เขียนครั้งแรกก็เริ่มด้วยเรื่องดราม่า...
เรามีเรื่องมาเล่าและอยากถามถึงความคิดเห็นของทุกคนที่เข้ามาอ่าน ว่าสิ่งที่เราทำมันผิดหรอ?
เราทะเลาะกับน้าเรื่องเงินที่น้ายืมไป น้าเราเป็นผู้หญิงนะ แต่เราจะขอเกริ่นความเป็นมาซึ่งอาจจะยาวเพราะจะยกตัวอย่างหยิบย่อย
เรื่องมันเริ่มเมื่อวันที่ 08/09/2019 น้าเราทักเฟชแม่เรามาเพื่อขอเงินสามพันบาท ย้ำว่า ขอ!
ซึ่งญาติพี่น้องเราทุกคนรู้ว่าน้าเราคนนี้ก็เป็นคนอย่างนี้ล่ะ ขอไปเรื่อย ได้ก็ดีไม่ได้ก็จะขอเรื่อยๆ
เรากลับมาอ่านเฟชแม่หลังจากเลิกงาน ซึ่งมีเนื้อหาแค่ว่า...
น้า : ขอเงินหน่อยสามพันจะเอาไปซื้อกระเบื้องมาปูพื้นบ้าน (ไอ้เราคิดทันทีหลังจากอ่านประโยคนี้จบคือ บ้านก็บ้านตัวเอง จะสร้างหลังใหญ่อลังการก็ต้องเป็นความรับผิดชอบของตัวเองไหม? ทำไมมาขอคนอื่นง่ายๆแบบนี้? ช่างเถอะ ไม่ใช่ครั้งแรก)
แม่ : ขอแต่เงินกูน่ะ ไปฉีดยาฆ่าหญ้าหน้าบ้านให้กูก่อนแล้วเดี๋ยวจะพิจารณาอีกที
น้า : ได้ จะฉีดให้พรุ่งนี้ ส่งเงินมาเลยนะ
แล้วแม่เราก็ไม่ได้ตอบข้อความอะไรอีก บทสนทนาหยุดอยู่แค่นั้นจนวันรุ่งขึ้น ถ้าถามว่าทำไมคราวนี้มีเงื่อนไข้ทั้งที่ปกติเราก็ช่วยแบบช่วยไป จะยกตัวอย่างที่เข้ามาโยงให้เราทะเลาะ
ช่วงสงกรานต์เรากลับไทย (เราอยู่ต่างประเทศกับแม่) แล้วแม่เลยวานให้หาคนช่วยมาเทปูนหลังบ้านให้หน่อย แต่น้าเราคนนี้ล่ะพูดขึ้นมาว่าจะไปหาคนอื่นทำไม ญาติตัวเองก็มีเดี๋ยวทำให้ แม่เราก็เออออ ให้เรากดเงินสดออกมาให้น้าหนึ่งหมื่นบาทถ้วน เรายื่นให้เองกับมือ เงินจำนวนนี้คือรวมทั้งค่าจ้างและค่าปูน เทปูนสี่เหลี่ยมเล็กๆที่ทำไม่ถึงสองชั่วโมงก็เสร็จ นี่ตั้งแต่สงกรานต์นะ จนถึงปัจจุบันนี้ตอนนี้เวลานี้ขณะนี้วันที่ 11/09/2019 ตอนที่เราพิมพ์ปูนหลังบ้านเรายังไม่ได้เทค่ะ...
08/09/2019 ทักเฟชมาขอตังค์
09/09/2019 ฉีดยาให้แล้วทักมาเร่งขอตังค์ ซึ่งวันนี้ล่ะเราไปทำงาน เข้าเวรตั้งแต่เช้ากลับบ้านก็เย็น ทำงานแทบจะไม่ได้จับโทรศัพท์ ได้จับแค่สองครั้ง ครั้งละไม่ถึงห้านาที ครั้งแรกคือตอนแม่บอกว่าน้าเราไปซื้อกระเบื้องแล้ว เราก็อ้าว ไหนบอกจะเอาเงินที่ขอเราไปซื้อไง ก็ไม่ได้เดือดร้อนไฟร้นตูดนี่หว่า และอ่านอีกข้อความคือแชทจากลูกชายแกมาถามว่าเงินทำไมยังไม่เข้า เราตอบได้แค่ว่ายังไม่ส่งเพราะมีเวลาตอบได้แค่นั้น จนได้เวลาพักกินข้าวสามสิบนาทีเราเลยส่งตังค์ให้โดยไม่รู้ข้อความก่อนหน้าแม่คุยกับน้าว่าเท่าไหร่ เพราะปกติส่งให้ก็พันบาทค่าฉีดยาฆ่าหญ้า เรารู้เพราะเราเป็นคนส่งมันทุกครั้ง เรายังคุยกับแม่ว่าทำไมใจดีแค่ฉีดยาไม่ถึงสี่สิบนาทีให้ตั้งพัน ซวยซ้ำอีกที่เว็บส่งเงินมีปัญหา เงินส่งได้พรุ่งนี้ ไอ้เราก็ไม่ได้ส่งแชทบอกคนที่ไทยเพราะคิดว่าถ้าเงินเข้าเดี๋ยวเขาก็รู้
แต่ทุกคน ขณะที่ลูกชายมาถามว่าเงินยังไม่เข้า คนเป็นแม่ก็แชทมาหาแม่เรารัวๆให้เร่งส่งเงินเว้ย แม่เราก็บอกได้แค่ว่าเราทำงาน รอเราก่อน และสิ่งที่น้าเราตอบกลับมาคือถ้ามันยุ่งยากก็ไม่ต้องส่ง จะไปหักออกจากค่าเทปูน ว้อท!! นี่เรากลายเป็นหนี้ให้เขาหักนั้นหักนี่หรอ? แล้วแกก็เขียนมาว่า เงินหนึ่งหมื่นบาทหักค่าที่แกทาสีให้สามพัน เออ อันนี้เรารู้ มันเลยเหลือเจ็ดพัน แล้วเจ็ดพันนี้คือจะหักออกสามพันเป็นเงินที่แม่เราว่าจะพิจารณาอีกทีหลังฉีดยาให้เลยเหลือแค่สี่พัน แม่เราเลยบอกไปว่าเงินสี่พันจะไปทำอะไรได้ ถ้าแม่เราอยากให้เทปูนให้อยู่ก็ต้องส่งเงินไปอีกสิถ้างั้น น้าเราก็บอกมาว่า “ก็ใช่ไง” สรุปก็ไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงินเหมือนส่งแชทมาเร่งๆป่ะ ขอแล้วได้ก็ดีว่างั้น? เรากลับมาจากที่ทำงานแล้วมาอ่านแชทของแม่แล้วเราเลยส่งแชทไปหาน้าเราอีกว่า...
เงินสามหมื่นนั้นล่ะที่น้าติดเรา ทีแรกน้าติดแม่ ยืมเงินแม่เราห้าหมื่นไปสร้างบ้านบอกว่าจะให้คืนตอนเรากลับไทย ซึ่งพอเรากลับมีคืนให้แค่สามหมื่น เป็นช่วงที่รถแม่เรามีปัญหาพอดีต้องส่งซ่อม ใช้เงินเยอะ เราเลยให้แม่ไปแทนน้า แล้วให้น้ามาติดเราแทน เป็นเหมือนว่าเราใช้หนี้แม่แทนน้าแล้วให้น้ามาติดเราแทน พอเรากลับมาจากไทยไม่ถึงเดือนแชทไปยืมน้าอีกคนที่อยู่ต่างประเทศเหมือนเราอีกว่าจำเป็นต้องใช้เงินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ขอยืมหน่อย เนี่ยยืนอยู่หน้าธนาคารแล้ว น้าอีกคนเราก็โทรมาหาเราเพราะเรามีเว็บที่ส่งเงินไปไทยแล้วได้ทันทีอยู่ แต่เราจะเป็นหนี้น้าคนที่อยู่ต่างประเทศแทนเพราะแกอยากได้เงินคืนภายในเดือนหน้า เราก็ใช้หนี้แทนแล้วให้หน้าคนที่อยู่ไทยเป็นหนี้เราแทนอีกเหมือนเดิม เงินร่วมๆแล้วก็สามหมื่น
นั้นล่ะ พอเราส่งข้อความนั้นไปน้าเราส่งกลับมาทันทีเลยเว้ยแบบหัวร้อน
[ แปลเป็นภาษากลาง : อย่าให้มันเยอะ กูคืนแน่ อย่ากลัวว่าจะไม่ได้ แล้วบ้านแม่ แม่บอกว่าทำตอนไหนก็ได้ก่อนแม่กลับบ้าน กูว่าจะทำแล้วล่ะแต่โอนตังค์ยากเกิน กูทำงานให้แล้วไม่อยากโอนแล้วกูจะหักใช้หนี้มันจะยังไง กูทำงานกูก็เอาค่าแรงเหมือนกัน ]
ในรูปประโยคที่เราส่งแชทไปเราไม่ได้บอกว่ากลัวแกโกงเลยสักนิด แล้วเรื่องบ้านเราก็ไม่ได้เร่งแค่บอกเก็บเอาไว้แล้วไปทำให้แม่เหมือนเดิม ตังค์ก็โอนแค่มันเข้าไม่ทันใจ ว้อท!!
[ แปลเป็นภาษากลาง : อย่างเก่งให้มันมาก กูไม่โกงหรอกอี... พวกรวยกูก็ไม่ได้ใช้ตังค์ด้วยพวกอย่าเก่ง เรื่องหนี้ก็อย่าตามกูไม่โกง ถ้ากูโกงแล้วค่อยตาม จ้างให้กูทำงานแล้วมาบอกว่าไม่โอน กวนตีนแล้วจะมาจ้างให้กูทำทำไม พูดได้น่าหมั่นไส้มากนะ เห็นกูจนรึไง ไม่สมกับที่กูทำดีด้วย ไม่เกรงใจกูเลยสักนิด ]
หลังจากอ่านแล้วเราได้แต่ตั้งคำถามว่าเราไม่มีสิทธิพูดถึงเงินที่ถูกยืมไปเลยหรอ ตั้งแต่ยืมไปเราพูดถึงแค่สองครั้ง พูดถึงสองครั้งเพียงเพราะแค่ธนาคารเขาส่งข้อความมาบอกว่ามันไม่มีเงินหมุนเวียนในบัญชีเขาจะตัดแล้วนะ มันจะเสียเครดิตเวลาไปสมัครแบงค์ใหม่ ครั้งแรกเราบอกเอาไปใส่บัญชีให้เราแค่ห้าร้อยด้วยซ้ำ เราไม่เคยบอกว่าต้องคืนเป็นก้อนเลย เงินยืมมาจะเป็นปีเราถามแค่สองครั้งและทุกครั้งเราพูดถึงธนาคาร
แม่เราบอกไม่ต้องไปตอบแล้ว แต่เราทำงานไม่มีสมาธิ เหมือนเราผิดอ่ะ มันอึดอัด เราเลยตอบกลับไปวันนี้ว่า...
แล้วน้าเราก็ตอบมาว่าแล้วจะโยงนั้นโยงนี่เรื่องหนี้ทำไม เอ้า แค่ถามถึงหนี้! แล้วมาบอกประโยคเราว่าไม่ต้องส่งแชทอะไรมาแล้วนะ
เออ เราก็ตัด
ถามคือเราเรื่องนี้เราผิดหรอวะ?
///
ล่าสุดโทรไปหาพี่น้องคนอื่นๆว่าเสียใจร้องไห้เพราะเราไปพูดไม่ดีด้วย ไม่เหมือนแกที่ทำดีกับเราทุกอย่าง ญาติคนอื่นก็มาถามเรา เราแค่ส่งรูปที่แคปแชทไว้ให้ญาติคนอื่นอ่านค่ะ แล้วทุกคนก็เงียบไป พอแกมาบอกว่าเราพูดไม่ดีด้วยเรานี่กลับไปอ่านแชทเป็นสิบๆรอบ อ่านประโยคที่เราส่งไปให้แก แล้วเราก็ได้แต่งง
อีกอย่างคือเราไปอ่านแชทแม่มาแล้วพร้อมกับถามแกเรื่องเงินสามพันบาทนั้นเสร็จสรรพ ในแชทแม่เขียนว่าจะพิจารณาอีกทีหลังจากฉีดยาฆ่าหญ้าให้แล้ว แม่เราไม่ได้บอกเลยว่าจะให้เงินสามพันที่ขอมา
เรื่องผ่านมาสองสามวันแล้วแต่ก็ยังเลิกคิดไม่ได้เพราะความโมโหและโกรธล้วนๆค่ะ
ยิ่งประโยคที่บอกว่าไม่ต้องกลัวว่าจะโกง ไม่ต้องมาทวง ถ้ากูโกงแล้วค่อยมาทวงนี่เรายิ่งจะบ้าเข้าไปใหญ่ เอ้า ตัวเองเป็นหนี้มันแปลกหรอที่จะโดนถามเรื่องเงิน
เรื่องนี้คงฝังใจไปแล้วค่ะ เราบล๊อกเฟชแกแล้ว ลบแชททิ้ง แกบอกว่าคงได้ขายที่ดินมาใช้หนี้เรา และยังย้ำว่าไม่ส่งอะไรมาอีก แชทที่เราตอบกลับก็ไม่อ่าน เราเลยแบบเอ้อ ได้ เราเลยฝากผ่านน้าอีกคนให้ไปบอกแกเพราะในเมื่อแกไม่คุยไม่แชทกะเราแล้วว่า จะขายที่ดินหรือจะขายอะไรเราก็ไม่สน แต่เงินที่ยืมเราต้องคืนภายในสิ้นเดือนหน้า เราเป็นคนใจดีใจเย็นๆไม่ชอบ ชอบอะไรที่ปะทะ
ยิ่งพอมาทบทวนอะไรๆที่แกเคยคุยกะแม่เรายิ่งอยากด่าแรงๆแต่แม่ก็ขอไว้
ประโยคที่ว่าไม่สมกับที่กูทำดีด้วย ในหัวเราแวบขึ้นมาทันทีเลยค่ะว่าอะไรบ้างวะ? มีไหมวะ? เพราะพอเราวานอะไรนิดหน่อยก็คิดเป็นเงินเป็นสตางค์หมด แม้กระทั่งวานไปซื้อยาฉีดมดให้คนงานให้เขามาฉีดตรงเสาหน้าบ้านให้จากร้านค้าที่เดินผ่านบ้านเพียงแค่สามหลังยังขอตังค์
ขอ! ขอ! ขอ! มีคำว่าขอ! พอไม่ได้ก็เป็นแบบนี้
ตัดแล้วค่ะ เราไม่สนไม่แคร์เขาแล้วว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง สัญญากับตัวเองว่าทั้งชีวิตนี้จะไม่เฉียดเข้าไปใกล้แม้แต่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน จะสำนึกหลังจากนี้แล้วมาพูดด้วยเราก็บอกเลยค่ะว่าไม่คุย ไม่รับรู้ ต่างคนต่างอยู่เหมือนคนไม่รู้จักกัน
อยากเล่าวีรกรรมอีกเยอะแยะ แต่ยิ่งพูดยิ่งแค้น งั้นขอหยุดทำสติตรงนี้ก็แล้วกันค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็น ที่เรามาเขียนจะบอกว่าเอาเรื่องครอบครัวมานินทาก็ได้ แต่อยากหาที่ระบายจริงๆค่ะ มันอัดอั้นอยากอ่านความคิดทุกคน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบกระทู้อีกทีนะคะ เงินทองไหลมาเทมาค่ะ! 🙏
ผิดใจกันกับญาติเพียงเพราะพูดถึงเงินที่ยืมไป // อยากถามทุกคนว่าสิ่งที่เราทำมันผิดหรือไหม?
เรามีเรื่องมาเล่าและอยากถามถึงความคิดเห็นของทุกคนที่เข้ามาอ่าน ว่าสิ่งที่เราทำมันผิดหรอ?
เราทะเลาะกับน้าเรื่องเงินที่น้ายืมไป น้าเราเป็นผู้หญิงนะ แต่เราจะขอเกริ่นความเป็นมาซึ่งอาจจะยาวเพราะจะยกตัวอย่างหยิบย่อย
เรื่องมันเริ่มเมื่อวันที่ 08/09/2019 น้าเราทักเฟชแม่เรามาเพื่อขอเงินสามพันบาท ย้ำว่า ขอ!
ซึ่งญาติพี่น้องเราทุกคนรู้ว่าน้าเราคนนี้ก็เป็นคนอย่างนี้ล่ะ ขอไปเรื่อย ได้ก็ดีไม่ได้ก็จะขอเรื่อยๆ
เรากลับมาอ่านเฟชแม่หลังจากเลิกงาน ซึ่งมีเนื้อหาแค่ว่า...
น้า : ขอเงินหน่อยสามพันจะเอาไปซื้อกระเบื้องมาปูพื้นบ้าน (ไอ้เราคิดทันทีหลังจากอ่านประโยคนี้จบคือ บ้านก็บ้านตัวเอง จะสร้างหลังใหญ่อลังการก็ต้องเป็นความรับผิดชอบของตัวเองไหม? ทำไมมาขอคนอื่นง่ายๆแบบนี้? ช่างเถอะ ไม่ใช่ครั้งแรก)
แม่ : ขอแต่เงินกูน่ะ ไปฉีดยาฆ่าหญ้าหน้าบ้านให้กูก่อนแล้วเดี๋ยวจะพิจารณาอีกที
น้า : ได้ จะฉีดให้พรุ่งนี้ ส่งเงินมาเลยนะ
แล้วแม่เราก็ไม่ได้ตอบข้อความอะไรอีก บทสนทนาหยุดอยู่แค่นั้นจนวันรุ่งขึ้น ถ้าถามว่าทำไมคราวนี้มีเงื่อนไข้ทั้งที่ปกติเราก็ช่วยแบบช่วยไป จะยกตัวอย่างที่เข้ามาโยงให้เราทะเลาะ
ช่วงสงกรานต์เรากลับไทย (เราอยู่ต่างประเทศกับแม่) แล้วแม่เลยวานให้หาคนช่วยมาเทปูนหลังบ้านให้หน่อย แต่น้าเราคนนี้ล่ะพูดขึ้นมาว่าจะไปหาคนอื่นทำไม ญาติตัวเองก็มีเดี๋ยวทำให้ แม่เราก็เออออ ให้เรากดเงินสดออกมาให้น้าหนึ่งหมื่นบาทถ้วน เรายื่นให้เองกับมือ เงินจำนวนนี้คือรวมทั้งค่าจ้างและค่าปูน เทปูนสี่เหลี่ยมเล็กๆที่ทำไม่ถึงสองชั่วโมงก็เสร็จ นี่ตั้งแต่สงกรานต์นะ จนถึงปัจจุบันนี้ตอนนี้เวลานี้ขณะนี้วันที่ 11/09/2019 ตอนที่เราพิมพ์ปูนหลังบ้านเรายังไม่ได้เทค่ะ...
08/09/2019 ทักเฟชมาขอตังค์
09/09/2019 ฉีดยาให้แล้วทักมาเร่งขอตังค์ ซึ่งวันนี้ล่ะเราไปทำงาน เข้าเวรตั้งแต่เช้ากลับบ้านก็เย็น ทำงานแทบจะไม่ได้จับโทรศัพท์ ได้จับแค่สองครั้ง ครั้งละไม่ถึงห้านาที ครั้งแรกคือตอนแม่บอกว่าน้าเราไปซื้อกระเบื้องแล้ว เราก็อ้าว ไหนบอกจะเอาเงินที่ขอเราไปซื้อไง ก็ไม่ได้เดือดร้อนไฟร้นตูดนี่หว่า และอ่านอีกข้อความคือแชทจากลูกชายแกมาถามว่าเงินทำไมยังไม่เข้า เราตอบได้แค่ว่ายังไม่ส่งเพราะมีเวลาตอบได้แค่นั้น จนได้เวลาพักกินข้าวสามสิบนาทีเราเลยส่งตังค์ให้โดยไม่รู้ข้อความก่อนหน้าแม่คุยกับน้าว่าเท่าไหร่ เพราะปกติส่งให้ก็พันบาทค่าฉีดยาฆ่าหญ้า เรารู้เพราะเราเป็นคนส่งมันทุกครั้ง เรายังคุยกับแม่ว่าทำไมใจดีแค่ฉีดยาไม่ถึงสี่สิบนาทีให้ตั้งพัน ซวยซ้ำอีกที่เว็บส่งเงินมีปัญหา เงินส่งได้พรุ่งนี้ ไอ้เราก็ไม่ได้ส่งแชทบอกคนที่ไทยเพราะคิดว่าถ้าเงินเข้าเดี๋ยวเขาก็รู้
แต่ทุกคน ขณะที่ลูกชายมาถามว่าเงินยังไม่เข้า คนเป็นแม่ก็แชทมาหาแม่เรารัวๆให้เร่งส่งเงินเว้ย แม่เราก็บอกได้แค่ว่าเราทำงาน รอเราก่อน และสิ่งที่น้าเราตอบกลับมาคือถ้ามันยุ่งยากก็ไม่ต้องส่ง จะไปหักออกจากค่าเทปูน ว้อท!! นี่เรากลายเป็นหนี้ให้เขาหักนั้นหักนี่หรอ? แล้วแกก็เขียนมาว่า เงินหนึ่งหมื่นบาทหักค่าที่แกทาสีให้สามพัน เออ อันนี้เรารู้ มันเลยเหลือเจ็ดพัน แล้วเจ็ดพันนี้คือจะหักออกสามพันเป็นเงินที่แม่เราว่าจะพิจารณาอีกทีหลังฉีดยาให้เลยเหลือแค่สี่พัน แม่เราเลยบอกไปว่าเงินสี่พันจะไปทำอะไรได้ ถ้าแม่เราอยากให้เทปูนให้อยู่ก็ต้องส่งเงินไปอีกสิถ้างั้น น้าเราก็บอกมาว่า “ก็ใช่ไง” สรุปก็ไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงินเหมือนส่งแชทมาเร่งๆป่ะ ขอแล้วได้ก็ดีว่างั้น? เรากลับมาจากที่ทำงานแล้วมาอ่านแชทของแม่แล้วเราเลยส่งแชทไปหาน้าเราอีกว่า...
เงินสามหมื่นนั้นล่ะที่น้าติดเรา ทีแรกน้าติดแม่ ยืมเงินแม่เราห้าหมื่นไปสร้างบ้านบอกว่าจะให้คืนตอนเรากลับไทย ซึ่งพอเรากลับมีคืนให้แค่สามหมื่น เป็นช่วงที่รถแม่เรามีปัญหาพอดีต้องส่งซ่อม ใช้เงินเยอะ เราเลยให้แม่ไปแทนน้า แล้วให้น้ามาติดเราแทน เป็นเหมือนว่าเราใช้หนี้แม่แทนน้าแล้วให้น้ามาติดเราแทน พอเรากลับมาจากไทยไม่ถึงเดือนแชทไปยืมน้าอีกคนที่อยู่ต่างประเทศเหมือนเราอีกว่าจำเป็นต้องใช้เงินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ขอยืมหน่อย เนี่ยยืนอยู่หน้าธนาคารแล้ว น้าอีกคนเราก็โทรมาหาเราเพราะเรามีเว็บที่ส่งเงินไปไทยแล้วได้ทันทีอยู่ แต่เราจะเป็นหนี้น้าคนที่อยู่ต่างประเทศแทนเพราะแกอยากได้เงินคืนภายในเดือนหน้า เราก็ใช้หนี้แทนแล้วให้หน้าคนที่อยู่ไทยเป็นหนี้เราแทนอีกเหมือนเดิม เงินร่วมๆแล้วก็สามหมื่น
นั้นล่ะ พอเราส่งข้อความนั้นไปน้าเราส่งกลับมาทันทีเลยเว้ยแบบหัวร้อน
[ แปลเป็นภาษากลาง : อย่าให้มันเยอะ กูคืนแน่ อย่ากลัวว่าจะไม่ได้ แล้วบ้านแม่ แม่บอกว่าทำตอนไหนก็ได้ก่อนแม่กลับบ้าน กูว่าจะทำแล้วล่ะแต่โอนตังค์ยากเกิน กูทำงานให้แล้วไม่อยากโอนแล้วกูจะหักใช้หนี้มันจะยังไง กูทำงานกูก็เอาค่าแรงเหมือนกัน ]
ในรูปประโยคที่เราส่งแชทไปเราไม่ได้บอกว่ากลัวแกโกงเลยสักนิด แล้วเรื่องบ้านเราก็ไม่ได้เร่งแค่บอกเก็บเอาไว้แล้วไปทำให้แม่เหมือนเดิม ตังค์ก็โอนแค่มันเข้าไม่ทันใจ ว้อท!!
[ แปลเป็นภาษากลาง : อย่างเก่งให้มันมาก กูไม่โกงหรอกอี... พวกรวยกูก็ไม่ได้ใช้ตังค์ด้วยพวกอย่าเก่ง เรื่องหนี้ก็อย่าตามกูไม่โกง ถ้ากูโกงแล้วค่อยตาม จ้างให้กูทำงานแล้วมาบอกว่าไม่โอน กวนตีนแล้วจะมาจ้างให้กูทำทำไม พูดได้น่าหมั่นไส้มากนะ เห็นกูจนรึไง ไม่สมกับที่กูทำดีด้วย ไม่เกรงใจกูเลยสักนิด ]
หลังจากอ่านแล้วเราได้แต่ตั้งคำถามว่าเราไม่มีสิทธิพูดถึงเงินที่ถูกยืมไปเลยหรอ ตั้งแต่ยืมไปเราพูดถึงแค่สองครั้ง พูดถึงสองครั้งเพียงเพราะแค่ธนาคารเขาส่งข้อความมาบอกว่ามันไม่มีเงินหมุนเวียนในบัญชีเขาจะตัดแล้วนะ มันจะเสียเครดิตเวลาไปสมัครแบงค์ใหม่ ครั้งแรกเราบอกเอาไปใส่บัญชีให้เราแค่ห้าร้อยด้วยซ้ำ เราไม่เคยบอกว่าต้องคืนเป็นก้อนเลย เงินยืมมาจะเป็นปีเราถามแค่สองครั้งและทุกครั้งเราพูดถึงธนาคาร
แม่เราบอกไม่ต้องไปตอบแล้ว แต่เราทำงานไม่มีสมาธิ เหมือนเราผิดอ่ะ มันอึดอัด เราเลยตอบกลับไปวันนี้ว่า...
แล้วน้าเราก็ตอบมาว่าแล้วจะโยงนั้นโยงนี่เรื่องหนี้ทำไม เอ้า แค่ถามถึงหนี้! แล้วมาบอกประโยคเราว่าไม่ต้องส่งแชทอะไรมาแล้วนะ
เออ เราก็ตัด
ถามคือเราเรื่องนี้เราผิดหรอวะ?
///
ล่าสุดโทรไปหาพี่น้องคนอื่นๆว่าเสียใจร้องไห้เพราะเราไปพูดไม่ดีด้วย ไม่เหมือนแกที่ทำดีกับเราทุกอย่าง ญาติคนอื่นก็มาถามเรา เราแค่ส่งรูปที่แคปแชทไว้ให้ญาติคนอื่นอ่านค่ะ แล้วทุกคนก็เงียบไป พอแกมาบอกว่าเราพูดไม่ดีด้วยเรานี่กลับไปอ่านแชทเป็นสิบๆรอบ อ่านประโยคที่เราส่งไปให้แก แล้วเราก็ได้แต่งง
อีกอย่างคือเราไปอ่านแชทแม่มาแล้วพร้อมกับถามแกเรื่องเงินสามพันบาทนั้นเสร็จสรรพ ในแชทแม่เขียนว่าจะพิจารณาอีกทีหลังจากฉีดยาฆ่าหญ้าให้แล้ว แม่เราไม่ได้บอกเลยว่าจะให้เงินสามพันที่ขอมา
เรื่องผ่านมาสองสามวันแล้วแต่ก็ยังเลิกคิดไม่ได้เพราะความโมโหและโกรธล้วนๆค่ะ
ยิ่งประโยคที่บอกว่าไม่ต้องกลัวว่าจะโกง ไม่ต้องมาทวง ถ้ากูโกงแล้วค่อยมาทวงนี่เรายิ่งจะบ้าเข้าไปใหญ่ เอ้า ตัวเองเป็นหนี้มันแปลกหรอที่จะโดนถามเรื่องเงิน
เรื่องนี้คงฝังใจไปแล้วค่ะ เราบล๊อกเฟชแกแล้ว ลบแชททิ้ง แกบอกว่าคงได้ขายที่ดินมาใช้หนี้เรา และยังย้ำว่าไม่ส่งอะไรมาอีก แชทที่เราตอบกลับก็ไม่อ่าน เราเลยแบบเอ้อ ได้ เราเลยฝากผ่านน้าอีกคนให้ไปบอกแกเพราะในเมื่อแกไม่คุยไม่แชทกะเราแล้วว่า จะขายที่ดินหรือจะขายอะไรเราก็ไม่สน แต่เงินที่ยืมเราต้องคืนภายในสิ้นเดือนหน้า เราเป็นคนใจดีใจเย็นๆไม่ชอบ ชอบอะไรที่ปะทะ
ยิ่งพอมาทบทวนอะไรๆที่แกเคยคุยกะแม่เรายิ่งอยากด่าแรงๆแต่แม่ก็ขอไว้
ประโยคที่ว่าไม่สมกับที่กูทำดีด้วย ในหัวเราแวบขึ้นมาทันทีเลยค่ะว่าอะไรบ้างวะ? มีไหมวะ? เพราะพอเราวานอะไรนิดหน่อยก็คิดเป็นเงินเป็นสตางค์หมด แม้กระทั่งวานไปซื้อยาฉีดมดให้คนงานให้เขามาฉีดตรงเสาหน้าบ้านให้จากร้านค้าที่เดินผ่านบ้านเพียงแค่สามหลังยังขอตังค์
ขอ! ขอ! ขอ! มีคำว่าขอ! พอไม่ได้ก็เป็นแบบนี้
ตัดแล้วค่ะ เราไม่สนไม่แคร์เขาแล้วว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง สัญญากับตัวเองว่าทั้งชีวิตนี้จะไม่เฉียดเข้าไปใกล้แม้แต่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน จะสำนึกหลังจากนี้แล้วมาพูดด้วยเราก็บอกเลยค่ะว่าไม่คุย ไม่รับรู้ ต่างคนต่างอยู่เหมือนคนไม่รู้จักกัน
อยากเล่าวีรกรรมอีกเยอะแยะ แต่ยิ่งพูดยิ่งแค้น งั้นขอหยุดทำสติตรงนี้ก็แล้วกันค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็น ที่เรามาเขียนจะบอกว่าเอาเรื่องครอบครัวมานินทาก็ได้ แต่อยากหาที่ระบายจริงๆค่ะ มันอัดอั้นอยากอ่านความคิดทุกคน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบกระทู้อีกทีนะคะ เงินทองไหลมาเทมาค่ะ! 🙏