สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดยังไงขออภัยไว้ด้วยนะคะ.
                        อ่านเรื่องราวผีของคนอื่นมาเยอะมากอยากลองเอามาเล่าบ้าง เป็นเรื่องที่ฟังมาจากยายกับน้า เป็นเรื่องที่เคยเห็นสถานที่จริง และไปมาด้วยตัวเองแล้ว 
                       ขอเกริ่นนำนิดนึงนะคะ เป็นคนไทยค่ะแต่มีญาติฝั่งแม่อยู่ที่ลาว แล้วก็มีธุรกิจที่ลาวด้วยเลยทำให้ได้มีโอกาสไปลาวทุกๆปี ไปตั้งแต่เด็กติดตามพ่อไปจนหลังๆเริ่มโตพ่อให้ไปเอง ทุกครั้งที่ไปลาวก็จะมีตาหรือไม่ก็คนที่บ้าน(บ้านที่ลาว)มีเรื่องแปลกๆมาเล่าให้ฟัง อย่างที่รู้ๆคนที่เคยไปลาวมีแค่บางเมืองที่เจริญแท้จริงแล้วลาวยังมีอีกหลายเมืองที่กันดาร ชนิดแบบกันดารมากๆ เมืองที่เราอยู่ อยู่ทางภาคกลางของลาวค่ะ ไม่กันดารมากแต่ก็ไม่ถึงกับเจริญ ทุกวันนี้แค่ฟ้าร้องไฟยังดับ 555 บางทีแอบบ่นนี่ขนาดฝนยังไม่ตกนะ เรามีที่นาและไร่ที่ลาวค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ
                      ย้อนกลับไปประมาณ 7-8 ปี ปีนั้นเป็นช่วงคุณยิ่งลักษณ์ได้เป็นนายก ราคายางพาราพุ่งมากที่บ้านมีฟาร์มที่ลาวค่ะเลยต้องมีการส่งกล้ายางไปที่ลาวบ่อย อีกทั้งช่วงนั้นตรงกับช่วงค้าไม้คะยูงเฟื้องฟูมาก และยังตรงกับช่วงทำนา ปีนั้นพ่อให้ไปดูฟาร์มคนเดียว เดินทางไปยังลาวเหมือนทุกปี พอไปถึงเอากระเป๋าส่วนนึงไปไว้ที่บ้านพักในหมู่บ้าน หลังจากนั้นเราก็ได้ไปดูความเรียบร้อยที่ฟาร์มโทรบอกพ่อที่ไทยเป็นอันเสร็จงาน ทีแรกไม่ทราบว่าต้องไปนอนที่นาค่ะ เข้าใจว่าต้องนอนที่บ้านเหมือนทุกครั้ง ปรากฏว่าเป็นช่วงทำนา ปกติที่ลาวถ้าช่วงทำนาเขาจะย้ายทุกอย่างไปปักหลักที่นา ในหมู่บ้านแทบจะไม่มีคนอยู่เลย ย้ายทุกอย่างชนิดที่ว่า ไก่ วัว หมา แมว เอาไปที่นาให้หมด ระยะทางจากหมู่บ้านไปที่นาประมาณ 2 กิโลไม่ไกลมาก แต่สภาพถนนคือดินแดง ไม่ใช่ถนนลูกรังแบบมีหินผสมนะคะ เป็นถนนดินแดงที่เวลาโดนน้ำถนนจะเหลวมีบ่อมีหลุ่มเต็มไปหมด ถนนแคบๆตัดไปตามทุ่งนาบ้างป่าบ้าง ต้องนั่งรถไถนาไป กว่าจะถึงตัวเถียงนาคือ เละเทะมาก พอไปถึงที่นาก็มืดแล้วค่ะ ต้องจุดตะเกียงและก่อฟืน อยู่ในเถียงนาตอนนั้นประมาณ 7 คนค่ะ แต่จะเล่าแค่คนที่เกี่ยวของนะคะ นั่นก็คือ ตา ยาย น้าสาว ให้ชื่อ ลำดวน ละกันค่ะ
                  ช่วงนั้นตาจะสวดมนต์ทำวัตรหนักมาก ยายเล่าให้ฟังว่าไปได้หนังสือพระมาก็อ่านๆไปทีแรกก็ไม่เท่าไหร่หลังอ่านบ่อยทุกวันเช้าเย็น แต่ตอนนี้คือหนักว่านั้น เพราะตาเริ่มหันมารักษาศีลแผ่เมตตาจนเป็นเรื่องปกติ เราเลยถามว่าทำไม น้าลำดวนนั่งทำกับข้าวอยู่ใกล้ๆเลยเล่าให้ฟัง
                เรื่องมันมีอยู่ว่า มีเพื่อนซี้กัน 2 คนให้ชื่อว่า ทิดกับน้อยนะคะ เป็นคนในหมู่บ้าน ช่วงนั้นมีการค้าไม้พยุงผิดกฎหมายกันที่ลาว พวกผู้ชายในหมู่บ้านแทบจะอยู่ไม่ติดบ้านเพราะต้องขึ้นไปตัดไม้พยุ่งบนเขา ทิดกับน้อยก็เหมือนกันค่ะ สองคนได้ช่วยกันขึ้นไปตัดไม้แล้วก็เอามาขายให้นายหน้า แต่ตกลงแบ่งผลประโยชน์ไม่ได้เพราะทิดอยากได้คนเดียว เลยเอาปืนลูกซองยิงน้อยตาย คือตายคาที่ หลังจากนั้นก็หนีไป หนีเข้าป่านะคะ ที่บ้านบ้านของน้อยโกรธมากทางตำรวจต้องการจะจับเป็นแต่บ้านของน้อยไม่ต้องการแบบนั้น แต่ก็ตามจับกันอยู่นานก็ยังไม่เจอแม้แต่เงาของทิด จนมีการปรึกษาหมอธรรม ทางโน้นเขาเรียกกันแบบนี้นะคะ เพราะคนพวกนี้จะไม่นิยมมนต์สายดำมากเท่าไหร่ ทางบ้านน้อยจึงไปถามว่าทำไมยังตามจับไม่ได้ หมอธรรมเขาก็ทำพิธีของเขาจนได้รู้ว่า ตอนที่ทิดฆ่าน้อยตาย(คือนึกภาพตามนะคะอันนี้ยายบอกมา คนที่เขาขึ้นเขาบ่อยๆ จะด้วยเหตุผลไปล่าสัตว์ หรือตัดไม้ก็ตาม เขาต้องมีของหรือบางสิ่งคุ้มครองตัวเขาอยู่แล้วทิดก้เป็นหนึ่งในพวกที่พอจะมีวิชาอยู่บ้าง) ในตอนที่ทิดฆ่าน้อยแล้ว ทิดได้เอาเลือดของน้อยทาตามใบหน้าและตัว ไม่ทราบว่าเป็นมนต์แบบไหนนะคะ แต่วิญญาณจะไม่สามารถหาเราเจอ พอรู้แบบนี้ที่บ้านของน้อยก็ขอให้หมอธรรมช่วย แต่เขาก็ปฏิเสธไป บอกให้ไปหาคนอื่นเพราะเขาไม่รับสายนี้ แต่ถ้าแค่บอกว่าเพราะอะไรทำไมถึงยังหาทิดไม่เจอ หลังจากนั้นทางบ้านน้อยก็ไปหาหมอธรรมคนอื่น อยู่ต่างหมู่บ้านเขาแนะนำให้เอาเสื้อหรือเศษผ้าของทิดคนที่ฆ่ามาทำพิธี แล้วเอาไปให้ตำรวจถือเวลาที่ไปค้นหาในป่า อารมณ์ประมาณเราให้หมาตำรวจดมกลิ่นค่ะแต่อันนี้เป็นการให้คนตายตามชุดคนที่ฆ่า แทน เราตอนฟังก็อึ้งๆเพราะที่ไทยไม่ค่อยมีลักษณะแบบนี้ พอทำแบบนั้นแล้ว วันนั้นช่วงบ่ายแก่ที่บ้านก็ได้ข่าวจากนาใกล้ๆเคียงว่าจับทิดได้แล้ว ตอนตำรวจไปเจอกำลังลงอาบน้ำในห้วย แล้วคือตำแหน่งห้วงที่ว่า ไม่ได้ไกลจากจุดที่ฆ่าน้อยเลยแต่หายังไงก็หาไม่เจอ ตอนที่ตำรวจไปเจอก็มีการต่อสู้ทิดจะหลบหนี แต่โดนยิงตายเพราะขัดขืน แต่เรื่องยังไม่ได้จบแค่นั้นสาเหตุที่ทำให้ตาเราสวดมนต์แผ่เมตตาหนักขึ้นมาจากเรื่องนี้ แต่เดะค่อยมาเล่าต่อนะคะ งานเข้ามาพอดี
 อะไรที่ไม่เหมาะสมหรือมีคำถามสามารถถามได้นะคะ เดี๋ยวมาต่อค่ะ