ไม่ไหวละ คนคนหนึ่งมันสกปรกโสโครกได้ขนาดนี้เลยหรอวะ เป็นรูมเมทนะเว้ยเฮ้ย รู้จักเกรงใจกันหน่อยดิวะ เอาอะไรขึ้นมากินไม่เคยเก็บทิ้งพอบอกก็ทำตามแค่ครั้งเดียว พอบอกอีกก็นิ่งเฉยไม่สนไม่ฟังตีหน้านิ่ง(ใจเราต้องนิ่งกว่าที่ไม่ตะบันหน้ามัน)รอให้เราเก็บงี้ ตื่นเช้ามากลิ่นอาหารเน่าลอยเข้าจมูกทำหน้าที่แทนนาฬิกาปลุกไปอีก จานชามของเราที่แกใส่อาหารแล้วกินไม่หมดก็เหลือบานไว้งั้นแหละ ไม่เก็บไม่เททิ้งปล่อยมันเน่าไว้บนโต๊ะบ้างกลางห้องบ้าง ไหนจะจานชามของเราที่แกเอาไปใช้แล้วไม่ยอมล้างเหลือเศษอาหารบูดรอเจ้าของจานจะใช้ต่อต้องล้างเอง คนเก็บกวาดมันเหนื่อยนะเว้ยเหนื่อยกายไม่เท่าไหร่เหนื่อยใจนี่มากกกว่า ถุงเท้าซื้อมาใส่แล้วไม่ซักถอดทิ้งถอดขว้างอยู่หัวเตียงบ้างล่ะไม่กี่วันมานี้พึ่งจะรู้ว่าเรากราบไหว้พระประกบคู่กับถุงเท้าที่ถูกใช้แล้ว ล่าสุดเมาหลับในห้องน้ำเราได้ไปปลุกออกมาแต่พอเราจะเข้าห้องน้ำเท่านั้นแหละ โอ้แม่เจ้าอาวสานแล้วอาหารวันนี้💩เต็มพื้นห้องน้ำเลย ชีวิตเราทำไมได้มาเจอแต่อะไรก็ไม่รู้จากจ้ายหนีผีมาเจอ💩ซะงั้น อยากจะย้ายห้องเต็มทนแต่นางอยู่คนเดียวไม่มีคนหารค่าห้องㅠㅠ