คือเรามีเพื่อนคนนึงค่ะ นางขอมาอยู่ด้วยเพราะนางซิ่วว่าจะหางานทำเราก็โอเค เพราะรู้จักกันมาตั้งนาน นางเป็นลูกของน้าเรา แล้วบ้านอยู่ข้างกัน แต่พอมาอยู่ด้วยกันคือแบบเริ่มละ ตอนแรกนางบอกเน็ตหมดแชร์เน็ตให้หน่อยเราก็ใจดีปล่อยให้ มาวันหลังก็ขออีกเราก็ให้แล้วถามว่าไม่สมัครเน็ตใหม่หรอ นางก็ยิ้มส่ายหน้าเราก็เอ้อ แล้วจะเล่นอะไร เราก็ไม่สนใจ แต่พอหลังๆมา ก่อนนอนเราจะปิดเน็ตไว้ใช่ไหม แต่พอตื่นมาคือเน็ตเปิดอยู่แล้วก็เปิดฮอร์ตสปอร์ตด้วย เราก็งงนึกว่าลืม พอวันหลังมันก็ซ้ำเหตุการณ์เดิม มันเป็นแบบนี้หลายวันมากจนเราเริ่มทนไม่ไหว เราก็บอกทำไมไม่สมัครเน็ตเอง ถ้าเราไปเรียนก็จะได้ใช้ด้วยไง นางก็เงียบ ไม่ตอบ หลังจากนั้นเราก็นอนแทบจะเอาโทรศัพท์ไปกอดไว้ แต่ตื่นมาโทรศัพท์ไปชาร์จอยู่ปลายเท้า ได้ไง? เราก็ลุกขึ้นแล้วคว้าโทรศัพท์มาดู คือเหมือนเดิม นางเอาของเราไปเปิดเน็ตเล่นอีกแล้วทุกคน ขนาดเราเอามากอดไว้เลยนะเว้ย เอาไปได้ยังไงวะ แล้วนางก็ว่าเห็นโทรศัพท์แบตใกล้หมดเลยเอามาชาร์จให้ เราแบบ ใจดีขนาดนั้นเลย แล้วต่อมาเราก็เอาไว้ใต้หมอน แต่ตื่นมามันก็มาวางข้างๆ เน็ตเปิดเหมือนเดิม หันไปก็เจอนางนอนเล่นอยู่ เราแบบ ไม่ไหวแล้วนะเว้ย แต่จะให้ไล่เรา็เกรงใจน้ากับแม่ เรากลัวแม่คิดมาก เพราะเป็นญาติกันด้วย แต่เราคือตอนนี้มันอึดอัดอ่ะ อยากระบาย อย่าด่า อยากว่า แต่เราทำไม่ได้ บางทีเราแทบจะร้องไห้อ่ะ คือมันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรอวะ แล้วมันมีเรื่องอื่นอีกเว้ย หลายเรื่องมาก อย่างเช่นแบบเราลุกจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำงี้ นางก็รีบลุกมาหุงข้าวล้างจาน คือมาทำตัดหน้าอ่ะ แล้วเวลานอนก็ชอบนอนหันหัวไปอีกข้างแล้วเอาเท้าขึ้นมาฝั่งหัวเราอ่ะ เราบอกหลายรอบแล้วแต่นางก็ยังทำเหมือนเดิม แล้วเวลาเราอ่านหนังสืองี้ นางก็มานอนใกล้ๆ ตอนแรกคิดว่าจะเอามาอ่านด้วย เพราะเห็นบอกจะสอบเข้า แต่ไม่จร้า มานอนดูอะไรไม่รู้แล้วหัวเราะคิกคิกแบบดังมาก จนเราอ่านหหนังสือไม่ได้ ต้องบอกว่าเงียบๆหน่อยอ่านหนังสืออยู่ นางก็หันมาหัวเราะใส่แล้วดูต่อ หัวเราะเหมือนเดิมจนเราต้องเอาหูฟังมาใส่แล้วเปิดเพลงเสียงดังๆอ่ะ แล้วพอมีอะไรตลกๆหน่อยก็ชอบสะกิดเรียกแล้วเอามาให้ดูมาชวนคุยงี้ คืออ่านหนังสืออยู่นะเว้ย เกรงใจบ้างก็ได้ปะ  แล้วนางชอบไปหอบหนังสือที่เราเอาวางไว้บนชั้นอ่ะ มาวางกองบนเตียง แต่ไม่เคยเปิดอ่านเลยจร้า เอามาเปิดแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำแล้วก็วางไปคลิปตลกอะไรของนางต่อ แล้วก็ยังมีตอนที่นางลบรอยดินสออีก คือเศษยางลบอ่ะ นางก็ไม่ปัดลงจากเตียงเลย ทิ้งไว้อย่างนั้น พอจะนอนก็ล้มตัวไปนอนเลย น้ำไม่อาบแต่บ่นร้อน แล้วล็อคพัดลมไปทางตัวเอง แล้วไอ้เศษยางลบคือทิ้งไว้ฝั่งเราด้วย เราต้องปัดลงเองอ่ะ แล้วมีวันนึงเราไปเรียนกลับมาก็ซื้อน้ำขวดเล็กติดมือมาตั้งแต่ที่มอ พอมาถึงนางก็ขอไปกิน แล้วบอกน้ำหมดอ่ะ เราก็งง หมดทำไมไม่ลงไปกดวะ อยู่ห้องเฉยๆนิ นางก็หัวเราะ คือรอให้เราหามาให้งี้อ่ะ แล้วก็เรื่องที่หางานทำอ่ะ ก็รอแต่จะให้เราพาไปเว้ย ทั้งที่ร้านมันอยู่ข้างๆหอเนี่ยเองนี่นางว่าจะทำอ่ะ แล้วคือนางนอนอยู่แต่ห้องเฉยๆตั้งแต่ต้นเดือนแล้ว ไม่เคยคิดหางานเลย รอแต่จะให้เราหาให้ คืออะไรวะ ใครทำกันแน่ แล้วมีวันนึงแม่นางโทรมาหา บอกให้ไปทำงานกับใครไม่รู้นางก็โวยว่าไม่ไปหรอก งี้อ่ะ เราแบบเห้ยทำไมไม่ไปวะ ดีกว่ามาอยู่เฉยๆแบบนี้อ่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว บางทีเราก็คิดนะว่าเราคิดมากไปหรือป่าว คือเราไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นแบบนี้ไหม แต่เราไม่กล้าบอกแม่อ่ะ เพราะแม่มองว่าเพื่อนคนนี้นิสัยดีไง เราไม่อยากทำลายความเชื่อของแม่อ่ะ แต่เราก็ไม่อยากอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆอ่ะ เรากลัวเราจะเป็นบ้าไปซะก่อน