ตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่เล่นการพนันเลี้ยงดูเรากับพี่ชายมาตลอด รวมๆมีหนี้2-3ล้านบาท เราไม่รู้รายละเอียดอะไรมาก บ้านรถยนต์ก็เอาไปจำนอง ตอนนี้ไม่มีที่อยู่พ่อแม่เลยต้องมาทำงานที่กรุงเทพทำก่อสร้าง เพราะลำพังตัวเราก็ยังเอาไม่รอด
เรื่องความรักก็ไม่เคยสมหวัง เคยหมั้นมา2ครั้ง ครั้งแรกหมั้นได้20กว่าวันเขาก็ทิ้ง เราไม่ได้อยากหมั้นนะเราโดนบังคับ แล้วเราพึ่งเลิกกับคนล่าสุดไปได้7วัน หมั้นกันได้แค่20วันเอง ครอบครัวเขาก็กีดกั้นไม่ให้คบกันต่อ ครอบครัวแฟนเป็นคนมั่งมี ส่วนเราไม่มีอะไรเลยมีแต่หนี้สินและเราก็เคยหมั้นมาก่อน พวกเขาเลยไม่ชอบเราพยายามไล่ให้เราออกจากลูกชายเขา วางแผนอนาคตไว้ด้วยกันแต่ต้องมาพังลง รู้สึกสิ้นหวังมาก กับมาใช้ชีวิตคนเดียว หว้าเว่ มันเคร้งไปหมด งานก็ไม่มี ใช้ชีวิตร่อนเร่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต โดนญาติและครอบครัวกดดันให้มาหาเอาสามีฝรั่งทั้งๆที่เราไม่ชอบ
แล้วครอบครัวอยากให้เราหาเงินมาใช้หนี้บ้าน200000กับรถ80000แล้วเราจะไปหาที่ไหนมาให้ อายุแค่นี้ จะไปทำงานโรงงานก็อยู่ยากเพราะตอนนี้กลัวการอยู่คนเดียวมากๆ ตอนแรกเราก็ทำงานโรงงานเราชินกับการที่มีแฟนคอยให้กำลังใจเวลาเราเหนื่อย ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ถ้าไปอยู่คนเดียวกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าคิดมากคิดถึงตอนที่เคยมีกันเขาไม่เคยให้เราลำบากเลย เงินเดือนวุฒิม.6ก็แค่วันละ330-340 แต่ละเดือนก็ไม่พอใช้ไหนจะค่าห้องค่าน้ำค่าไฟ คงไม่มีใช้หนี้ให้แถมไม่พอกิน เราคิดมากจนปวดหัวร้องไห้ทุกวัน เศร้าเพราะความรักแล้วยังต้องมากดดันเพราะครอบครัวอีก เวรกรรม
อายุ20ปีท้อกับชีวิตที่ต้องหาเงินใช้หนี้แทนพ่อแม่หลักล้าน
เรื่องความรักก็ไม่เคยสมหวัง เคยหมั้นมา2ครั้ง ครั้งแรกหมั้นได้20กว่าวันเขาก็ทิ้ง เราไม่ได้อยากหมั้นนะเราโดนบังคับ แล้วเราพึ่งเลิกกับคนล่าสุดไปได้7วัน หมั้นกันได้แค่20วันเอง ครอบครัวเขาก็กีดกั้นไม่ให้คบกันต่อ ครอบครัวแฟนเป็นคนมั่งมี ส่วนเราไม่มีอะไรเลยมีแต่หนี้สินและเราก็เคยหมั้นมาก่อน พวกเขาเลยไม่ชอบเราพยายามไล่ให้เราออกจากลูกชายเขา วางแผนอนาคตไว้ด้วยกันแต่ต้องมาพังลง รู้สึกสิ้นหวังมาก กับมาใช้ชีวิตคนเดียว หว้าเว่ มันเคร้งไปหมด งานก็ไม่มี ใช้ชีวิตร่อนเร่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต โดนญาติและครอบครัวกดดันให้มาหาเอาสามีฝรั่งทั้งๆที่เราไม่ชอบ
แล้วครอบครัวอยากให้เราหาเงินมาใช้หนี้บ้าน200000กับรถ80000แล้วเราจะไปหาที่ไหนมาให้ อายุแค่นี้ จะไปทำงานโรงงานก็อยู่ยากเพราะตอนนี้กลัวการอยู่คนเดียวมากๆ ตอนแรกเราก็ทำงานโรงงานเราชินกับการที่มีแฟนคอยให้กำลังใจเวลาเราเหนื่อย ตอนนี้มันไม่มีแล้ว ถ้าไปอยู่คนเดียวกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าคิดมากคิดถึงตอนที่เคยมีกันเขาไม่เคยให้เราลำบากเลย เงินเดือนวุฒิม.6ก็แค่วันละ330-340 แต่ละเดือนก็ไม่พอใช้ไหนจะค่าห้องค่าน้ำค่าไฟ คงไม่มีใช้หนี้ให้แถมไม่พอกิน เราคิดมากจนปวดหัวร้องไห้ทุกวัน เศร้าเพราะความรักแล้วยังต้องมากดดันเพราะครอบครัวอีก เวรกรรม