สวัสดีค่ะ รบกวนขอปรึกษาหน่อยใครพอมีความคิดดีๆไหม
เรามีน้องชายค่ะ เหมือนจะป่วยเล็กน้อยตรงที่ขี้โมโหง่ายมากๆ เอาแต่ใจมากๆด้วย คือต้องได้ของทุกอย่างไม่เลือกวิธีการ ยิ่งถ้าเป็นของกินก็จะไปรบกวนให้คนอื่นอย่างพวก พนักงาน แม่บ้าน ซื้อให้ คือไม่มีค่าเดินทาง และไม่ให้ค่าสิ่งของด้วย คือต้องให้ฟรีๆ แลกกับว่าเขาจะไม่มารบกวนช่วงวันนั้นๆเท่านั้น พอคนไหนโวยวายหรือมาบอกเราก็จะโวยวาย ด่าหยาบๆ ตลอดเวลา บ้างก็ทำลายของ หรือไม่ก็มีทำร้ายเขา บางครั้งก็เอาอาหารของคนที่ตัวเองไม่ชอบมาปาทิ้งไม่ก็เทน้ำปลาลงไปจนหมดกะไม่ให้กิน
คือเราพยายามห้ามเขามาโดยตลอด แต่ถ้าลงโทษเขาจะยิ่งอาละวาทหนักขึ้น ไม่ก็หันกลับไปเล่นงานคู่กรณีทันที แต่ถ้าเราไม่ตำหนิ ก็จะทำอย่างนั้นไม่เลิกจนแม่บ้านกับพนักงานอยากจะลาออกหนีๆกันไป
คือตรงนี้ขอบอกว่าเขาไม่ใช่คนคุยไม่รู้เรื่อง คือรู้เรื่องแต่ไม่ทำ ขอแค่ได้ตามใจเขาเป็นพอ ทุกวันนี้ คุณพ่อหนีไปแล้วค่ะ เขาบอกว่า หนีน้องคนนี้เขาทนไม่ไหว คุณแม่ยังอยู่ แต่น้องชายไม่ได้ทำกับเขาเป็นคุณแม่ มองในระดับใกล้เคียงกับแม่บ้านมากกว่า แค่ไม่กล้าทำร้ายโดยตรงๆแต่จะแอบทำ ส่วนพี่ชาย ไม่ดูดำดูดี ไม่ทำอะไรทั้งนั้นเขาสนใจแต่ครอบครัวเขา
10ปีมานี้พาเขาไปหาหมอจิตเวชตลอดเพราะเขาขี้โมโห และหูแว่ว พอหูแว่วจะชอบลงมาหาเรื่องคนในบ้านกับพนักงาน หาว่าหัวเราะเขา นินทาต่อว่าเขา พูดถึงเขากัน แม้ตอนนี้จะแว่วน้อยลงบ้าง แต่ระดับความงี่เง่าคือMAX เล่นเกมส์เป็น แต่ขี้เกียจทำงาน ให้เหตุผลว่า มีเราทำงานหาเงินมาจ่ายค่าน้ำไฟอาหารในบ้านแล้ว เขาจะเกาะเรากินจนวันตายไม่จำเป็นต้องทำ
เราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับคนอย่างเขาดี ใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็งมาตลอดตอนนี้เขาจะ30แล้ว คุณแม่ก็กลุ้มใจมากรู้ว่าเราเครียดและเหนื่อยมาก ถ้าเขายังทำตัวแบบนี้แล้วแก้ไม่ได้ สักวันเราก็คงต้องหนีเขาเมื่อพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว แล้วให้เขาไปรบกวนบ้านพี่ชายที่ไม่ยอมช่วยดูแลมาโดยตลอด