ผมสัมภาษณ์งาน ถ้าคนมีรอยสัก (ในร่มผ้า) ผมจะให้ผ่านในด่านของ HR ซึ่งผมก็ให้เหตุผลไปว่า
สักในร่มผ้า ก็ไม่ส่งผลต่อบุคคลิกภาพ เพราะไม่มีใครเห็น และรอยสักก็ไม่ได้เป็นเครื่องบ่งชี้ว่า
เขาจะทำงานได้ไม่ดีเท่าคนอื่น (แต่ส่วนมากมักจะไปตกสัมภาษณ์ ในรอบหัวหน้างานหรือผู้บริหาร)

จนมีวันหนึ่ง มีผู้สัมภาษณ์คนหนึ่งถูกใจ HR มากเพราะคุณสมบัติตรง ประสบการณ์เพียงพอ
มีความชำนาญในสายงานที่ทำ และหัวหน้างงานก็ชอบ เพราะตอบคำถามได้แบบคนทำงานจริง
ปัญหาคือ ผู้สัมภาษณ์คนนั้นมีรอยสักที่ต้นแขนและหน้าอก (เราถามเขา เขาก็ตอบตามความจริง)
ถ้าใส่เชิ้ตแขนสั้น ยังไงก็เห็นรอยสักแน่นอน ดังนั้นผู้บริหารจึงไม่อยากรับเข้าทำงาน ให้โฮลไว้ก่อน
ถ้าไม่ได้คนจริงๆ ค่อยเรียกมาทำงาน ผมจึงต่อรองว่าผู้สัมภาษณ์คนนี้ มีดีพอ ไม่ควรเสียโอกาส
เพราะแค่เขาสักตามประสาวัยรุ่น ถ้าให้เขาใส่แขนยาวมาทำงานทุกวัน ไม่น่าจะมีปัญหา ซึ่งผู้บริหาร
ก็ยอมอ่อนข้อให้ ถ้าผู้สัมภาษณ์ยอมใส่แขนยาวมาทำงานทุกวัน

หลังจากนั้น ผมจึงนัดเริ่มงาน โดยใส่เงื่อนไขว่า บริษัทมีนโยบายไม่รับคนสัก (นอกร่มผ่า) ดังนั้น
ขอให้ใส่เสื้อแขนยาวมาทำงานทุกวัน ซึ่งผู้สัมภาษณ์ก็ตกลงตามข้อเสนอ

ปรากฎว่า พอเข้ามาทำงานกลับมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เช่น
สูบบุหรี่จัด คือ บริษัทไม่ห้าม ถ้าจะไปสูบเวลาพัก หรือระหว่างเวลาทำงานเป็นบ้างครั้ง นี่ผมได้รับ
รายงานว่าไปสูบทุกชั่วโมง ส่วนเรื่องเสื้อแขนยาว ใส่มาทุกวันจริง แต่พับแขนขึ้นไปครึ่งแขน
ซึ่งมันดูไม่ค่อยเหมาะสม (แต่ไม่เห็นถึงรอยสัก) หัวหน้าเคยบอกหลายครั้ง ก็จะเอาลงเฉพาะ
เวลาถูกเตือน ถูกบ่น และสุดท้ายพนักงานคนนี้ก็ไม่ผ่านทดลองงาน ด้วยเหตุผลที่ว่า
ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับองค์กรได้ พร้อมกับผมได้รับฉายาว่า HR โลกสวย