คนส่วนใหญ่ในสังคมชอบเอาชีวิตของตัวเองไปยึดติดกับอนาคต ยึดติดกับเป้าหมาย มองว่าชีวิตปัจจุบันเป็นช่วงที่ทนทุกข์

โลกเรามีคนอยู่ 2 ประเภท คือ "นักท่องเที่ยว" และ "นักเดินทาง"

ถ้าสมมติว่าเป้าหมายของทั้งคู่คือ ภูเขาเอเวอเรสต์
"นักท่องเที่ยว" จะทำยังไงก็ได้เพื่อให้ตัวเองไปถึงภูเขาให้เร็วที่สุด ไม่สนใจระหว่างทาง พุ่งไปที่จุดหมายปลายทางเป็นหลัก เขาไม่มีความสุขระหว่างการเดินทางเลย ความสุขของเขาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ เขาไปถึงภูเขาเอเวอร์เรสต์แล้ว ดังนั้นหากภารกิจของเขาล้มเหลวหรือตายไปซะก่อน เขาจะรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองไร้ค่ามาก เพราะทำตามเป้าหมายไม่สำเร็จ
แต่ "นักเดินทาง" จะไม่ยึดติดกับเป้าหมาย เขาจะโฟกัสไปกับสิ่งต่างๆที่เขาพบเห็นรอบตัว เดินทางแบบไม่รีบร้อน เหนื่อยก็พัก มีแวะถ่ายรูปตามจุดต่างๆบ้าง เขามีความสุขระหว่างการเดินทางมาก ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาในการเดินทางนานกว่า "นักท่องเที่ยว" หากภารกิจล้มเหลวระหว่างทาง เขาก็ไม่รู้สึกเสียดาย เพราะ ใช้ชีวิตคุ้มค่ามากพอแล้ว