คำว่า "เหนื่อยเหลือเกิน" มันคงจะเป็นคำพูดที่หลายคนอาจจะเคยพูดแล้วก็ได้ยินจนชินหู แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยหรือว่าท้อใจแค่ไหน ทุกคนที่ต้องพูดคำนี้ก็ต้องกัดฟันสู้ต่อไปเหมือนเดิม ต่อสู้กับชีวิตเพียงเพื่อเหตุผลเดียว เพื่อหนี้สิน และคนสำคัญที่รออยู่ข้างหลัง การเป็นหนี้นี้ทุกข์นะ เอาจริงๆ เพราะเงินที่เราหามาได้นั้นแทนที่มันจะเป็นของเรา แต่กลับหลุดลอยไปอยู่กับมือของคนอื่น คนที่เรียกว่าเป็น "เจ้าหนี้"
แล้วหนี้สินก็ไม่มีวันที่จะหมดไปตลอดทั้งชีวิต เมื่อใช้หนี้เก่าหมด มันก็จะมีหนี้ใหม่เข้ามา ไม่ว่าจะเป็นหนี้บัตรเครดิต หนี้ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน ผ่อนเครื่องซักผ้า ผ่อนนู้น ผ่อนนี่เต็มไปหมด แล้วเงินเดือนที่หาได้ในแต่ละเดือนก็จะหมดไป เหลือใช้เพียงไม่เท่าไร เราจึงเห็นคนโพสมาม่า กับไข่ปลากระป๋องในทุกๆสิ้นเดือน อาจจะเพื่อประกาศให้โลกรู้หรือว่าเพื่อประชดชีวิตก็ไม่รู้เหมือนกัน
แล้วตกลงเป้าหมายชีวิตจริงๆของเรามันคืออะไรกันแน่ การมีชีวิตแบบนี้ มันจะกลายเป็นเป้าหมายชีวิตที่ดีในอนาคตได้หรือเปล่า หลายคนมีความฝันว่า อยากจะมีเงินเก็บสักล้านหนึ่ง แล้วสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันจะให้ผลอย่างที่ต้องการได้ไหม เรื่องนี้เราคงต้องคิดเอาเอง หลายคนยังคงมีความหวัง คิดว่ามันต้องมีได้ในสักวันหนึ่งสินะ ความคิดนี้มันคือกับดักของความ "ล้มเหลว" เพราะว่าคำนี้ เราจึงเห็นคนที่ปลดอายุชราภาพมากมาย ยังคงอยู่ในบ้านที่ซ่อมซ่อ แล้วก็มีชีวิตที่แสนจะยากลำบากไปทั้งชีวิต หลายคนว่าจริงไหมครับ..
ผมจึงแค่อยากจะรู้ว่า "เป้าหมายชีวิตจริงๆ ของเรานั้นคืออะไรกันแน่?? แล้วต้องทำยังไงถึงจะทำเป้าหมายนั้นให้เป็นจริงได้
เป้าหมายชีวิตของเราจริงๆแล้วมันคืออะไรกันแน่???