตื่นเช้ามาอย่างสดใส เย้!!!หายแพ้ความสูงแล้ว เก็บกระเป๋าตื่นมากินข้าว เจอเจ้าของโรงแรม เราก็ถามเลยว่า คุณมีอาหารเช้าไหม เจ้าของร้านตอบว่า มีสิ เป็นข้าวต้มสไตล์จีน ไข่ต้มและหมั่นโถว เราก็กินอิ่มหนำสำราญ เจ้าของเดินมาบอกว่า ที่ลื้อกินอ่านะ 15 yuan อ่าวนี่ไม่ฟรีหรอกหรอ แต่เจ้าของก็น่ารัก บอกฝากกระเป๋าได้นะ(ไม่ เราไม่ฝาก เรากลัวเสียตังอีก) และบอกทางไปรถบัสหรือต้าปา(大巴) แต่เจอลุงคนจีนที่มาเที่ยว เลยถามทาง เป็นความโชคดีมาก ลุงคนนี้ดันพูดอังกฤษได้ ลุงคือสวรรค์หนูเลยนะ แกแบบเป็นล่ามถามทางให้ โชคดีที่คาร์พูลจะไปย่าติ่งมาพอดี เลยกระโดดนั่งรถไป พอขึ้นรถปุ๊ป ทำตัวสวยๆ เพราะนั่งกะหนุ่มเฉิงตู ค่ารถก็ 10 yuan

วิว ระหว่างทางไปย่าติ่งค่ะ สวยมาก

เมื่อถึงย่าติ่ง ได้ยินเสียงคนไทยแว่วด้านหลังขณะซื้อตั๋ว เลยเกาะกลุ่มไปกับเขา ดีใจมาก คนละ 133 yuan กลายเป็น 5 คนไทย แต่พวกเขามาทางคุนหมิง

เมื่อกระโดดขึ้นบัสได้ ก็เลยตัดสินใจกระโดดขึ้นรถ ตั้งใจไปหมู่บ้านย่าติ่ง(亚丁称) หลังจากได้ที่พักด้วยราคา 120 yuan เลยหมู่บ้านย่าติ่ง หน้าสถานีที่สาม ถ้าจะไปที่นี่บอกเขาว่า ซันโฮ้ว
เส้นทางระหว่างทางไปหมู่บ้านย่าติ่ง ภูเขาหิมะ

เราทั้ง 5 ก็ตัดสินใจเดินทางไปเส้นยาวที่สุด ที่ต้องซื้อรถกอล์ฟไป-กลับ 80 yuan เพื่อไปยังที่นั่น และเดินต่ออีก 4 กม. ช่วงที่ไปตอนนั้น คนขับรถกำลังรวมกลุ่มกินข้าว ลื้อรอก่อนนะ พวกอั๊วกินข้าวกันอยู่ เมื่อขึ้นรถมา กั๊วไหล กั๊วไหล เรียกบรรดาอาม่าขึ้นรถ อาม่าชาวมาเลย์วัย 65นั่งติดและชวนคุย ช่วงนั้น เราเริ่มเหนื่อยขึ้น อาม่าได้แต่บอก ลื้อต้องทำอะไรม่าน ม่านน้า(ช้าๆ) อั๊วเคยมาตอนสาวๆ ตอนนั้นลำบากกว่านี่เยอะ (อืมรอบหน้าคงมีhigh speed train มาถึงนี่แล้วล่ะ อาม่า)

เมื่อเราเดินไปได้ 2 กม.อยู่ดีๆก็เหนื่อยจัด พี่ไทยทั้ง 5 ได้ให้เรากินยา สุดท้ายก็ไม่ไหวจริงๆ ตัดสินใจนั่งอยู่ที่นั่น แล้วขอไลน์พี่ไว้ หนูขอเดินกลับเอง เราเดินไป 2 กม.ใช้เวลา 30 นาที แต่เดินกลับใช้เวลา 5 ชั่วโมง ทั้งเหนื่อย ทั้งหนาว ตอนนั้น เดิน 10 ก้าว พัก 1 ชม. บางทีก็หลับ ตื่นมาคิดว่าตายอยู่บนสวรรค์ไปแล้ว เพราะข้างหน้าสวยจิงๆ คนจีนเดินผ่านไปมา ก็ไม่ทัก กว่าจะได้ขึ้นกอล์ฟ ทรมานมาก และสุดท้ายมาอาเจียนหน้าสถานีรถบัส ออกหมดเลย อาเจียนสุดท้ายเป็นเลือด รู้สึกดีขึ้น แต่เจ็บหน้าอกขึ้นมา อ๊ากกก

แล้วไง
วิวระหว่างที่ย่าติ่งค่ะ

สำหรับภาพข้างล่างนี้ เป็นภาพที่พี่คนไทยในกลุ่มถ่ายแล้วส่งมาให้ ขอบคุณมากนะคะ ตอนหลังไลน์หายไป เลยไม่รู้จะขออนุญาตพี่อย่างไร เอาเป็นว่าถ้าพี่มาเจอในนี้ หนูขออนุญาตลงในนี้นะคะ

ลืมบอกไปก่อนหน้าว่า การไปที่สูงนั่น เราจะเจอปรากฎการณ์บางอย่าง ขวดครีมที่ขนไปจะพองกว่าปกติ ครีมกันแดดถึงกับล้นออกมานอกฝา เพราะความดันภายในเท่ากับตอนที่ปิดฝา(ระดับน้ำทะเล) แต่พอขึ้นเครื่องไปเปิดที่ห้องพัก ความดันอากาศภายนอกน้อยลง ทำให้ขวดมันพองขึ้น เปิดมาเสียงดังป๊อก หลังจากอาเจียนเสร็จ ก็ขึ้นรถบัสมายังที่พัก เพื่อมานอน อาการเจ็บหน้าอกยังมีอยู่ ในใจคิดแล้ว จะมาตายที่นี่ไม่ได้นะ ก็เลยตัดสินใจวีแชทบอกเพื่อนสาวคนจีนที่เจอกันที่สิงคโปร์ เขาช่วยเป็นล่ามให้ คุยตั้งแต่เจ้าของ คนเฝ้าหน้าประตู คนขับแท็กซี่ จนถึงพยาบาล รวมถึงคอยถามอาการเป็นระยะๆ จนถึงพยายามหาโรงแรมให้ (รู้สึกขอบคุณเขามากๆ ตอนฟังเขาคุยกับเจ้าของ จับใจความได้ เพื่อนพยายามที่จะหาทางออกให้ ไม่มี รพ.ที่นี่ มีคลีนิกไหม มีร้านขายยาหรือเปล่า แบบรู้สึกซึ้งมากเลยตอนนั้น) หากเกิดอาการแพ้ความสูง อย่าอาบน้ำนะคะ

การเดินทางจากหมู่บ้านย่าติ่งมายังสถานีรถบัส ใช้เวลา 1 ชม.ซึ่งต้องนั่งรถเที่ยวสุดท้าย มีแต่คนงานในนั้น โดยตอนนั้น พี่ๆคนไทยทั้ง 4 คนกลับมาพอดี เลยมาช่วยส่ง(ภาระเราคือกระเป๋าใบใหญ่) เขาก็ติดต่อเราเป็นระยะๆ โห ต้องขอบคุณพี่ๆมาก เจอกันไม่ถึง 24 ชม ก็สร้างภาระแล้ว เมื่อถึงจุดจอดบัส (คนขับบอกว่าถึงแล้ว คนงานพูดอะไรซักอย่างพร้อมกัน) หลังจากนั้นก็ต้องเดินลงไปถึงประตูหน้าอีก 1 กม.โดยมีกระเป๋าใบใหญ่อยู่สะพายหลัง กระเป๋าเล็กสะพายหน้า ฟ้าเริ่มมืด สำนักงานก็ปิดหมดแล้ว คนงานคนจีนที่มาด้วยเขาไม่ต้องแบกอะไร เขาก็เดินกันเร็ว จนเหลือเราคนเดียวในนั้น มืดด้วย หนาวด้วย เหนื่อยมากเจียนตาย กระป๋องออกซิเจนก็ลืมไว้ที่ห้องพัก ฮือออ

เมื่อถึงจุดจอดTaxi แท๊กซี่บอกว่าปกติเป็นคาร์พูล แต่ถ้าไปส่งคุณคนเดียวคิด 40 yuan เราก็แบบ เออ 40 ก็ได้ เมื่อขึ้นรถTaxi แท๊กซี่ดันพูดอะไรไม่รู้ ทำมืออะไรก็ไม่รู้ แล้วซักพักพอจับใจความได้ Taxi หื่น ทำไงดี เหนื่อยก็เหนื่อย แรงก็ไม่มี เริ่มง่วง ตาเริ่มปิดแล้ว จะหลับไม่ได้นะ จะไม่ปลอดภัย จากนั้นเราก็ตัดสินใจโทรหาเพื่อน พอมันเห็น มันดันเปิดเพลงเสียงดัง สัญญาณโทรศัพท์ก็ติดๆดับๆ ข้างนอกก็มีแต่ภูเขาและมืดมาก โทรบอกเพื่อนใช้วีแชทโทร แล้วพูดย้ำๆเป็นภาษาอังกฤษว่า ฉันอยู่บนแท๊กซี่แล้ว ช่วยฉันด้วยนะ พูดซ้ำๆแต่พยายามพูดกับเพื่อนไปเรื่อยแม้เพื่อนจะได้ยินบ้าง ไม่ได้ยินบ้าง เพื่อป้องกันตัวเองหลับและให้รู้สึกมีคนอยู่กับเราตลอด แต่โชคดีมันไม่ทำอะไรและไปส่งถึงที่คลินิกชุมชนเล็กๆที่แชงกรีล่า

เมื่อมาถึง ก็โทรหาเพื่อนจีนอีกครั้ง จัดการเป็นล่ามให้ มีให้ออกซิเจนน้ำ และฉีดสารอาหารเข้าเส้นเลือด จ่ายค่ายาไป 112 yuan (ขอเอกสารไว้มาเบิกประกัน ดันเป็นภาษาจีน ภาษาอังกฤษเขาเขียนไม่ได้) ระหว่างรักษา พยาบาลจีนทั้ง 3 คนดุมาก ชอบแอบมาส่องดูว่าเล่นโทรศัพท์หรือเปล่า ทำไมถึงไม่นอน แล้วก็ดุเสียงดัง กว่าจะเสร็จก็ร่วมๆราวเกือบเที่ยงคืน พยาบาลถามว่าจอง รร.ไว้ไหม ถ้าไม่ก็นอนพักที่นี่ล่ะ ข้างนอกทั้งดึกและหนาว รร.แถวนี้ก็แพง แต่คุณนอนคลีนิกคนเดียวนะ มีอะไรก็โทรมาเบอร์นี้ ที่พักเราทั้ง3อยู่อาคารด้านหน้า หน้าเราเริ่มกังวล พยาบาลเลยถามว่า คุณมีอะไรจะถามชั้นไหม ฉันเลยถามว่า ที่นี่ไม่มีผีใช่ไหม พยาบาลขำ แล้วบอกว่า ไม่มีหรอกนะ