ผมอายุ17 เป็นลูกคนเดียวอยู่กับพ่อแม่ยายผมพึกเสียไปไม่ถึง ปี พ่อผมลิ้นไก่สั้น แม่ผมเป็นใบ้ ครอบครัวผมจน ผมเรียนก็ไม่จบผมตกงาน ผมรู้สึกท้อ ไม่อยากทำอะไรเลย
อยากจะทำตามความฝันการร้องเพลงในอำเภอก็ไม่มีที่ให้ผมได้ฝึกฝน และเคยคิดว่าผมเกิดมาทำไม ทำไมผมเกิดมาไม่เหมือนคนอื่น อยากจะบอกจะเล่าให้ใครฟังเขาก็ฟังแล้วก็ตลก ชีวิตผมมันตลกขนานนั้นเลยหรอ
รอยยิ้มที่ผมเคยยิ้มเพราะมีความสุขตอนนี้มันไม่ได้มีให้เห็นนานแล้ว มีแต่รอยยิ้มที่ปิดบังความทุกของผมอยู่ ผมเหนื่อยผมท้อ ผมอ่อนแอ่ ยายที่ผมรักมากก็เสียพ่อแม่ก็ลำบาก นี้หรอชีวิตคนจน...