เคยเป็นเหมือนกันบ้างไหมคะ ตั้งเเต่ตอนคลอด ก็เอามาทิ้งให้ ปู่ย่า โดยที่ไม่ได้สนใจ ไม่ได้ส่งเงินมา พ่อ-แม่ ต่างคนต่างไปมีชีวิตใหม่ แฟนใหม่ ไม่ได้สนใจเราเลยสักนิด แต่ในความโชคร้ายของเราก็ยังมีความโชคดีที่ยังมีปู่กับย่าที่เลี้ยงเรามาจนโตให้เงินได้ใช้ส่งให้เรียน แต่พอเราจบแค่ม.ปลาย ก็ได้ออกมาทำงานหาเงินเอง แม่ก็ได้ติดต่อมาเพราะรู้ว่าเราทำงาน ก็จะมาขอเงินอยู่เรื่อยๆ ช่วงแรกๆเราให้ แต่พอเรารู้ว่าได้เงินจากเราก็จะไปซื้อเหล้า-เบียร์ กิน แล้วถ่ายลงบน Facebook พอเรารู้แบบนี้แล้ว เราก็เลยไม่ให้แล้ว จะโฟกัสไปที่ปู่กับย่ามากกว่า ถ้ามีเงินเยอะก็จะให้แค่ปู่กับย่า จะไม่ให้แม่ ซึ่งแม่พอเวลาเงินหมดก็ทักเฟสมา มาทุกทีก็เรื่องเดียวคือเรื่องเงินเท่านั้น ขอเงิน มีข้ออ้างสารพัด พอเราให้ก็หายไปสักช่วง เงินหมดเมื่อไหร่ก็ค่อยทักมา โดยทักมาไม่เคยถามว่าเราเป็นไง จะลำบากไหม ไม่เคยถาม จะขออย่างเดียวแค่ว่าขอตังค์ได้ไหม ทำโน่นทำนี่ ยืมคนโน้นมา คนนี้มา ต้องเอาเงินคืนเขา อยากจะถามว่าพ่อแม่ที่รักลูกจริงๆมันเป็นแบบไหนกัน ปู่กับย่าไม่เคยแม้เเต่จะเอ่ยปากขอเงินเราสักครั้งตั้งแต่เราทำงานหาเงินเอง แต่ถึงแกไม่ขอ เราก็เต็มใจให้ เพราะเขาเป็นคนที่เลี้ยงเราโตมา ให้กินให้ใช้ให้เรียนโดยที่เราไม่รู้สึกว่าขาดความอบอุ่นเลย ขอความเห็นหน่อยได้ไหมคะ ว่าถ้าเกิดเราไม่สนใจแม่ ไม่ส่งเงินให้ จะบาปไหม แต่นานๆทีก็อาจจะมีบ้างที่ส่งเงินให้เขาบ้าง เหนื่อยมาก รู้สึกไม่สบายใจทุกทีที่ทักเข้ามาขอเงิน เเล้วกดดันเรา