ยืมล็อคอินเพื่อนมานะคะ
เราเป็นหนึ่งในเด็กต่างจังหวัดยากจนมากๆทั้งบ้านมีจักรยานเก่าๆคันเดียวกับบ้านสังกะสีผุๆที่กันในไม่ได้ เราอยู่ทางภาคเหนือค่ะ ปู่ย่าของเรารับจ้างทำนาค่ะ พ่อเแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราได้ 3วันค่ะ เราโตมากะปู่ย่าด้วยนมข้นกระป๋องตราหมีผสมน้ำร้อนค่ะ พ่อเราเป็นคนหน้าตาดีพูดเก่งที่ไม่เอาไหนวันๆเอาแต่แต่งตัวกับผลาญเงิน ทำตัวน่าสงสาร ไม่เท่านั้นยังเอาปู่กะย่าไปพูดในทางเสียหายเช่น ปู่กะย่าเอาบ้านไปจำนองให้เรียนต่อปริญญา แต่กลับบอกคนอื่นว่าเค้าทำงานเก็บเงินเรียนเองไม่มีพ่อแม่ช่วยซักบาท หรือทำงานให้เงินลูกอย่างเราใช้จ่ายเดือนละ 3000บาททั้งๆที่ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเราเลยทั้งชัวิตรับเงินที่พ่อให้เราไม่เกิน3พันแน่ๆค่ะ
จนเราถูชาวบ้านประนามว่าเราเป็นเด็กสุรุ่ยสุร่าย หรือบอกชาวบ้านว่าส่งเงินให้พวกเราสามคนใช้ทุกเดือนแต่ย่าแอบเอาเงินไปเล่นพนันหมดทั้งที่ไม่จริงเลย เรายอมอดเพื่อให้เค้ามี เราสงสารปู่ย่ามากเราเริ่มเกลียดพ่อ ทั้งๆชาวบ้านก็รู้ว่าปู่ย่าชอบช่วยเหลือคนอื่นจับปลามาได้ก็ไท่เอาไปขายเอาแจกจ่ายไปทั่ว แต่คนอื่นๆนอกหมู่บ้านไม่รู้ปู่ย่าก็เงียบเพราะกลัวพ่อเสียหาย หลังจากนั้นพ่อก็ได้ใช้ความน่าสงสารบวกหน้าตาดีจนมีคนเค้ามาส่งเสียเล่าเรียนในกรุงเทพ
จนตั้งแต่เราอายุ8ขวบไปคือจุดพีคของความเกลียดของเรา คือทุกครั้งที่พ่อกลับบ้านจะ แอบทำอนาจารเราค่ะ ทั้งกอด ชอบบีบนม หากไม่มีคนก็แอบเอานิ้วสอดใส่เรา หรือจูบเราแบบสอดลิ้นเข้ามา เค้าสั่งเราห้ามพูดค่ะ เพราะถ้าพูดจะไม่คนเชื่อเราหรอก เป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่เค้ากลับบ้านมา เราเกลียดเค้ามากๆ แม้พยามหลบแต่มันก็ยังหาช่องทางจนได้ เราไม่กล้าบอกใครเพราะอายค่ะ
หลังจากเราจบม6 เราได้ทุนมาเรียนกรุงเทพจนจบเราเริ่มทำงานค่ะ จนแต่งงานกับสามีคนจีนที่แม่สามีไม่ชอบเรามาๆเพราะเราจน บ้านเค้ารวยและหัวโบราณค่ะ เราไม่กล้าบอกเล่าเรื่องนี้กับใครแม่แต่สามีเพราะเค้ารับไม่ได้แน่ๆ ค่ะ ปัญหามันเกิดคือทุกปีเราตะส่งเงินให้ปู่ย่าแต่เราไม่ส่งให้พ่อค่ะ เพราะเราเกลียดเค้า เค้าตอนนี้ก็ไม่มีเงินค่ะเพราะนิสัยใช้เงินเกินตัวทำให้เค้าไม่มีอะไรเลยค่ะ แต่ความขี้เกียจกับทำตัวน่าสงสารยังทำอยู่ค่ะ
ชอบว่าเราทิ้ง อกตัญญู ปล่อยพ่ออดอยาก แฟนก็ถามว่าจะให้รับพ่อมาอยู่ด้วยมั๊ย
แต่เราขอตายดีกว่าอยู่บ้านเดียวกับเค้า สิ่งที่เค้าทำมันอยู่ในหัวตลอดค่ะ แต่เราเคยเอาเงินเก็บเราให้เค้าแล้วแสนนึงแต่เค้าใช้หมดไม่ถึงสามเดือน เราก็คิดว่าไม่อยากให้อะไรแล้วและไม่อยากรับมาอยู่ด้วย จนตอนนี้สังคมประนามเรามากๆญาติพี่น้องก็ว่าเรา เราเครียดมากๆบอกเหตุผลใครก็ไม่ได้ วันๆก็มีแต่คนมาบอกกตัญญูแล้วจะเจริญอย่างนั้นอย่างนี้ อตัญญูตกนรกขุมนั้นขุมนี้ คือเราก็ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั่งเลี้ยงหลายชีวิตได้ พ่อก็อายุห้าสิบก็น่าจะทำงานไหวอยู่ แต่สังคมบีบเราจริงๆถ้าส่งให้สองที่เราก็หนักถ้าเอามาอยู่ด้วยก็ไม่ได้
เบื่อลัทธิกตัญญูมั๊ย. มีใครต้องตกเป็นจำเลยสังคมเพราะเรื่องนี้บ้าง
เราเป็นหนึ่งในเด็กต่างจังหวัดยากจนมากๆทั้งบ้านมีจักรยานเก่าๆคันเดียวกับบ้านสังกะสีผุๆที่กันในไม่ได้ เราอยู่ทางภาคเหนือค่ะ ปู่ย่าของเรารับจ้างทำนาค่ะ พ่อเแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราได้ 3วันค่ะ เราโตมากะปู่ย่าด้วยนมข้นกระป๋องตราหมีผสมน้ำร้อนค่ะ พ่อเราเป็นคนหน้าตาดีพูดเก่งที่ไม่เอาไหนวันๆเอาแต่แต่งตัวกับผลาญเงิน ทำตัวน่าสงสาร ไม่เท่านั้นยังเอาปู่กะย่าไปพูดในทางเสียหายเช่น ปู่กะย่าเอาบ้านไปจำนองให้เรียนต่อปริญญา แต่กลับบอกคนอื่นว่าเค้าทำงานเก็บเงินเรียนเองไม่มีพ่อแม่ช่วยซักบาท หรือทำงานให้เงินลูกอย่างเราใช้จ่ายเดือนละ 3000บาททั้งๆที่ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเราเลยทั้งชัวิตรับเงินที่พ่อให้เราไม่เกิน3พันแน่ๆค่ะ
จนเราถูชาวบ้านประนามว่าเราเป็นเด็กสุรุ่ยสุร่าย หรือบอกชาวบ้านว่าส่งเงินให้พวกเราสามคนใช้ทุกเดือนแต่ย่าแอบเอาเงินไปเล่นพนันหมดทั้งที่ไม่จริงเลย เรายอมอดเพื่อให้เค้ามี เราสงสารปู่ย่ามากเราเริ่มเกลียดพ่อ ทั้งๆชาวบ้านก็รู้ว่าปู่ย่าชอบช่วยเหลือคนอื่นจับปลามาได้ก็ไท่เอาไปขายเอาแจกจ่ายไปทั่ว แต่คนอื่นๆนอกหมู่บ้านไม่รู้ปู่ย่าก็เงียบเพราะกลัวพ่อเสียหาย หลังจากนั้นพ่อก็ได้ใช้ความน่าสงสารบวกหน้าตาดีจนมีคนเค้ามาส่งเสียเล่าเรียนในกรุงเทพ
จนตั้งแต่เราอายุ8ขวบไปคือจุดพีคของความเกลียดของเรา คือทุกครั้งที่พ่อกลับบ้านจะ แอบทำอนาจารเราค่ะ ทั้งกอด ชอบบีบนม หากไม่มีคนก็แอบเอานิ้วสอดใส่เรา หรือจูบเราแบบสอดลิ้นเข้ามา เค้าสั่งเราห้ามพูดค่ะ เพราะถ้าพูดจะไม่คนเชื่อเราหรอก เป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่เค้ากลับบ้านมา เราเกลียดเค้ามากๆ แม้พยามหลบแต่มันก็ยังหาช่องทางจนได้ เราไม่กล้าบอกใครเพราะอายค่ะ
หลังจากเราจบม6 เราได้ทุนมาเรียนกรุงเทพจนจบเราเริ่มทำงานค่ะ จนแต่งงานกับสามีคนจีนที่แม่สามีไม่ชอบเรามาๆเพราะเราจน บ้านเค้ารวยและหัวโบราณค่ะ เราไม่กล้าบอกเล่าเรื่องนี้กับใครแม่แต่สามีเพราะเค้ารับไม่ได้แน่ๆ ค่ะ ปัญหามันเกิดคือทุกปีเราตะส่งเงินให้ปู่ย่าแต่เราไม่ส่งให้พ่อค่ะ เพราะเราเกลียดเค้า เค้าตอนนี้ก็ไม่มีเงินค่ะเพราะนิสัยใช้เงินเกินตัวทำให้เค้าไม่มีอะไรเลยค่ะ แต่ความขี้เกียจกับทำตัวน่าสงสารยังทำอยู่ค่ะ
ชอบว่าเราทิ้ง อกตัญญู ปล่อยพ่ออดอยาก แฟนก็ถามว่าจะให้รับพ่อมาอยู่ด้วยมั๊ย
แต่เราขอตายดีกว่าอยู่บ้านเดียวกับเค้า สิ่งที่เค้าทำมันอยู่ในหัวตลอดค่ะ แต่เราเคยเอาเงินเก็บเราให้เค้าแล้วแสนนึงแต่เค้าใช้หมดไม่ถึงสามเดือน เราก็คิดว่าไม่อยากให้อะไรแล้วและไม่อยากรับมาอยู่ด้วย จนตอนนี้สังคมประนามเรามากๆญาติพี่น้องก็ว่าเรา เราเครียดมากๆบอกเหตุผลใครก็ไม่ได้ วันๆก็มีแต่คนมาบอกกตัญญูแล้วจะเจริญอย่างนั้นอย่างนี้ อตัญญูตกนรกขุมนั้นขุมนี้ คือเราก็ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั่งเลี้ยงหลายชีวิตได้ พ่อก็อายุห้าสิบก็น่าจะทำงานไหวอยู่ แต่สังคมบีบเราจริงๆถ้าส่งให้สองที่เราก็หนักถ้าเอามาอยู่ด้วยก็ไม่ได้