สวัสดีคะ ตัวจขกท.ปัจจุบัน อายุ 23 ปีแล้วคะ
มีปัญหาที่อยากจะขอคำแนะนำ คือ มีผู้ใหญ่และเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่หลายคนเคยเตือนว่า ควรหยุดการกระทำแบบนี้ เพราะมันทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือ และ เหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต
เราพยายามปรับปรุงตัว แต่ทุกครั้งที่พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็ทำได้เพียงระยะสั้นๆเท่านั้น
หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนเดิม
1.เราชอบอ่านและสะสมหนังสือการ์ตูน
- อันนี้บางคนก็บอกว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร เพราะมันคือความชอบ ทุกคนมีความชอบต่างกันออกไป แต่บางคนก็ดุเราว่ามันไร้สาระ เช่น แม่และหัวหน้าเราเอง
ทั้งๆที่เราไม่เคยเอามาอ่านในเวลางาน เราจะอ่านเฉพาะเวลาพักแล้วเท่านั้น
2.ถ้าเราชอบการ์ตูนตัวไหนขึ้นมา เราก็จะทำเลียนแบบการ์ตูนตัวนั้น เช่น การแต่งตัว
- เป็นตัวการ์ตูนผู้ชายนะคะ ซึ่งเราก็มองว่ามันไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นตรงไหน เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ก็แต่งตัวแบบนี้เหมือนกัน
การแต่งตัวของเรา ถึงจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าผู้ชาย
แต่มันก็เป็นชุดสุภาพ เสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงสแลค รองเท้าผ้าใบ
หรืออาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนอื่นๆในออฟฟิศ
ใส่กระโปรงกันหรือเปล่า เลยทำให้หัวหน้าอยากจะให้เราเหมือนคนอื่น ?
( ที่ออฟฟิศเป็นแบบ ฟรีสไตล์ ไม่มีฟอร์มพนักงาน )
3.เวลาที่ดีใจกับเรื่องอะไรสักอย่าง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ เรามักจะแสดงอาการดีใจมากไป
จนดูเหมือนเด็กเล็กๆ ได้ของเล่นชิ้นใหม่ทุกครั้ง
ซึ่งเราเองก็ไม่ชอบ แต่ก็ฟื้นไม่เคยได้ผล
การกระทำแบบที่เป็นตัวของตัวเองของเรา
กลับทำให้บางคนมองว่าเราไม่มีความรับผิดชอบ
ไม่มีความน่าเชื่อถือ
ทั้งๆที่เรื่องงาน เราไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลย
และ เราก็ทุ่มเทกับงานมากเช่นกัน
เราควรเงียบขรึมให้มากกว่านี้ใช่ไหมค่ะ หรือเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ต่อไปและพิสูจน์ตัวเองให้เห็นว่าคนที่มีความรับผิดชอบต่องานจริงๆนั้น ไม่ได้อยู่ที่บุคลิกภายนอก
ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต
มีปัญหาที่อยากจะขอคำแนะนำ คือ มีผู้ใหญ่และเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่หลายคนเคยเตือนว่า ควรหยุดการกระทำแบบนี้ เพราะมันทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือ และ เหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต
เราพยายามปรับปรุงตัว แต่ทุกครั้งที่พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ก็ทำได้เพียงระยะสั้นๆเท่านั้น
หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนเดิม
1.เราชอบอ่านและสะสมหนังสือการ์ตูน
- อันนี้บางคนก็บอกว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร เพราะมันคือความชอบ ทุกคนมีความชอบต่างกันออกไป แต่บางคนก็ดุเราว่ามันไร้สาระ เช่น แม่และหัวหน้าเราเอง
ทั้งๆที่เราไม่เคยเอามาอ่านในเวลางาน เราจะอ่านเฉพาะเวลาพักแล้วเท่านั้น
2.ถ้าเราชอบการ์ตูนตัวไหนขึ้นมา เราก็จะทำเลียนแบบการ์ตูนตัวนั้น เช่น การแต่งตัว
- เป็นตัวการ์ตูนผู้ชายนะคะ ซึ่งเราก็มองว่ามันไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นตรงไหน เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ก็แต่งตัวแบบนี้เหมือนกัน
การแต่งตัวของเรา ถึงจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าผู้ชาย
แต่มันก็เป็นชุดสุภาพ เสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงสแลค รองเท้าผ้าใบ
หรืออาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนอื่นๆในออฟฟิศ
ใส่กระโปรงกันหรือเปล่า เลยทำให้หัวหน้าอยากจะให้เราเหมือนคนอื่น ?
( ที่ออฟฟิศเป็นแบบ ฟรีสไตล์ ไม่มีฟอร์มพนักงาน )
3.เวลาที่ดีใจกับเรื่องอะไรสักอย่าง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ เรามักจะแสดงอาการดีใจมากไป
จนดูเหมือนเด็กเล็กๆ ได้ของเล่นชิ้นใหม่ทุกครั้ง
ซึ่งเราเองก็ไม่ชอบ แต่ก็ฟื้นไม่เคยได้ผล
การกระทำแบบที่เป็นตัวของตัวเองของเรา
กลับทำให้บางคนมองว่าเราไม่มีความรับผิดชอบ
ไม่มีความน่าเชื่อถือ
ทั้งๆที่เรื่องงาน เราไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลย
และ เราก็ทุ่มเทกับงานมากเช่นกัน
เราควรเงียบขรึมให้มากกว่านี้ใช่ไหมค่ะ หรือเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ต่อไปและพิสูจน์ตัวเองให้เห็นว่าคนที่มีความรับผิดชอบต่องานจริงๆนั้น ไม่ได้อยู่ที่บุคลิกภายนอก