เนื่องจากเราเป็นคนชอบเที่ยวนะคะ รุ่นพี่กลุ่มนี้ เป็นกลุ่มที่พร้อมเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเวลา เงิน ถ้าอยากออกทริปคือนัดแล้วไม่เคยเทเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ทำให้ได้ออกทริปด้วยกันบ่อยๆ เราคิดว่าแรกๆตัวเราเองไม่รู้สึกอะไรค่ะ แต่พอมาปีหลังๆ เริ่มรู้สึกว่าเราอึดอัดใจมากขึ้น เช่น
หากจองที่พักแม้หารแบบเท่าเทียมแต่ก็จะได้นอนเตียงเสริมทุกครั้ง
(จะเปิดห้องใหม่โดยเก็บตังแบบหารสามก็เกรงใจ หรือจะออกเองก็ไม่ไหวค่ะ เวลาไปตปท.มันค่อนข้างแพง)
ไม่อยากเดินเยอะๆ แต่แกจะขอเช่ารถแล้วให้เราขับ
หากขอเปลี่ยนแพลนโดยแทรกที่อื่นเข้าไป (คำนวณเวลาแล้วทันค่ะ ก่อนออกจากที่พักก็ตกลงกันดิบดีละ)
พอไปถึงก็ป่วนอารมณ์ โดยการพูดแสดงความกระวนกระวายใจว่าจะไปที่อื่นไม่ทัน
หากคนใดคนหนึ่งอยากนอนอยู่กับห้องอีกคนก็จะตามใจเพื่อน ลังเลอยากไปแต่อีกใจก็ไม่อยากทิ้งเพื่อน สุดท้ายก็ไม่ได้ไปทั้งหมด
(เป็นทริปที่ต้องเหมาเรือค่ะ ถ้าไม่ไปหมด ค่าใช้จ่ายก็ค่อนข้างสูงมากค่ะ)
ตัวเราเองก็มีอุปสรรคเรื่องเงินบ้างค่ะ ก็จะเตรียมไปในส่วนที่คาดว่าหารแล้วพอไหว ไม่ใช่ต้องออกคนเดียว อย่างนั้นก็ไปเองน่าจะดีกว่า

ล่าสุดมีทริปจะไปเที่ยวยุโรป แต่มีแววว่าจะเป็นแบบเดิมอีก จึงจะขอถอนตัว แล้วคิดว่าจะไปอีกประเทศเองแล้วนัดเพื่อนที่อยู่โน่นไปแฮงเอาท์ด้วยกันค่ะ
ปรากฏพอบอกแพลนเค้าก็อยากจะไปด้วยซะงั้น แล้วเราก็ดันมารู้สึกผิดว่าเหมือนทิ้งเค้าเที่ยวอีก
เนื่องจากเป็นพี่ที่ทำงานด้วยกันอะค่ะ เรากลัวเสียสัมพันธภาพมากเลยไม่เด็ดขาดซักที แต่จะยอมไปด้วยความอึดอัดใจก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้เที่ยวแล้วไม่สุดค่ะ

ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงดีคะกับสถานการณ์แบบนี้