ภูสอยดาว แดนดินนี้พี่รักจริงจัง…

เราขึ้นมาถึงลานสนประมาณสี่โมงเย็น ตั้งแต่ช่วงบ่ายสายจนเย็นย่ำค่ำคืน สายฝนยังคงโปรยปรายไม่มีหยุดพัก บนลานสนภูสอยดาวน้ำเจิ่งนองไปทั่ว เวลาในตอนนี้ คงไม่สามารถขยับเคลื่อนตัวไปไหนได้ ดอกหงอนนาคสีม่วงที่จะบานเมื่อได้รับแสงแดดเก็บเนื้อเก็บตัวมิดชิด มีกองไฟกองเล็กๆ นั่งล้อมวงรอข้าวที่หุงจากหม้อสนามให้สุกพอดี พูดคุยเรื่องราวความเป็นไปแบบคนคุ้นเคยระหว่าง เจ้าหน้าที่ที่ขึ้นมาประจำการบนยอดภู ลูกหาบที่มาทำหน้าที่คอยรับส่งของนักเดินทางที่สามารถพิชิตเส้นทางสุดหินกับการเดินป่าหน้าฝน เรื่องเล่าของป่าหน้าฝน ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องของการอดทนของนักเดินทางมากมาย ที่พยายามจะมาชมความงามของทุ่งดอกไม้สีม่วง มันคือช่วงเวลาของ ภูสอยดาว…

ความหนาวเย็นในอุณหภูมิกำลังพอเหมาะกับการขดตัวอยู่ในเต็นท์ คงต้องขอร่ำลาไปพักก่อนดีกว่า รอเช้าวันใหม่  เช้าที่ยังคงต้องลุ้นกันต่อไปว่าจะมีมั้ยนะ แสงแดดอ่อนๆ ขับไล่หมอกหนาทึบที่โอบล้อมไปทั่วทั้งลานสน แสงแดดอ่อนๆที่มาช่วยขยับขับเคลื่อนเจ้าหงอนนาคให้เบ่งบานอวดความงดงามไปทั่วทั้งลานสน…

แวะชมภาพความประทับใจในอีกรูปแบบก่อน เดี๋ยวเดินทางกันต่อ…
https://youtu.be/53lx8n1l2j4

ฝากติดตามด้วยนะครับผม https://www.facebook.com/wildlife.feelfree/