ดิฉันอยากเล่าประสบการณ์ให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ ฉันอายุ 60 ปี มีลูกแล้ว ลูกชายได้ติดการพนันบอลทำตัวเลวมาก จนไม่เคยคิดถึงครอบครัว แม้กระทั่ง พ่อ-แม่ จะต้องเสียน้ำตาไปเท่าไร ก็ไม่เคยคิดปรับตัว มีแต่เลวร้ายลงไปเรื่อยๆ สมัยเรียนมัธยมเคยเขียนจดหมายให้แม่ไว้ฉบับหนึ่ง

สุดที่รักคุณแม่
"ตั้งแต่ผมเกิดมาบนโลกนี้ ผมก็ได้เห็นหน้าแม่เป็นคนแรกเลย ท่านมอบความรักที่บริสุทธิ์ให้กับผม สำหรับผมแม่เป็นผู้มีพระคุณที่สุด ไม่สามารถหาสิ่งใดมาเทียบได้ แม่ของผมคอยห่วงใยผมเวลาป่วย คอยเฝ้าคิดถึง เวลาผมกลับบ้านช้า คอยสั่งสอนให้ผมเป็นคนดีไม่ว่าวิธีการใดก็ตาม แต่ส่วนมากเป็นการตีซะมากกว่า และคุยดูแลด้วยความรัก ผมขอขอบพระคุณมากกับสิ่งที่แม่มอบให้กับผม ผมขอสัญญาว่าจะตอบแทนท่านให้ดีที่สุด ชีวิตของผมแม่เป็นผู้ให้กำเนิด แม่ยอมเจ็บ ยอมอุ้มท้องผมมา แม่ต้องทรมานแต่กลับยินดีและดีใจที่ผมเกิดมา ผมจึงถือว่าแม่เป็นเจ้าของชีวิตของผม และสุดท้ายนี้ ผมอยากบอกกับแม่ว่า ผมจะรักเทิดทูน และจะดูแลตราบเท่าชีวิตของผม"

ท้ายนี้ แม่ได้หยิบจดหมายฉบับนี้มาอ่านทีไร 
มีแต่ความเจ็บปวด - ร้องไห้ จนพูดไม่ออก...