เราเป็นผู้หญิงที่คบกับผู้หญิงด้วยกัน(ถ้าคนอื่นมองเราก็คืนทอม  แต่เราคิดว่าเราก็คือผู้หญิง)  เราคบกับแฟนมา 3 ปี 
ช่วงเมษายน เค้าไปอบรมแล้วไปพบกับผู้ชายคนหนึ่ง อายุมากกว่าเยอะน่าจะประมาณ 53 เป็นระดับหัวหน้า มีครอบครัวแล้ว อายุห่างจากแฟนเราสัก 13-14 ปี
อาการเขาแปลกไป เราก็เลยถาม เขาขอเราคุยกับผู้ชายคนนี้  เขาให้เหตุผลว่าเรื่องของเรามันก็เป็นไม่ได้  และกับผู้ชายคนนั้นก็เป็นไปไม่ได้
แต่เขาไม่อยากเลิกคุยกับเขา เราทะเลาะกันในวันนั้น ตื่นเช้ามาเขาเข้ามาขอโทษแล้วก็กอดเราไว้ว่าอย่าทิ้งไปไหนนะ  เขาบอกรักเรา
จากระยะเวลานั้นถึงตอนนี้ผ่านมา 3 เดือน เรายังคบกันอยู่ เขาปรับตัวกับเราดีขึ้นมาก และเราก็ปรับปรุงตัวเหมือนกัน 
ถ้ามองจากภายนอกทุกอย่างคงจะจบลงด้วยดี
            แต่หากข้างในเรารู้ทั้งรู้ว่าเขายังพูดคุยกันอยู่ทุกวัน  ผู้ชายคนนั้นอยู่ต่างจังหวัด  และอีกไม่นานเค้าทั้ง 2 คงต้องไปเจอกับ  
เราต้องทำยังไง  ทั้งที่สุขมาก แต่มันก็ทุกข์มากเหมือนกัน
 
"พยายามตลอดมา พยายามตอบหัวใจ
จะทำเพื่ออะไร เมื่อเขาไม่เคยรัก
เหนื่อยมาแล้วเท่าไร เมื่อไรที่ควรจะหยุดพัก
ต้องเฝ้ารอ…อย่างเลื่อนลอย

พยายามตั้งกี่ครั้ง พยายามบอกหัวใจ
หยุดเรื่องนี้และไปจากเขา ไปให้ไกล
แต่ไม่รู้ทำไม เรี่ยวแรงไม่มีจะผลักไส
และถอนตัว…ไม่ได้เลย

จะอยู่อย่างนี้หรือว่าตัดใจไปเลย ฉันเองก็ไม่เคยรู้
แม้ต้องเจ็บกับการต้องทนอยู่ แต่มันไม่มีทางไป
จะพอแค่นี้หรือต้องเจ็บไปวัน วัน ฉันไม่รู้จะเลือกทางไหน
รู้ว่าเหนื่อยกับการเฝ้ารออยู่ แต่อยู่โดยไม่มีเขาก็ทนไม่ไหว..."  อารมณ์ประมาณนี้เลย  เราจะทำไงดี