พ่อเลิกกับแม่ตั้งแต่เรา6-7ขวบ พ่อติดเหล้าหนักมากการงานไม่ทำไม่ทำอะไรเลย จนแม่ทนไม่ไหวหอบเราหนีและเวลาแม่ไปทำงานที่ไหนพอพ่อรู้ก็จะมาคอยป่วนเปี้ยนอาละวาด แม่เลยตัดสินใจไปทำงานเมืองนอก ช่วงวัยเด็กเราโตมากับญาติฝั่งแม่ ไปอาศัยอยู่บ้านญาติคนนั้นที่คนนี้ที่จนจบปวชแม่ถึงกลับมาอยู่กับเราถาวร ตลอดเวลาแม่เป็นคนทำงานหาเลี้ยงเราคนเดียว

ผ่านมา20ปีพ่อเราก็ยังเหมือนเดิมทั้งลักขโมยเอาเงินไปซื้อเหล้าเมาหัวราน้ำทุกวันงานไม่ทำ เราทำประกันให้พ่อนะคะ ทำให้มา7ปีแล้ว ที่ทำเพราะเวลาตายจะได้มีเงินทำศพ เราไม่ได้แช่งแกนะ แต่ถ้าแกตายไปก็ดี เราเอือมมากๆๆ บ้างวันไม่รู้เอาเบอร์ใครโทรมาขอเงิน เราไม่ให้แก แต่ส่วนใหญ่เราจะวานญาติๆที่บ้านเกิดซื้อพวกของกินอาหารแห้งไปให้เพราะถ้าให้เงินมีแต่ลงขวดเหล้า พอไม่ให้เงินก็ด่าเรากับแม่เสียๆหายๆให้คนแถวบ้านฟังว่าเราเลวไม่ดูแลพ่อ แต่ไม่มีใครเชื่อหรอกค่ะเพราะแกทำตัวแกเองที่เชื่อก็คงมีแต่พวกขี้เหล้าด้วยกัน บ้านที่อยู่น้ำไฟก็โดนตัดมาจะ20ปีแล้ว แกไม่ทำอะไรเลย แล้วไม่รู้อยู่รอดมาได้ไงตั้ง20ปี บ้านที่อยู่เป็นบ่านของแม่ป็นมรดกจากตาแต่ก่อนเป็นบ้านไม้สักชั้นบนปูนชั้นล่าง พ่อแกขนเอาไม้สักไปขายหมดเกลี้ยง บ้านช่องมีแต่พวกมั่วสุ่ม คราวนี้แกน๊อตค่าวงเหล้า เพื่อนในวงเหล้าโทรมาบอกว่าพ่ออยู่รพ.ให้เรามาเฝ้าด่วน วันนี้โทรมา5สายตื้อให้เราไปเฝ้า ญาติฝั่งแม่ญาติฝั่งพ่อไม่มีใครเอาแกสักคนไม่มีคนอยากไปดู โดยเฉพาะญาติฝั่งแม่นี้เกลียดพ่อมากๆพ่อเป็นคนต่างถิ่นแต่งเข้าบ้านแม่

เราเองก็ไม่อยากไปเฝ้าแค่เยี่ยมยังไม่อยากไปเลย จะไปตอนแกตายที่เดียว ใจหนึ่งก็รู้สึกผิดแต่อีกใจทำไมเราต้องสละเวลาเสียการเสียงานเพื่อคนแบบนี้ด้วย เราปวดใจมากมีพ่อแบบนี้ ทุกวันนี้เราอยู่กับแม่ดูแลแม่แม่ก็บอกไม่ต้องไปคอยไปวันตาย