เธียเตอร์ครั้งที่ 4 ของผม ซึ่งนับเป็นครั้งที่ 3 ภายในช่วงเดือนเดียวเลย หลังจากทางออฟฟิเชียลเปิดให้สุ่มวันจันทร์ ผมก็กดสุ่มทั้ง 5 รอบเหมือนเดิม วันต่อมาไม่มีอีเมลแจ้งว่าสุ่มได้ ก็คิดว่าอาทิตย์นี้อาจจะนกแล้ว แต่พอไปดูในเว็บ BNK48 Ticket กลับพบว่าผมสุ่มได้วันอาทิตย์รอบบ่ายครับ ซึ่งรอบนี้มีโอชิของผมขึ้นแสดงถึง 2 คน นั่นคือมายยูและปูเป้ (เหมือนครั้งแรกที่มีปูเป้และนิว ส่วนครั้งที่ 2 กับ 3 มีมายยูคนเดียวครับ) และรอบนี้มีการเปลี่ยนแปลงเมมเบอร์เพียงแค่คนเดียว คือจากน้ำใสเป็นวิว (จากภารกิจทางการศึกษา)

          วันอาทิตย์ผมไปถึงเดอะมอลล์ บางกะปิ ตอนเที่ยงกว่าๆ ก็เข้าไปทำการลงทะเบียนรับตั๋ว ซึ่งครั้งนี้ผมได้แถว M เหมือนครั้งก่อนเลยครับ ต่างกันแค่เขยิบมาหนึ่งที่นั่ง (ระบบของออฟฟิเชียลไม่ได้เกลียดผมใช่มะ ได้นั่งแถวหลังมาสามครั้งติดแล้วเนี่ย) และอยู่ทางปีกซ้ายของเธียเตอร์อีกแล้ว (ถ้าผมเป็นเมมเบอร์ นี่คงเป็นตำแหน่งเต้นประจำของผม) พอรับตั๋วเสร็จก็ลงไปเดินเล่นฆ่าเวลาเหมือนเดิม จนเหลืออีก 10 นาทีก่อนการแสดงก็เข้าไปในเธียเตอร์

          ครั้งนี้คนในเธียเตอร์ค่อนข้างหนาตาครับ สังเกตจากแถวหลังๆ แทบจะไม่มีที่นั่งว่างเลย ก่อนการแสดงก็มีเสียงประกาศของปูเป้ครับ (บอสออกเสียง ร เรือได้ชัดมากทุกคำเลย เป็นตัวอย่างที่ดีมาก) เปิดการแสดงมาด้วยเพลงปาร์ตี้ในฝัน มายยูออกมาด้วยทรงผมเปียสองข้างครับ ส่วนปูเป้ปล่อยผมตามปกติ (น่ารักทั้งคู่เลย) สามเพลงแรกทั้งสองคนเต้นอยู่ใกล้กันครับ ทำให้ผมสามารถโฟกัสได้ทั้งสองคนเลย การแสดงของทั้งคู่ดึงดูดให้ผมตกอยู่ในภวังค์ไปอีกแล้ว จบสามเพลงแรกก็เป็นช่วงแนะนำตัว ต่อด้วยการแสดงเพลงยูนิตคือเพลง Skirt, Hirari – Classmate – Anata to Chrismas Eve ซึ่งครั้งนี้มายยูไม่ได้ขึ้นยูนิต Skirt และปูเป้ไม่ได้ขึ้นยูนิต Classmate ครับ ตัวผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้เห็นหนึ่งในสองคนนี้ขึ้นยูนิต Kiss wa หรอกครับ เพราะเคยผิดหวังมาแล้วจากครั้งก่อนที่มายยูไม่ได้ขึ้นยูนิต Skirt แต่ก็ไปขึ้นยูนิต Hoshi no Ondo แทน อีกอย่างมายยูเพิ่งบอกในไลฟ์ว่ามีโอกาสจะได้ขึ้นยูนิต Kiss wa ถึง 3 ครั้ง แต่น้องปฏิเสธทั้งหมด เนื่องจากคิดว่าตัวเองอ้วนอยู่ หรือไม่ก็ต้องขึ้นแสดงพร้อมกับเมมเบอร์ที่ไซส์เป็นไททันเท่าๆ กัน แต่...แต่...แต่...หารู้ไม่ว่าเพลงต่อมาจะเป็นเซอร์ไพรส์แรกในเธียเตอร์ที่ผมคงไม่มีวันลืม นั่นเพราะเพลง Kiss wa Dame yo มีเนย (เจ้าแม่เกราะทอง) ปูเป้ และมายยู ขึ้นมาแสดงครับ (OMG!!!!! OMG!!!!! OMG!!!!!) จะมีสิ่งใดที่ทำให้เรามีความสุขได้มากเท่าตอนเห็นโอชิของตัวเองขึ้นแสดงยูนิตเกราะทอง ซึ่งเป็นยูนิตที่เมมเบอร์ควรจะต้องขึ้นแสดงสักครั้งหนึ่งก่อนแกรด แถมพร้อมกันทีเดียวถึงสองคนอีกด้วย ในใจผมนี่อยากจะตะโกนออกไปว่า “มีความสุขจังโว้ยยย!!!” ตลอดทั้งเพลงก็หวีดจนคอแหบคอแห้งเลยครับ (ไม่ต้องอั้นกันแล้วจังหวะนี้) มันดีงามมากซะจนผมไม่อยากให้เพลงนี้จบเลย ต่อมาก็เป็นเพลง Hoshi no Ondo – Sakura no Hanabiratachi และ Aozora no Soba ni Ite ซึ่งสองเพลงหลังนี้มายยูยังอยู่ตำแหน่งเดิมคือทางขวาของเวที แต่ปูเป้นี่ไปอยู่ทางซ้ายสุดของเวทีเลย แถมอยู่แถวหลังอีกต่างหาก ทำให้หลุดจากจอเรดาร์ของผมไปเลย จากนั้นในช่วง Encore ก็มีเพลง BNK48 – Skirt, Hirari ต่อด้วยเพลง JABAJA ซึ่งเป็นเพลงที่ทำให้ปูเป้ บอสของฝูงเป็ดแฟมิลี่เฉิดฉายอย่างที่สุด ดูโดดเด่นออกมาจากเมมเบอร์คนอื่นเลย (ถ้าปูเป้ไม่ได้เป็นเซ็นเตอร์ ผมก็ยังนึกเมมเบอร์คนอื่นที่จะมาเป็นเซ็นเตอร์เพลงนี้ไม่ออกครับ) และจบการแสดงจริงๆ ด้วยเพลง Sakura อีกหนึ่งรอบ โดยเธียเตอร์ครั้งนี้ผมรู้สึกสนุกกว่าครั้งก่อนๆ อาจจะเพราะเริ่มยิงมิกซ์เป็นบ้างแล้ว (ถึงจะแค่บางเพลง และบางท่อน) ทำให้มีอารมณ์ร่วมกับเพลงและรู้สึกสนุกกับการแสดงมากขึ้นครับ

          จบการแสดงสักพักแสงไฟเริ่มเปิดขึ้น พอถึงคิวของแถวผมก็ลุกขึ้นเดินออกมาเรื่อยๆ พอเดินพ้นประตูมา ผมก็เห็นมายยูยืนอยู่ริมซ้ายสุดของโต๊ะ (ทางขวามือของผม) ผมก็ทำมือเป็นรูปหัวใจส่งให้น้องไป แล้วก็ยกนิ้วโป้งให้เพื่อชื่นชมการแสดงของน้องครับ (เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ) โดยครั้งนี้ผมมองเห็นมายยูก่อน เลยไม่ทันได้มองปูเป้เลยครับ

          สรุปการดูเธียเตอร์รอบนี้ก็จบลงด้วยความประทับใจเช่นเคยครับ ได้ดูโอชิของตัวเองทั้งสองคนขึ้นแสดงยูนิตในฝันทั้งที สู่ขิตแล้วกับชีวิตโอตะของผม (ผมเคยดูปูเป้ขึ้นยูนิต Kiss wa มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนมาดูเธียเตอร์ครั้งแรกเมื่อเดือนมิถุนายนครับ) และถึงแม้จะได้นั่งอยู่แถวหลัง (อีกแล้ว) แต่เพราะตำแหน่งเต้นของมายยูและปูเป้เกือบทุกเพลงผมสามารถมองเห็นได้โดยไม่มีอุปสรรค กรณีนี้ก็เลยพอจะโอเคอยู่ ยกเว้นแค่สองเพลงสุดท้ายก่อนช่วง Encore ที่ปูเป้ไปอยู่ซ้ายสุดของเวที และเพลง Sakura ตอนจบ ที่มายยูไปอยู่ซ้ายสุดของเวทีเหมือนกัน ทำให้มองเห็นยากไปสักหน่อย

          โดยหลังจากดูการแสดงจบผมก็ได้ไปซื้อไอศกรีม DQ ในระหว่างรอสินค้าก็เป็นโชคดีของผมที่บังเอิญหันไปเห็นเมมเบอร์กลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้าไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือพอดี (น้ำหนึ่ง เนย ปูเป้ โมบายล์ จิ๊บ) และจังหวะที่ผมกำลังจะลงบันไดเลื่อน ก็ได้เจอกับผักขมและวิวกำลังจะลงบันไดเลื่อนเหมือนกัน (น้องวิวตัวจริงน่ารักมากครับ บอกเลย) หลังจากนั้นผมก็ไปกินข้าวและเดินเล่นเพื่อรอเวลาขึ้นไปส่งน้องกลับครับ ซึ่งเป็นการรอส่งน้องครั้งแรกของผมเลย ก็เป็นประสบการณ์ที่ประทับใจ ก่อนจะเดินทางกลับอย่างมีความสุขครับ