แฟนจากไปได้หนึ่งเดือนแล้วค่ะด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบเฉียบพลันโดยที่เราทั้งคู่ไม่รู้ว่าเขาเป็นโรคนี้ค่ะ เราเสียเขาไปต่อหน้าต่อตาวันนั้นเราอยู่ด้วยกันในห้องแค่สองคนเรามีความสุขกันมากค่ะมากจริงๆ เรากินข้าวด้วยกัน เรานอนเล่นกัน ในขณะที่เรากอดกันทุกอย่างดูปกติแต่แล้วเขาก็ล้มลงไป เราเรียกสติเขาแต่ไม่มีการตอบสนองเราจึงโทรเรียกกู้ภัยทันที เราพยายามปั๊มหัวใจให้เขาระหว่างรอกู้ภัยมาตอนนั้นสติเราเริ่มไม่มีแล้ว พอกู้ภัยมาเราได้แต่มองดูร่างเขาที่มีผู้คนมากมายรุมล้อม จนเจ้าหน้าที่เดินมาบอกว่าจะหยุดปั๊มหัวใจของเขาแล้ว ให้เราทำใจนะ ใจเราสลายค่ะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้นอกจากมองดูเขาจากไป แฟนเราเขาเป็นคนดีมากๆค่ะ เขาเป็นรักแรกของเรา เราคิดถึงเขามาก มากเหลือเกินและทุกครั้งที่คิดถึงมันมักจะมาพร้อมกับความเจ็บปวดเสมอเลยค่ะ เรามีเขาอยู่ในเกือบทุกช่วงเวลาของชีวิต สิ่งเล็กน้อยในชีวิตประจำวันมันคอยตอกย้ำตลอดเวลา แชทที่เราส่งไปก็ไม่มีวันที่เขาจะเปิดอ่าน เสียงของเขา คำพูดที่คอยให้กำลังใจเรา เราจะไม่มีวันเวลาดีๆกับเขาอีกต่อไปแล้ว เราอยากยอมรับการสูญเสียเขาให้ได้ค่ะ ใจสลายทุกครั้งที่คิดถึงเขา เราอยากคิดถึงเขาแล้วยิ้มออกมาได้จากใจจริงๆค่ะ