ดูแล้วไม่เชื่ออะไรสักอย่าง

ไม่เชื่อว่าเป็นนักอวกาศจริง
ไม่เชื่อว่าเป็นพ่อลูกกันจริง
ไม่เชื่อว่าเป็นผัวเมียกันจริง
ไม่เชื่อเหตุผลของการกระทําสักตัวละคร
ทุกอย่างมันดูปลอมไปหมด
พ่อไม่เจอเอเลี่ยน เลยปล่อยคลื่นแสงมาทําลายโลก?

พยายามจะสื่ออะไรก็ไม่สุดสักอย่าง.
จะปรัชญาก็ครึ่งๆกลางๆ งงๆ เบลอๆ. เข้าใจว่าจะสื่อว่า สุดท้ายไปสุดขอบจักรวาลตามล่าฝัน ไม่เจออะไรก็ต้องกลับมาใส่ใจสิ่งรอบข้างที่เรามีดีกว่า. แต่หนังทําให้อินกับสิ่งที่อยากจะบอกไม่ได้สักนิด.
จะดราม่าก็ไม่สุดเพราะไม่เชื่อความสัมพันธ์ใดๆที่เกิดขึ้นเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว.

cg ก็กั๊กๆ เหมือนมีดาวเคราะห์เป็นโปสเตอร์ไว้เฉยๆ
ฉากลิงบาบูน ใส่มาทําไม ส่งผลอะไรกับเนื้อเรื่องเหรอ งง.
เป็นพ่อลูกกัน พลัดพลาดมา 30 ปี
แต่ตอนบอกให้ปล่อยทิ้งในอวกาศ ทําไมไม่รู้สึกอะไรเลย แสดงเหมือนเป็นหุ่นขี้ผึ้ง

เทียบกับ เจสสิก้า เชสเซนใน interstella เวอชั่นตอนโตที่คุยกับพ่อผ่านจอตลอดแต่ทําไมดูโคตรอิน. เทียบกับ จอร์จคลูนี่ ตอนขอ แซนดร้า ปล่อยมือ ทั้งๆที่ 2 ตัวละครเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ทําไมมันโคตรอิน และ sad มาก.

1/10. พอ.