แม่ผมอายุ 70 แล้ว ป่วยเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบ เบาหวาน และความดัน ตอนนี้เส้นเลือดในสมองตีบทำให้เป็นอัมพาตครึ่งซีก แขนและขาขยับไม่ได้ ขยับได้แค่ซีกซ้าย เป็นมาเกือบปีแล้ว ส่วนสมองแกก็ไม่เหมือนเดิม ช่วงแรกต้องให้อาหารทางสายจมูก แต่ตอนนี้กลืนได้เอง แต่ก็ยังเคี้ยวไม่ได้ ใช้วิธีป้อนอาหารเหลวแทน แกเหมือนเด็กทารก คือไม่รู้เรื่องอะไรเลยช่วงแรกๆ แต่พอผ่านไปแกเริ่มพูดได้บ้างเป็นบางคำ เช่น กินข้าว 
แต่ปัญหาที่ทำเอาผมแทบจะเป็นโรคประสาท คือแกใช้แพมเพิสเปลืองมาก วันนึงเปลี่ยนเป็นสิบๆแผ่น เพราะปกติแกอั้นฉี่ไม่ได้อยู่แล้ว วันนึงฉี่บ่อยมาก กินน้ำเสร็จสักพักก็ฉี่ออกเลย อันนี้ผมพอเข้าใจครับ เพราะผมก็เป็นคนที่ฉี่บ่อยมากเหมือนกัน 
หลังๆ ก็ใช้วิธีซื้อแผ่นรองเสริมมาใส่อีกชั้นให้แก ก็ทำให้ประหยัดแพมเพิสไปได้เยอะ ส่วนแผ่นรองนั้นแทบจะต้องเปลี่ยนให้ทั้งวันทั้งคืน ผมซื้อแพ็ค 60 ชิ้นมา แกใช้ไม่ถึงอาทิตย์ก็หมด วันนึงขยะแพมเพิสเป็นถุงกองโต และปัญหาที่ทำเอาผมแทบจิตตกคือ การที่แกชอบดึงแพมเพิสออกเองทั้งที่ก็ไม่ได้เปื้อนอะไร ซึ่งช่วงที่แกนอนติดเตียงก็ไม่เคยดึง จะชอบดึงแต่สายอาหารทางจมูก เปลี่ยนบ่อยจนผมทำเองเป็นแล้ว พอเอาสายอาหารออกแกเปลี่ยนมาเป็นดึงแพมเพิสแทน ทำให้บางทีผมก็โมโหจนต้องมีอารมณ์หงุดหงิด เพราะทางบ้านไม่ได้รวยอะไร ผมต้องออกจากงานมาดูแล ให้พี่สาวทำงานคนเดียว พี้สาวก็ได้เงินแค่เดือนละ 12,000 และต้องเลี้ยงลูกที่เป็นวัยรุ่นอยู่อีก 2 คน คนเดียวรับผิดชอบทั้งบ้าน ทั้งค่าเช่าบ้านเดือนละสามพัน ผ่อนมอไซค์อีก ไหนจะค่าน้ำไฟ ค่าอาหาร ให้เงินลูกไปโรงเรียนอีก พี่ผมรับภาระหนักมาก แต่ผมก็ช่วยอะไรแกไม่ได้เลย เพราะผมต้องออกจากงานมาดูแลแม่ ลืมบอกไปครับ พี่สาวผมเลิกกับสามีนานแล้ว และเลี้ยงลูกคนเดียว ของที่ต้องใช้ในการดูแลคนป่วยติดเตียงก็เยอะสิ่งที่จำเป็นต้องซื้อ พี่สาวผมเป็นจัดการหมด
ผมใช้วิธีมัดมือแกไว้ แต่ไม่ว่าจะมัดแน่นแค่ไหน ที่มัดมือซื้อมากี่อันๆแกดึงพังหมด ด้วยมือเดียวของแก ลืมบอกไปคับ แกอัมพาตครึ่งซีกขวา แต่แกพลังงานเยอะมาก แขนเดียวขาเดียวที่ใช้งานได้ แกพยายามใช้ในการหมุนตัวเอง เวลาผมเผลอแกจะหมุนตัวเองกลับหัวมาอยู่อีกฝั่ง คือหัวแกมาอยู่ฝั่งปลายเตียงแทน 
ตอนนี้สงสารแกมากคับที่ต้องมัดมือ มัดเท้า เพราะถ้าปล่อยไว้ แกจะฉีกแพมเพิสขาดทันที ถ้าปล่อยไว้คือต้องรีบวิ่งมาห้าม เป็นอย่างนี้ทั้งวันทั้งคืน จนผมประสาทกินและเผลอด่าแก จนเพื่อนบ้านเอาผมไปด่าว่าลูกอกตัญญู ด่าแม่ ใส่อารมณ์แม่ตัวเอง แต่แม่ผมไม่เหมือนผู้ป่วยคนอื่นๆคับ จอมโวยวาย บางทีไม่ได้มัดมือปล่อยให้นอนสบายๆแกก็ร้องโวยวาย และผมก็ไม่รู้ว่าแกต้องการอะไร หรือปวดตรงไหน เพราะแกพูดไม่ได้ 
ช่วงแรกผมดูแลแกแบบไม่ได้กังวลอะไรครับ เพราะคิดว่าเป็นโอกาสที่ได้ตอบแทนท่าน แต่ระยะหลังผมเริ่มเบื่อหน่าย จิตตก ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน ไม่เคยได้หยุดพักมาเก้าเดือนแล้ว ไม่มีคนมาเปลี่ยน กลางคืนยิ่งทรมาน ฝั่งแม่ก็จะร้องโวยวายไม่หลับไม่นอนทั้งคืน ต้องคอยเปลี่ยนแพมเพิส เปลี่ยนผ้าปูเตียงให้ตลอด เพราะแกจะดิ้นจนแพมเพิสก็เอาไม่อยู่ เปียกแฉะไปหมดทั้งเตียง ส่วนอีกฝั่งหลานที่ไม่เอาถ่านอะไรเลย ก็เล่นเกมออนไลน์ แคสเกมเสียงดังทั้งคืน จนเกือบสว่างมันถึงจะนอน แม่มันกับพี่ชายนอนชั้น 2 ก็เลยชิน ส่วนผมนอนข้างล่างกับแม่ เอาแค่ไม้กระดานมากั้นห้องกับหลาน ทำให้เวลามันเล่นเกม เสียงก็จะดังมาฝั่งที่ผมนอนกับแม่ทั้งคืน 
งานบ้านผมทำทุกอย่าง หลาน2 คนไม่เคยช่วย ไม่เคยมาดูแลยาย ไม่เคยแม้แต่จะมานั่งเฝ้ายาย เวลาที่ผมต้องออกไปซื้อของข้างนอก มันก็นอนหลับ ไม่เคยมาช่วยดูยายเลย ผมไม่รู้จะทนกับสภาพแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน 
รายได้ผมก็ไม่มี เงินเก็บก็หมดไปกับแม่ และต้องมาเจอปัญหาแพมเพิสที่แกชอบดึงชอบฉีกทั้งๆที่มันยังไม่เปื้อนไม่เปียก และอาการโวยวายทั้งวันทั้งคืน รบกวนข้างบ้านของแม่อีก กับปัญหาหลานวัยรุ่นที่ไม่เคยเคารพผมหรือช่วยดูแลยาย ทำงานบ้านอะไรเลย กินเสร็จก็ทิ้งๆขว้างๆ ปล่อยให้ผมตามเก็บตามล้าง อยู่กันมาไม่เคยพูดกันเลยครับ ระหว่างหลานกับผม ผมเลยไม่กล้าด่าอะไร เพราะแม่มันก็เลี้ยงแบบตามใจ 
ผมไม่รู้จะทำยัง ก็อยากมาระบายในนี้คับ ว่ามีใครเจอปัญหาแนวๆนี้เหมือนผมบ้าง ขอบคุณที่กรุณาอ่านนะครับ ได้ระบายออกบ้างคงดี สำหรับเรื่องดูแลแม่ผมบอกตัวเองเสมอว่าจะทำให้ดีที่สุดคับเท่าที่กำลังกายกำลังใจผมจะมี