สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่านนะคะ
คือเราอยู่ชั้น ปวช.1 สาขาคอม-กราฟิก ห้อง 2 แอบชอบผู้ชายคนนึงในสาขาเดียวกัน แต่อยู่ห้อง 1
ปกติแล้วเราไม่ค่อยสนใจเรื่องความรักพวกนี้เท่าไหร่นะคะ
แต่พอแอบชอบเท่านั้นแหละ #แห้วทุกครั้ง~ -^-#
แต่รอบนี้ก็หวังว่าจะรอดนะ...
ไม่รู้จะเข้าหาทักทายหรืออ่านใจยังไงดีหรือทำยังไงให้สนิทกับคนที่ชอบให้ได้ก็ช่วยสนับสนุนด้วยนะคะ
#เพราะไปต่อไม่ถูกแล้วค่ะ แง๊งงง--#
ขออธิบายรูปร่างหน้าตาแล้วกัน
เขามีรูปร่างผอมสูงกว่าเราประมาณ 5 ซม. ผิวขาวสะอาด โครงหน้าเรียวบางๆ
มีจุดไฝนิดหน่อย(โคตรมีสเน่ห์เลย~) ใส่แว่นสายตากรอบสีดำ ตาดำประกาย(ถ้าสังเกตตาดีๆ แต่ไม่ถึงกับจ้องนะคะ)
ผมหน้าดกดำ สังเกตง่าย (ถ้าดูแล้วจะมีเอกลักษณ์มาก'w')
นิสัยเขาที่เราดูผ่านๆก็คือ เงียบ ไม่เข้ากลุ่ม ชอบฟังเพลง ติดเกมส์ ใจดี
ส่วนเราเรอะ =_,=
สูงพอดี(ขึ้นต้นด้วย160+) ผอมบนบวมล่าง(เบิร์นขาไม่ออก) ผิวสองสี มัดหางม้าสูง หน้าม้าธรรมดา ตาโต o-o
#แค่รูปร่างหน้าตาเราน่าจะไม่ผ่านแล้วค่ะ5555#
นิสัยเราก็คือ เงียบ ไม่เข้ากลุ่ม ชอบฟังเพลง ร่าเริง วันๆเอาแต่อ่านหนังสือกับวาดภาพเล่น
เรื่องที่เคยเจอกันครั้งแรก '-'
เราก็ยืมกระดานกับเสื้อช็อป(ต้องใส่ในคาบวาดภาพ)แค่นั้นแหละ แล้วก็คืนตามปกติ (ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรค่ะ)
(แต่เรายืมด้วยเสียงต่ำๆแมนๆ เขาคงกลัวแล้วมั้ง555)
วันจันทร์สัปดาห์ที่ 3
เราลืมเอากระดานกับเสื้อช็อปมาอีกแล้วค่ะ แล้วตอนกลางวันเราจะเข้าห้องน้ำ เราเดินผ่านเขาพอดี
เลยต้องใช้มือดันไหล่เขา(เผลอดันแรง) แต่ร่างบางๆเขาปลิวถอยเลย (เผลอรุนแรงอีกแล้วอ๊ากก)
เรากับเขาคุยกันแบบถ้าถึงคาบแล้วจะมายืมไรงี้
แล้วเราก็ไปเข้าห้องน้ำ..
เราออกมาปุ๊ป-- เขารอเราหน้าทางเดินข้างห้องน้ำ!! แล้วก็เอามาให้เรายืม!! ได้ทั้งเสื้อช็อปได้ทั้งกระดาน
แต่เราเอามาใส่ในห้องสมุดก่อนถึงคาบ แต่เราพึ่งเห็นเขาในห้องสมุดครั้งแรก
แถมเหมือนจดไดอารี่อยู่ด้วยอีกฝั่ง แต่เราก็ต้องรอเวลาถึงคาบเรียนแล้วก็ไป
หลังจากนั้น
พอหมดคาบ เราก็เดินไปอีกอาคารนึงชั้น 3 ไม่เห็นใครเลย..
เหมือนเลิกเรียนแล้ว เรานี่คิดว่า.. (ต้องซักให้ใ่ชมั้ยย!!!) อะไรประมาณนี้ใช่มั้ย
เรามาที่ขนส่ง แล้วคิดว่าจะกลับบ้านตอนไหนดี? (อาการเบื่อบ้าน555)
#แต่ไม่ได้คิดเรื่องกระดานกับเสื้อช็อปเลย55#
ผ่านมาสักพัก อยู่ดีๆเราก้อยากแวะเซเว่น ก็เลยเดินไปโซนที่มีแซนวิชเบคอน(หิว -w-)
"....!!? o_O"
แต่เขาโผล่มาจากไหนสักแห่งพอดี ทั้งเราและเขาตกใจตาโตพอๆกัน ต่างคนต่างยิ้มบางแห้งๆ
#ใครมันจะไปคิดว่าต้องเจอกันบังเอิญห๊ะะะะ#
เราก็เลยคืนกระดานและเสื้อช็อปให้แบบเรียบร้อย ก่อนที่จะถามว่า
"ว่าแต่ว่า ชื่ออะไรหรอ!?"
เขาตอบว่า
"
ชื่อคนนั้นแหละ)"
เราถามต่อในเชิงแกล้ง
"รู้จักชื่อเราป่าว"
เขาตอบ
"ก็รู้มั้ง"
เราถามต่อ
"แล้วเราชื่ออะไร"
แต่เขาทายชื่อเราออกเฉยเลย55555555
หลังจากนั้นเขาก็ถามเราเกี่ยวกับงาน ว่าใช่ท็อปวาดคาแรคเตอร์นู่นนี่นั่นป่าว เราก็บอกว่าไม่แน่ใจ
แล้วก็โชว์รูปคาแรคเตอร์ของเราให้เขาดู แล้วเขาก็เอาผลงานให้เราดู
เขาว่าตัวเองว่า
"เขาออกแบบไม่ค่อยดี เอามาจากนู่นนี่นั่นนู่น"
เราบอกเขาไปว่า "ตู้หู้วว สวยดี '-' "
เราก็เลยบอกต่อ"ถ้ามีฝีมือแต่ไม่มีไอเดียมันก็ไม่ได้นะ"
สักพักเขาถามเราว่า
"หลังเลิกเรียนกลับบ้านยังไง"
เราตอบว่า
"ขนส่งแล้วก็สองแถว"
เขาถามต่อ
"สองแถวไหน"
เราก็ตอบปกติ แล้วเราก็ถามกลับ
แต่เขาตอบว่าอะไรรู้มั้ย?
"อยู่แถวนี้"
(เงิบเลย---)
ผ่านไปปุ๊ปไม่มีอะไรคุยแล้ว เขาก็บอกเราว่า
"ไปก่อนนะ"
เราก็บอก
"บายย"
เขาก็เดินไปเลย
#เขิลสิรออะไรล่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก#
พอวันพฤหัสบดี เราวิ่งหนีฝน
แต่หูฟังพัง วันศุกร์ ตอนกลับบ้าน
ไม่นะ!!!
พอวันอาทิตย์
เราแชทถามทุกคนเลยว่า "มีร้านหูฟังแนะนำมั้ย?"
แต่คำตอบที่ได้ออกมานั่นก้คือ!!!
"ไม่รู้" (...)
เราจนปัญญาแล้ว แต่ก็คิดว่าเขาน่าจะเป็นแุถวนี้แหละเลยทักแชทไปถาม
แต่เขาตอบว่า
"Robinson อยู่ซ้ายของโรงหนัง"
เราบอกถามต่อว่า
"วันจันทร์ว่าจะไป สนมั้ย"
เขาตอบ
"น่าสน"
เราบอกว่า
"งั้นวันจันทร์ไปกัน"
"เพื่อมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรา555"
เขาบอก
"555"
(แล้วก็คุยเรื่องหูฟังบลาๆงบประมาณเนี่ยแหละ)
สักพัก
เขาถามเราว่า
"ว่าแต่พรุ่งนี้ จะนัดเจอตรงไหน เผื่อเราเน็ตหมด"
เราตอบว่า
"ถ้าเลิกเรียนก็ไปเลย หรือถ้าติดธุระก็ที่เซเว่นขนส่ง ง่ายดี"
เมื่อถึงวันจันทร์
ทำข้อสอบไปเขิลไปสิรอไรล่ะ(ปกติจะทำข้อสอบแล้วเครียดมากถึงขั้นจี๊ดในสมองได้)
หลังจากสอบ ห้อง 1 ปล่อยออกจากห้องสอบก่อนห้อง 2
แล้วเขาก็มาส่องเราผ่านหน้าต่าง ในขณะที่เราพึ่งตื่นจากการหลับในห้องสอบ55555
แล้วเขาก็ไป.. เราคิดว่าเขาไปส่งงาน
พอห้อง 2 ปล่อยออกจากห้องสอบได้แล้ว เราก็วิ่งไปส่งงาน 2-3 รอบ
แล้วคิดเผื่อว่าเขาจะรอนาน ก็เลยมาหน้าวิทยาลัย
เราแชทถามเขา
"อยู่ไหน"
เขาตอบ
"ขนส่ง"
What--!! เร็วโคตร
เราก็วิ่งไปขนส่งสิรอไรล่ะ คือแบบว่าเขามานั่งรอเราเป็นครึ่งชม.แล้วไม่บอกเราด้วยยย
เรานี่แบบว่าอยากจะตื้บสัก10ที พอถึงขนส่ง เราลงจากรถสองแถวปุ๊ป..
ใช่เลย...
เรามองเขาที่นั่งรอเราอย่างน่าสงสาร... ไม่คิดเลยว่าจะมารอ..(นึกถึงตัวเองที่นัดกับเพื่อน)
เรากับเขาตกลงกันว่าจะไปด้วยรถอะไรดี สุดท้ายก็เป็น รถสองแถว
เรากับเขานั่งข้างกันสองคน สักพักเขาก็ลุกให้ ผญ คนแก่นั่ง (สุภาพบุรุษจริงๆ//เรื่องปกตินิ)
แล้วเขาก็ยืนเฉยๆฟังเพลง(เหมือนเก๊กแต่เป็นบุคคลิกเขา) สักพักนึงเขาก็ดูเส้นทางให้เรา
แถมเตรียมกดกริ่งด้วย หลังจากลงรถแล้ว
เราก็จ่ายค่ารถให้เขาเลย
เขาถามเราว่า
"ให้จ่ายคืนมั้ย"
เราบอก
"ไม่ต้อง"
แล้วเรากับเขาก็เดินข้ามสะพาน คุยกันเรื่องสอบเนี่ยแหละ พอหลังจากเดินลงสะพานแล้ว
เรากับเขาเผลอเดินเซชนกันด้วยย(เซมาฮารัง ซารังเฮโย อ๊ากกกก)
แล้วก็เดินคุยกันยาวๆเรื่องชอบกินอะไร ชอบดื่มอะไร ไรงี้ จนถึงชั้น2
เขาก็พาเรามาร้าน แล้วก็มาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรา
แล้วเราก็ให้เขาเลือกให้ใน2อัน
แต่เขาเลือกอันสีขาวให้เราใช้(จริงๆหูฟังเขาก็ใช้รุ่นเดียวกันกับเราเนี่ยแหละ)
หลังจากนั้นเขาพาเราลงมาชั้น 1 แล้วคุยกันว่าจะกินไรดี
เขาบอกว่า "ไหนๆก็ไปแล้วก็จะเตรียมตังไปซื้อของกิน"
(เราพิเศษใช่มั้ย...ดีใจจัง..)
สุดท้ายเขาก็ไปซื้อพิซซ่าสั่งกลับบ้าน (คำว่าเผื่อ..)
หลังจากจ่ายเงินแล้ว
เขาก็นั่งข้างเราคุยกันปกติ
แล้วก็แลกDiscordกัน
แล้วเราก็ชวนเขา
"ไปB2Sกันมั้ย?"
เขามีอาการแปลกๆ ก่อนพูดว่า
"ลืมไปว่าจะเอาเงินไปซื้อหนังสือ!!'"
เรามองแบบ '-'
"อ้าว เห้ยย"
แล้วก็ขำกันทั้งคู่
เราก็เลยปลอบใจเขาว่า
"งั้นกินพิซซ่าแทนนะ.."
เขาเปิดกระเป๋าตังต์ แต่เราเห็นเป็นแบงค์พัน...
"เหลือเงิน 100 เดียวเอง.."
(อีก900คือเงินเก็บนี่เองสินะ... 'w')
หลังจากได้พิซซ่าแล้วเรากับเขาก็ไปB2Sแล้วมาก็โซนหนังสือ
เขาแนะนำหนังสือการ์ตูนที่เขาชอบให้เราฟังไรงี้
เราผู้ที่อ่านการ์ตูน..เพียงแค่ไม่กี่เล่ม.. เงิบ..
สักพักเขาก็พาเรามาโซนสมุด
เขาบอกว่า
"อยากได้สมุดเล่มเปล่ามาวาดรูป"
เราแนะนำแล้วหยิบให้
เขาก็เลยไปชำระเงินทันที
ตอนนั้นเอง...
พนักงานทอนตังเป็น 900 กว่าบาท
เขาอึ้งแบบสุดๆ O-O
"เดี๋ยวนะ เราจำได้ว่าเราพกแบงค์100นะ"
เราก็มองแบบ
"ห๊ะ.."
สักพักก็ขำทั้งคู่อีกแล้ว
แล้วเขาก็วิ่งไปโซนหนังสือการ์ตูนอีกรอบ เราวิ่งแทบจะไม่ทัน
เขาก็หยิบไป 5-6 เล่ม
เราที่มองเขาแบบว่า..
"..... '^' "
แล้วเขาก็ชำระเงินทันที
หลังจากออกจากB2Sแล้วเราถามเขาว่า
"พิซซ่ากินคนเดียวหมดหรอ"
เขาตอบ
"อาจกินหมดก่อนก็ได้.."
เราบอกพร้อมยิ้มกวน
"คำว่าแบ่ง... "
เขาก็บอก
"ชิ้นเดียวพอ"
เราต่อรอง
"เราเป็นพวกกินเยอะนะ... 2 ชิ้น"
เขาบอกว่า
"ได้"
เราต่อรองอีก
"งั้น 3 ชิ้น 'U' "
เขาบอกว่า
"2.5 ชิ้นพอ"
เราต่ออีก
"งั้น 4 ชิ้น + + "
เขาบอกว่า
"งั้น3ชิ้นก็ได้"
เราก็ทำท่าดีใจ เย่--!
เขาถามเราว่า
"แล้วจะกินยังไง"
เราตอบว่า
"อืม.. ศูนย์อาหารไง โต๊ะเยอะดี สนป่าว?"
เขาบอก
"เออ ศูนย์อาหารก็มีนี่"
เรากับเขาขึ้นไปชั้น 2 เพื่อไปศูนย์อาหาร
เขาพาเรามานั่งโต๊ะยาวนิดๆ แต่เราไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เลยต้องแนะนำเขาว่า
"เราชอบกินตรงมุมริมกระจกนะ เคยนั่งกินป่าว"
เขาบอกว่า
"ไม่เคย ลองงั้นก็ได้"
เรากับเขาก็ไปนั่งโต๊ะตรงริมกระจก
เราถามเขาว่า
"บรรยากาศนี้ดีป่าว"
เขาตอบ
"ก็ดี"
หลังจากนั้นก็นั่งกินพิซซ่ากัน
เรากินคำแรกแล้วก็ลุกขึ้นก่อนที่จะบอกเขาว่า
"ไปซื้อน้ำแปป"
เขายิ้มพร้อมตอบว่า
"เลี้ยงด้วย"
เราบอกว่า
"ได้เลย"
แล้วเราก็ไปซื้อน้ำเป๊ปซี่ 2 แก้วใหญ่ แล้วมองเขา
ปรากฏว่าเขาใส่เสื้อฮู้ดสีดำ(ไม่ดำสนิท)แขนยาวตอนไหนไม่รู้
แล้วเราก็นั่งกินไปคุยกับเขาไปต่อ
(พิซซ่าคำใหญ่ๆนี่ โคตรอาย...)
(อยากบอกว่าเป็นคนที่กินน้ำอัดลมแล้วจะเรอแรง5555555)
สักพักนึงเขาก็บอกบ้านที่อยู่ให้เราด้วยย
เหมือนคุยเปิดใจกัน ><
เราชอบเวลาเขาคุยกับเราแล้วคุยเยอะ ยิ้มไป ขำไป ทั้งๆที่เขาเป็นคนถูกมองว่าเป็นคนเงียบๆ
พอกินหมดแล้ว
เรากับเขาก็เดินออกจากโรบินสันไป แล้วก็เดินไปคุยไปอีกละ
ถึงข้างถนนแล้วเราหาทางเซลฟี่กับเขา ทำให้รถผ่านไป 1 คัน..
แล้วเขาก็ยอมด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วก็คุยกัน เขาบอกว่า
"ไม่ค่อยชอบอยู่ในกลุ่มใหญ่ๆ ปัญหาเยอะ ชอบแบบนี้มากกว่า"
เราก็บอกว่า
"เหมือนกัน แล้วเราไม่ใช่เพื่อนหรอ.."
เขาก็มองทางอื่นแล้วก็ยิ้มอะไรไม่รู้
หลังจากนั้น รถคันที่ 2 ก็ผ่านไปแล้ว....
เรากับเขาคุยกันต่อ.. แล้วก็มองถนน555555
แล้วรถก็มา...
เรากับเขานั่งข้างกันในรถ
แล้วก็คุยกันอีกแล้ว.. แล้วเขาก็บอกทางผ่านว่านี่คือบ้านของเขาอยู่ตรงนี้ไรงี้
เราก็เกรงใจไม่อยากรู้ฝ่ายเดียว ก็เลย บอกที่อยู่บ้านให้ว่า หมู่บ้านชื่อนี้นะ หาในเน็ตได้
ก่อนถึงขนส่ง
เขาบอกเราว่า
"เดี๋ยวค่ารถเราเลี้ยงนะ"
เราก็บอกว่า
"อืม..ได้"
พอถึงขนส่งแล้ว
เรากับเขาก็โบกมือบ้ายบายกัน...
แล้วต่อจากนั้น เราก็หาทางคุยกับเขาไม่ถูกเลย...
เพราะความเขิลเนี่ยยย!!!!!
ใจร้อนด้วย!!!
แบบนี้เราก็อยากรู้ว่าเขารู้สึกอะไรกับเรา!!!!
ถ้าเราบอกชอบไปตอนนี้จะดีมั้ย?
แต่เราอยากรู้จริงๆว่าเขาคิดอะไรกับเรา..
#เราจินตนาการไม่ออกแล้ว#
...ยอมรับว่าเรื่องเรียนที่1 ความรักที่โหล่...
เราก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากเราอ่ะ
(หมายถึงกลัวเขาคิดว่าเราชอบเขา แล้วเขาก็จะไม่คุยอีก)
#เหมือนที่เคยแอบชอบผ่านมา..แล้วก็แห้ว..#
แอบชอบเพื่อนผู้ชายต่างห้อง..แต่มาแบบนี้แล้วอยากรู้ว่า...เขาคิดยังไงกับเรา? โดยที่เรายังคุยกันอยู่แบบนี้เหมือนเดิม?
คือเราอยู่ชั้น ปวช.1 สาขาคอม-กราฟิก ห้อง 2 แอบชอบผู้ชายคนนึงในสาขาเดียวกัน แต่อยู่ห้อง 1
ปกติแล้วเราไม่ค่อยสนใจเรื่องความรักพวกนี้เท่าไหร่นะคะ
แต่พอแอบชอบเท่านั้นแหละ #แห้วทุกครั้ง~ -^-#
แต่รอบนี้ก็หวังว่าจะรอดนะ...
ไม่รู้จะเข้าหาทักทายหรืออ่านใจยังไงดีหรือทำยังไงให้สนิทกับคนที่ชอบให้ได้ก็ช่วยสนับสนุนด้วยนะคะ
#เพราะไปต่อไม่ถูกแล้วค่ะ แง๊งงง--#
ขออธิบายรูปร่างหน้าตาแล้วกัน
เขามีรูปร่างผอมสูงกว่าเราประมาณ 5 ซม. ผิวขาวสะอาด โครงหน้าเรียวบางๆ
มีจุดไฝนิดหน่อย(โคตรมีสเน่ห์เลย~) ใส่แว่นสายตากรอบสีดำ ตาดำประกาย(ถ้าสังเกตตาดีๆ แต่ไม่ถึงกับจ้องนะคะ)
ผมหน้าดกดำ สังเกตง่าย (ถ้าดูแล้วจะมีเอกลักษณ์มาก'w')
นิสัยเขาที่เราดูผ่านๆก็คือ เงียบ ไม่เข้ากลุ่ม ชอบฟังเพลง ติดเกมส์ ใจดี
ส่วนเราเรอะ =_,=
สูงพอดี(ขึ้นต้นด้วย160+) ผอมบนบวมล่าง(เบิร์นขาไม่ออก) ผิวสองสี มัดหางม้าสูง หน้าม้าธรรมดา ตาโต o-o
#แค่รูปร่างหน้าตาเราน่าจะไม่ผ่านแล้วค่ะ5555#
นิสัยเราก็คือ เงียบ ไม่เข้ากลุ่ม ชอบฟังเพลง ร่าเริง วันๆเอาแต่อ่านหนังสือกับวาดภาพเล่น
เรื่องที่เคยเจอกันครั้งแรก '-'
เราก็ยืมกระดานกับเสื้อช็อป(ต้องใส่ในคาบวาดภาพ)แค่นั้นแหละ แล้วก็คืนตามปกติ (ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรค่ะ)
(แต่เรายืมด้วยเสียงต่ำๆแมนๆ เขาคงกลัวแล้วมั้ง555)
วันจันทร์สัปดาห์ที่ 3
เราลืมเอากระดานกับเสื้อช็อปมาอีกแล้วค่ะ แล้วตอนกลางวันเราจะเข้าห้องน้ำ เราเดินผ่านเขาพอดี
เลยต้องใช้มือดันไหล่เขา(เผลอดันแรง) แต่ร่างบางๆเขาปลิวถอยเลย (เผลอรุนแรงอีกแล้วอ๊ากก)
เรากับเขาคุยกันแบบถ้าถึงคาบแล้วจะมายืมไรงี้
แล้วเราก็ไปเข้าห้องน้ำ..
เราออกมาปุ๊ป-- เขารอเราหน้าทางเดินข้างห้องน้ำ!! แล้วก็เอามาให้เรายืม!! ได้ทั้งเสื้อช็อปได้ทั้งกระดาน
แต่เราเอามาใส่ในห้องสมุดก่อนถึงคาบ แต่เราพึ่งเห็นเขาในห้องสมุดครั้งแรก
แถมเหมือนจดไดอารี่อยู่ด้วยอีกฝั่ง แต่เราก็ต้องรอเวลาถึงคาบเรียนแล้วก็ไป
หลังจากนั้น
พอหมดคาบ เราก็เดินไปอีกอาคารนึงชั้น 3 ไม่เห็นใครเลย..
เหมือนเลิกเรียนแล้ว เรานี่คิดว่า.. (ต้องซักให้ใ่ชมั้ยย!!!) อะไรประมาณนี้ใช่มั้ย
เรามาที่ขนส่ง แล้วคิดว่าจะกลับบ้านตอนไหนดี? (อาการเบื่อบ้าน555)
#แต่ไม่ได้คิดเรื่องกระดานกับเสื้อช็อปเลย55#
ผ่านมาสักพัก อยู่ดีๆเราก้อยากแวะเซเว่น ก็เลยเดินไปโซนที่มีแซนวิชเบคอน(หิว -w-)
"....!!? o_O"
แต่เขาโผล่มาจากไหนสักแห่งพอดี ทั้งเราและเขาตกใจตาโตพอๆกัน ต่างคนต่างยิ้มบางแห้งๆ
#ใครมันจะไปคิดว่าต้องเจอกันบังเอิญห๊ะะะะ#
เราก็เลยคืนกระดานและเสื้อช็อปให้แบบเรียบร้อย ก่อนที่จะถามว่า
"ว่าแต่ว่า ชื่ออะไรหรอ!?"
เขาตอบว่า
"ชื่อคนนั้นแหละ)"
เราถามต่อในเชิงแกล้ง
"รู้จักชื่อเราป่าว"
เขาตอบ
"ก็รู้มั้ง"
เราถามต่อ
"แล้วเราชื่ออะไร"
แต่เขาทายชื่อเราออกเฉยเลย55555555
หลังจากนั้นเขาก็ถามเราเกี่ยวกับงาน ว่าใช่ท็อปวาดคาแรคเตอร์นู่นนี่นั่นป่าว เราก็บอกว่าไม่แน่ใจ
แล้วก็โชว์รูปคาแรคเตอร์ของเราให้เขาดู แล้วเขาก็เอาผลงานให้เราดู
เขาว่าตัวเองว่า
"เขาออกแบบไม่ค่อยดี เอามาจากนู่นนี่นั่นนู่น"
เราบอกเขาไปว่า "ตู้หู้วว สวยดี '-' "
เราก็เลยบอกต่อ"ถ้ามีฝีมือแต่ไม่มีไอเดียมันก็ไม่ได้นะ"
สักพักเขาถามเราว่า
"หลังเลิกเรียนกลับบ้านยังไง"
เราตอบว่า
"ขนส่งแล้วก็สองแถว"
เขาถามต่อ
"สองแถวไหน"
เราก็ตอบปกติ แล้วเราก็ถามกลับ
แต่เขาตอบว่าอะไรรู้มั้ย?
"อยู่แถวนี้"
(เงิบเลย---)
ผ่านไปปุ๊ปไม่มีอะไรคุยแล้ว เขาก็บอกเราว่า
"ไปก่อนนะ"
เราก็บอก
"บายย"
เขาก็เดินไปเลย
#เขิลสิรออะไรล่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก#
พอวันพฤหัสบดี เราวิ่งหนีฝน
แต่หูฟังพัง วันศุกร์ ตอนกลับบ้าน
ไม่นะ!!!
พอวันอาทิตย์
เราแชทถามทุกคนเลยว่า "มีร้านหูฟังแนะนำมั้ย?"
แต่คำตอบที่ได้ออกมานั่นก้คือ!!!
"ไม่รู้" (...)
เราจนปัญญาแล้ว แต่ก็คิดว่าเขาน่าจะเป็นแุถวนี้แหละเลยทักแชทไปถาม
แต่เขาตอบว่า
"Robinson อยู่ซ้ายของโรงหนัง"
เราบอกถามต่อว่า
"วันจันทร์ว่าจะไป สนมั้ย"
เขาตอบ
"น่าสน"
เราบอกว่า
"งั้นวันจันทร์ไปกัน"
"เพื่อมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรา555"
เขาบอก
"555"
(แล้วก็คุยเรื่องหูฟังบลาๆงบประมาณเนี่ยแหละ)
สักพัก
เขาถามเราว่า
"ว่าแต่พรุ่งนี้ จะนัดเจอตรงไหน เผื่อเราเน็ตหมด"
เราตอบว่า
"ถ้าเลิกเรียนก็ไปเลย หรือถ้าติดธุระก็ที่เซเว่นขนส่ง ง่ายดี"
เมื่อถึงวันจันทร์
ทำข้อสอบไปเขิลไปสิรอไรล่ะ(ปกติจะทำข้อสอบแล้วเครียดมากถึงขั้นจี๊ดในสมองได้)
หลังจากสอบ ห้อง 1 ปล่อยออกจากห้องสอบก่อนห้อง 2
แล้วเขาก็มาส่องเราผ่านหน้าต่าง ในขณะที่เราพึ่งตื่นจากการหลับในห้องสอบ55555
แล้วเขาก็ไป.. เราคิดว่าเขาไปส่งงาน
พอห้อง 2 ปล่อยออกจากห้องสอบได้แล้ว เราก็วิ่งไปส่งงาน 2-3 รอบ
แล้วคิดเผื่อว่าเขาจะรอนาน ก็เลยมาหน้าวิทยาลัย
เราแชทถามเขา
"อยู่ไหน"
เขาตอบ
"ขนส่ง"
What--!! เร็วโคตร
เราก็วิ่งไปขนส่งสิรอไรล่ะ คือแบบว่าเขามานั่งรอเราเป็นครึ่งชม.แล้วไม่บอกเราด้วยยย
เรานี่แบบว่าอยากจะตื้บสัก10ที พอถึงขนส่ง เราลงจากรถสองแถวปุ๊ป..
ใช่เลย...
เรามองเขาที่นั่งรอเราอย่างน่าสงสาร... ไม่คิดเลยว่าจะมารอ..(นึกถึงตัวเองที่นัดกับเพื่อน)
เรากับเขาตกลงกันว่าจะไปด้วยรถอะไรดี สุดท้ายก็เป็น รถสองแถว
เรากับเขานั่งข้างกันสองคน สักพักเขาก็ลุกให้ ผญ คนแก่นั่ง (สุภาพบุรุษจริงๆ//เรื่องปกตินิ)
แล้วเขาก็ยืนเฉยๆฟังเพลง(เหมือนเก๊กแต่เป็นบุคคลิกเขา) สักพักนึงเขาก็ดูเส้นทางให้เรา
แถมเตรียมกดกริ่งด้วย หลังจากลงรถแล้ว
เราก็จ่ายค่ารถให้เขาเลย
เขาถามเราว่า
"ให้จ่ายคืนมั้ย"
เราบอก
"ไม่ต้อง"
แล้วเรากับเขาก็เดินข้ามสะพาน คุยกันเรื่องสอบเนี่ยแหละ พอหลังจากเดินลงสะพานแล้ว
เรากับเขาเผลอเดินเซชนกันด้วยย(เซมาฮารัง ซารังเฮโย อ๊ากกกก)
แล้วก็เดินคุยกันยาวๆเรื่องชอบกินอะไร ชอบดื่มอะไร ไรงี้ จนถึงชั้น2
เขาก็พาเรามาร้าน แล้วก็มาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เรา
แล้วเราก็ให้เขาเลือกให้ใน2อัน
แต่เขาเลือกอันสีขาวให้เราใช้(จริงๆหูฟังเขาก็ใช้รุ่นเดียวกันกับเราเนี่ยแหละ)
หลังจากนั้นเขาพาเราลงมาชั้น 1 แล้วคุยกันว่าจะกินไรดี
เขาบอกว่า "ไหนๆก็ไปแล้วก็จะเตรียมตังไปซื้อของกิน"
(เราพิเศษใช่มั้ย...ดีใจจัง..)
สุดท้ายเขาก็ไปซื้อพิซซ่าสั่งกลับบ้าน (คำว่าเผื่อ..)
หลังจากจ่ายเงินแล้ว
เขาก็นั่งข้างเราคุยกันปกติ
แล้วก็แลกDiscordกัน
แล้วเราก็ชวนเขา
"ไปB2Sกันมั้ย?"
เขามีอาการแปลกๆ ก่อนพูดว่า
"ลืมไปว่าจะเอาเงินไปซื้อหนังสือ!!'"
เรามองแบบ '-'
"อ้าว เห้ยย"
แล้วก็ขำกันทั้งคู่
เราก็เลยปลอบใจเขาว่า
"งั้นกินพิซซ่าแทนนะ.."
เขาเปิดกระเป๋าตังต์ แต่เราเห็นเป็นแบงค์พัน...
"เหลือเงิน 100 เดียวเอง.."
(อีก900คือเงินเก็บนี่เองสินะ... 'w')
หลังจากได้พิซซ่าแล้วเรากับเขาก็ไปB2Sแล้วมาก็โซนหนังสือ
เขาแนะนำหนังสือการ์ตูนที่เขาชอบให้เราฟังไรงี้
เราผู้ที่อ่านการ์ตูน..เพียงแค่ไม่กี่เล่ม.. เงิบ..
สักพักเขาก็พาเรามาโซนสมุด
เขาบอกว่า
"อยากได้สมุดเล่มเปล่ามาวาดรูป"
เราแนะนำแล้วหยิบให้
เขาก็เลยไปชำระเงินทันที
ตอนนั้นเอง...
พนักงานทอนตังเป็น 900 กว่าบาท
เขาอึ้งแบบสุดๆ O-O
"เดี๋ยวนะ เราจำได้ว่าเราพกแบงค์100นะ"
เราก็มองแบบ
"ห๊ะ.."
สักพักก็ขำทั้งคู่อีกแล้ว
แล้วเขาก็วิ่งไปโซนหนังสือการ์ตูนอีกรอบ เราวิ่งแทบจะไม่ทัน
เขาก็หยิบไป 5-6 เล่ม
เราที่มองเขาแบบว่า..
"..... '^' "
แล้วเขาก็ชำระเงินทันที
หลังจากออกจากB2Sแล้วเราถามเขาว่า
"พิซซ่ากินคนเดียวหมดหรอ"
เขาตอบ
"อาจกินหมดก่อนก็ได้.."
เราบอกพร้อมยิ้มกวน
"คำว่าแบ่ง... "
เขาก็บอก
"ชิ้นเดียวพอ"
เราต่อรอง
"เราเป็นพวกกินเยอะนะ... 2 ชิ้น"
เขาบอกว่า
"ได้"
เราต่อรองอีก
"งั้น 3 ชิ้น 'U' "
เขาบอกว่า
"2.5 ชิ้นพอ"
เราต่ออีก
"งั้น 4 ชิ้น + + "
เขาบอกว่า
"งั้น3ชิ้นก็ได้"
เราก็ทำท่าดีใจ เย่--!
เขาถามเราว่า
"แล้วจะกินยังไง"
เราตอบว่า
"อืม.. ศูนย์อาหารไง โต๊ะเยอะดี สนป่าว?"
เขาบอก
"เออ ศูนย์อาหารก็มีนี่"
เรากับเขาขึ้นไปชั้น 2 เพื่อไปศูนย์อาหาร
เขาพาเรามานั่งโต๊ะยาวนิดๆ แต่เราไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ เลยต้องแนะนำเขาว่า
"เราชอบกินตรงมุมริมกระจกนะ เคยนั่งกินป่าว"
เขาบอกว่า
"ไม่เคย ลองงั้นก็ได้"
เรากับเขาก็ไปนั่งโต๊ะตรงริมกระจก
เราถามเขาว่า
"บรรยากาศนี้ดีป่าว"
เขาตอบ
"ก็ดี"
หลังจากนั้นก็นั่งกินพิซซ่ากัน
เรากินคำแรกแล้วก็ลุกขึ้นก่อนที่จะบอกเขาว่า
"ไปซื้อน้ำแปป"
เขายิ้มพร้อมตอบว่า
"เลี้ยงด้วย"
เราบอกว่า
"ได้เลย"
แล้วเราก็ไปซื้อน้ำเป๊ปซี่ 2 แก้วใหญ่ แล้วมองเขา
ปรากฏว่าเขาใส่เสื้อฮู้ดสีดำ(ไม่ดำสนิท)แขนยาวตอนไหนไม่รู้
แล้วเราก็นั่งกินไปคุยกับเขาไปต่อ
(พิซซ่าคำใหญ่ๆนี่ โคตรอาย...)
(อยากบอกว่าเป็นคนที่กินน้ำอัดลมแล้วจะเรอแรง5555555)
สักพักนึงเขาก็บอกบ้านที่อยู่ให้เราด้วยย
เหมือนคุยเปิดใจกัน ><
เราชอบเวลาเขาคุยกับเราแล้วคุยเยอะ ยิ้มไป ขำไป ทั้งๆที่เขาเป็นคนถูกมองว่าเป็นคนเงียบๆ
พอกินหมดแล้ว
เรากับเขาก็เดินออกจากโรบินสันไป แล้วก็เดินไปคุยไปอีกละ
ถึงข้างถนนแล้วเราหาทางเซลฟี่กับเขา ทำให้รถผ่านไป 1 คัน..
แล้วเขาก็ยอมด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วก็คุยกัน เขาบอกว่า
"ไม่ค่อยชอบอยู่ในกลุ่มใหญ่ๆ ปัญหาเยอะ ชอบแบบนี้มากกว่า"
เราก็บอกว่า
"เหมือนกัน แล้วเราไม่ใช่เพื่อนหรอ.."
เขาก็มองทางอื่นแล้วก็ยิ้มอะไรไม่รู้
หลังจากนั้น รถคันที่ 2 ก็ผ่านไปแล้ว....
เรากับเขาคุยกันต่อ.. แล้วก็มองถนน555555
แล้วรถก็มา...
เรากับเขานั่งข้างกันในรถ
แล้วก็คุยกันอีกแล้ว.. แล้วเขาก็บอกทางผ่านว่านี่คือบ้านของเขาอยู่ตรงนี้ไรงี้
เราก็เกรงใจไม่อยากรู้ฝ่ายเดียว ก็เลย บอกที่อยู่บ้านให้ว่า หมู่บ้านชื่อนี้นะ หาในเน็ตได้
ก่อนถึงขนส่ง
เขาบอกเราว่า
"เดี๋ยวค่ารถเราเลี้ยงนะ"
เราก็บอกว่า
"อืม..ได้"
พอถึงขนส่งแล้ว
เรากับเขาก็โบกมือบ้ายบายกัน...
แล้วต่อจากนั้น เราก็หาทางคุยกับเขาไม่ถูกเลย...
เพราะความเขิลเนี่ยยย!!!!!
ใจร้อนด้วย!!!
แบบนี้เราก็อยากรู้ว่าเขารู้สึกอะไรกับเรา!!!!
ถ้าเราบอกชอบไปตอนนี้จะดีมั้ย?
แต่เราอยากรู้จริงๆว่าเขาคิดอะไรกับเรา..
#เราจินตนาการไม่ออกแล้ว#
...ยอมรับว่าเรื่องเรียนที่1 ความรักที่โหล่...
เราก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากเราอ่ะ
(หมายถึงกลัวเขาคิดว่าเราชอบเขา แล้วเขาก็จะไม่คุยอีก)
#เหมือนที่เคยแอบชอบผ่านมา..แล้วก็แห้ว..#