...ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน ยากจะสื่อให้เข้าใจที่มาที่ไปของตัวเรา...เอาเป็นว่า.

        ตอนเด็กๆจำความได้ก็น่าจะอนุบาล3แล้ว เราอยู่กับยาย แม่คุณ พี่ชายต่างพ่ออายุห่างกัน4ปี แล้วก็น้าชายอีก2คน
เรากะพี่อะนอนกะน้าชาย เราชอบตื่นมากลางดึก เพราะมีความรุ้สึกว่าตัวเองปวดฉี่ แต่ประเด็นเราตื่นมาไม่เจอพี่ชายกับน้า เราเลยเดินออกจากห้องไปตามหาดู เราเจอพี่ชายแอบอยู่ ซึ่งนางแอบดูน้าชายดูหนังโป๊ แต่ด้วยความเด็ก พี่ชายไล่เราไปนอนเราก็กลับมานอน มีอยู่วันนึง เราอยู่บ้านคนเดียว น้ามาจากที่ทำงาน มาถามเราว่ายากกินขนมมั้ย เราก็บอกยาก.. เขาบอกงั้นเดี๋ยวน้าพาไปซื้อขนมน่ะ น้าพาเราซ้อนจักยานไปแฟลชแห่งหนึ่ง ขึ้นไปชั้นสอง เจอผู้ชายคนหนึ่งยื่นเงินให้น้าเรา100บาท แล้วให้เราเข้าห้องนั้นไปกะผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นให้เราแก้ผ้า ไล่เราไปอาบน้ำ ออกมา ผู้ชายคนนั้นก็แก้ผ้าแล้ว เขาบอกให้เราทำตามหนังโป๊ที่เขาเปิด ด้วยอะไรไม่รุ้ เราก็ทำตาม เสร็จเขาก็ไล่เรากลับบ้าน เราเดินกลับมาถึงบ้านเจอยายกำลังซื้อกับข้าวที่แบบเป็นรถมาขายอะ ยายก็ถามอ่าว เองไปไหนมา เดินส่งเดจไม่กัวรถจับเด็กจับเลย เราก็เล่าความจริงให้ยายฟัง ยายถึงกับตกใจ แล้วจะเอาท่อนไม้ไปตีน้า แต่ไม่ตี น้าเขาขี้เหล้า ยายเลยบอกอยู่นี่ไม่มีใครดูเอง ไปอยู่กะแม่เองดีกว่า แต่ที่เราจำความได้ เราไม่เคยเห็นพ่อเห็นแม่เราเลย.. เย็นอีกวันมีผู้หญิงกับผู้ชายขับรถมาจอดหน้าบ้าน ยายบอก..แม่เองมารับแล้ว เราวิ่งหนี มุดเข้าตู้เสื้อผ้า ไม่ยากไป แต่มุดไปเจอพี่ชาย พี่ชายเลยปิดปากเรา แล้วเราก็เพลอหลับไป ตื่นมาอีกที เราก็มาอยู่บ้านใหม่แล้ว เราก็ยังไม่รุ้เรื่องอะไร ยังแยกแยะอะไรไม่ออก จนได้เข้าเรียนป.1ที่ใหม่ เจอเพื่อน เจอการอบรมเลี้ยงดูแบบใหม่ เหมือนเราเริ่มรู้ว่า แม่มาแต่งงานใหม่กับคนที่เราเรียกเขาว่าพ่อ แล้วมีลูกใหม่อีก2คนเป็นผู้ชายกับผู้หญิง คนผู้ชายห่างกะเราแค่ปีเดียว คนผู้หญิงห่างเรา3ปี

      เรียนถึงป.4เราก็ตามเพื่อน ขอแม่ไปเป็ลูกศิษย์วัด ได้ไปเป็นศิษย์พระรูปหนึ่ง ท่านดีกะเรามาก ส่งเราเรียน ซื้ออุปกรณ์การเรียนให้ สอนการบ้านเรา เก็บกับข้าว ขนม นม ผลไม้ต่างๆของกินต่างๆที่เราชอบไว้ให้เราตลอด ขุนจนเราอ้วนสุดๆเหมือนแบบ s แล้วพุ่งไปxl 5555+ เป็นลูกศิษย์วัดนี่ดีจริงๆนะ ท่านสอนสวดมนต์ บทสวดต่างๆบังคับท่อง ช่วยงานวัด เงินที่ได้จากงานนิมนต์ต่างๆท่านเก็บไว้ให้เป็นทุนการศึกษาเรา แล้วเราก็เจอผีครั้งแรกตอนเป็นลูกศิษย์วัดนี่แหละ เรื่องเกิดมาจาก จะมีพระบวชใหม่เข้ามา ทีนี้ท่านไม่มีลูกศิษย์ เราเลยคอยช่วยท่าน ท่านชอบเดินเล่นกลางคืน ไฟฉาย1อัน 3ทุ่มพากันเดินเล่นป่าช้า เดินผ่านโกดังเก็บศพ แต่เกิดจุดพีค มีผู้หญิงแก้ผ้านอนอยู่ที่ศาลา พอหมาเห่า เขารีบขับมอไซออกไปทั้งๆที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น ทิ้งมือถือไว้ด้วย หลวงพี่ให้เราไปหยิบมา แล้วเดินกลับมาห้อง สักพักมีคนโทรเข้ามา เจ้าของมือถือนั่นแหละ นางบอกมีคนจ้างนางมานอนแก้ผ้ารอ เลยนัดเอามือถือคืน หลวงพี่บอก "ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก ที่นี่วัดนะโยม" ผู้หญิงคนนั้นก็ยกมือไหว้แล้วก็ไป ระหว่างทางเดินกลับ แวะนั่งเล่นที่เตียงหน้าโบสถ์ ล้อมรอบไปด้วยเจดีย์. เราก็แบบนั่งแล้วนอนหงายหัวไปทางเจดีย์ สิ่งที่เห็นคือ ผู้ชายแก่จ้องเรา ใส่สูทผูกไทด์ หน้าเขียวจ้องมาที่เรา เราตกใจรีบลุกมานั่ง เหลือเราคนเดียว ใจเราเหมือนหยุดเต้น เหมือนตัวแข้ง ในหัวบอกอย่าวิ่งเดี๋ยวเขาวิ่งตาม สุดท้ายสวดมนต์ ตัดสินใจหันหลังไปมองอีกรอบ ไม่เจอแล้ว..เลยวิ่งสุดชีวิต ไปเคาะประตูห้องหลวงพี่ หลวงพี่บอกเห็นก่อนเราอีก เรานี่แบบสั่นนอนไม่หลับ กอดหลวงพี่ทั้งคืน จนเช้า ก็ไม่รุ้อะไรดลใจให้เดินไปดูจุดที่เจอผีด้วย เหมือนต้องการพิสูญอะ ว่าใช่จริงๆมั้ย!? ใช่วะ มีรูปแปะขาวดำตรงเจดีย์ที่เจอ เลยยกมือไหว้แล้วก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านเลย5555

ช่วงป.6เราเกเรมากก ซนมาก ต่อยกะเพื่อน แกล้งครู ครูสายตาไม่ดี เอาแว่นตาครูไปซ่อน ขังครูในห้องน้ำ เอาหมามุ่ยมาใส่เสื้อคลุมครู เอาไพ่มาเล่น เอาแผ่นหนังโป๊มาเปิดดู หาบุรี่มาหัดสูบกัน แต่เราสำลักสูบไม่เป็น หุ้นตังซื้อเบียร์มากินกัน แล้วก็โดนจับได้ ครูก็ทั้งตีทั้งเรียกผู้ปกครอง โดนตี2รอบเข้ดเลย ทีนี้หันหน้าเข้าหากีฬา เตะบอล บ้าต่อสู้ บ้าไม้คมแฝก บ้าปั่นจักรยานไปเล่นน้ำคลอง. กลับมาก็โดนตี เพราะแม่ห่วงว่าจะจมน้ำ แต่ความคิดเราในตอนนั้น อยู่ดีๆไปสอนเพื่อน บอกเห้ยมิงไปเล่นน้ำกันเถอะ เล่นน้ำ3ชม.แต่กลับมาโดนตีนิดเดียวก็หายเจ็บ คุ้มจะตาย เพื่อนเลยบอกเอาว่ะ เล่นก็เล่น เล่นทุกวันจนแบบกลับมายืนถอดกางเกงรอให้ตีเลยอะ แล้วก็ร้องไห้น่ะไม่ใช่ไม่ร้อง5555 มีวันนึง รู้สึกว่าน่าจะเป็นวันอาทิตย์ โรงเรียนหยุด ช่อง9จะมีโดเรม่อน อีกช่องจะมีการ์ตูนย์อะไรสักเรื่อง ทะเลาะกะน้องแย่งกันดู เราจะดูโดเรม่อน แต่น้องจะดูอีกช่อง ด้วยความไม่ยอม เราเลยปีนโต้ะทีวี เพื่อที่จะสับคัดเอาท์ ปิดไปเลย แต่ปรากดว่า พลาด ด้วยความสูงเรา ทำให้ระดับหัวกับ พัดลมเพดานอยู่เท่ากัน แล้วใบพัดลมก็ตีหัวเราฉะแลบ เป็นแผลข้างหูขวา เลือดกะจายไปทั่วบ้าน แผลเปิดกว้างเลือดไหลไม่หยุด เราออกไปนอกบ้านให้คนช่วย แต่ไม่มีคนอยู่เลย น้องเรามันก็ไม่ช่วยออกไปเรียกคนให้ เราเลยหาผ้ามาสับจนเลือดแข็งตัว เราก็นอนตะแครง เหมือนจะง่วงนอนตลอดเวลา แต่เราเคยดูละคร เราคิดถ้าหลับเราคงตาย พ่อแม่กว่าจะเลิกงานก็เย็น จนเราเหมือนจะลืมตาไม่ไหว เราน้ำตาไหลยังไม่ยากตาย เราเลยอธิฐานว่า "ลูกยังไม่ได้ตอบแทนคุณพ่อแม่เลย ขออย่าพึ่งเอาลูกไป ขอให้ลูกอยู่ตอบแทนคุณพ่อแม่ก่อน"  อธิฐานจบ อยู่ดีๆญาติก็มาเจอ เลยรีบพาเราซ้อนมอไซไปโรงบาล เย็บไป20กว่าเข็ม เขาบอกเกือบถึงสมอง ดีน่ะไม่โดนลูกตา กลับมาบ้านพ่อเขาถอดพัดลมเพดานทิ้ง..เราก็นอนสลบไข้ขึ้น

   พอเริ่มต้องสอบเข้ามัธยม เราก็สมัครเข้าตามเพื่อนๆ พอสอบติดเข้าไปไม่เจอเพื่อนเลย ต้องหาเพื่อนใหม่ แต่ความรู้สึกเรา เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงอะ โรงเรียนใหญ่กว่า มีตึกสูงใหญ่3-4ตึก เขามีมือถือใช้ เห็นแม่คนนั้นให้เงินลูกเป็นร้อย แต่งตัวชุดใหม่ทั้งชุด ฉีดน้ำหอมฟุ้ง ย้อนมองตัวเรา เสื้อยับ รองเท้าก็เก่า ขาดๆเซอร์ๆ พกตังมา20บาท เดินหาห้องก็ไม่ถูก เซ่อๆซ่าๆ คุยกะเขา เหมือนเขาจะรังเกียจ เราก็พอรู้ตัวเอง เลยนั่งเงียบๆ โชคไม่ร้าย มีเพื่อนใหม่มาทัก ชวนไปเข้าชุมนุมดนตรี แม้แต่คำว่า ชุมนุมเรายังไม่รู้จักเลยคิดดู..เพื่อนบอกมิงต้องรู้อย่างเดียวคือมิงต้องมีชุมนุมอยู่ มันพาไปโยทวาทิต เพราะมันยากเป่าทรัมเป็ด เขาก็รับ พอถึงวันเลือกเครื่องดนตรี เราก็แบบเอาว่ะ เลือกฉิ่งแล้วกัน คงไม่ยาก พอหยิบมาถือแค่นั้น มีเสียงตะโกนมา เห้ย!!! มิงจะบ้าเหรอ!!  วางลง..แล้วเดินมานี่!! เราก็ครับๆ แขนมิงยาวมิงเอาทรัมโบนไปเป่า เราก็ไม่รู้จัก ทรัมโบนคือไร เขาก็ให้เม้าไปฝึกเป่า จนเราเป่าได้ เริ่มไล่โน๊ตเป็น เริ่มหัดเพลงแรกเลยคือเพลงชาติไทย เพราะเราต้องออกไปเป่าทุกเช้าให้นักเรียนร้อง พอเริ่มเป่าได้ก็จะเริ่มมีเพลงมาร์ช เพลงในพิธีต่างๆ เออ..มันก็ไม่ยาก มันก็สนุกดีวะ แถมได้ใส่ชุดเท่ๆออกงานอีก สาวกรี้ดอะไรงี้ พอ ม.1เทอม2ก็เริ่มมีสาวมาจีบ เราเดินเข้าโรงเรียน นางจะยืนถือนม1กล่อง แซนวิซ1ห่อ แล้วยื่นให้เรา..บอกอ่ะ "รู้มาว่าเทอไม่ได้กินข้าวเช้า..นี่เราให้น่ะกินให้หมดด้วย"  เราก็รับ แล้วนางก็วิ่งหนีไป เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ให้มาก็แกะกิน เป็นแบบนี้ทุกวัน จนไม่รู้ว่าเราไปชอบนางตอนไหน เลยเริ่มคุยกันมากขึ้นจนคบกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน หมายถึงฉเพาะที่โรงเรียนนะ ช่วงนั้นเริ่มมีมือถือแล้ว ก็โทรคุยกันทุกวัน วันนึงนางซื้อสร้อยมาให้ คือชื่อเราอักษรเดียวกัน คนละเส้นใส่แทนใจกันเราก็ใส่ คบกันจนขึ้นม.2เรายืนซื้อของอยู่ อยู่ดีๆมีผู้ชายวิ่งมาขอเบอร์ บอก"น้องครับ..เพื่อนพี่ชอบให้มาขอเบอร์" เราก็บอกใครอะ ผมมีแฟนแล้ว ก็เลยไม่ได้ให้ แล้วมันมีเทรนหนึ่งที่ตามมา คือ บิ๊กอาย เห่อกันมาก ผู้หญิงผู้ชายใส่กันหมด ทาหน้าขาวๆ ทาอุทัยทิพแดงๆ เรากะเพื่อนซื้อมาใส่ เลือกสีเจ็บมาก สีม่วง5555 สมัยนั้นมีแต่กล้องหลัง ถ่ายรูปแอปแบ้ว แฟนเอาโทรสับไปเล่น เจอรูปเลยทัก..ว่าจะเป็นกะเทยเหรอ ใส่ทำไม ปากไม่ต้องทา เราก็อ้างว่าแต่ๆเพื่อนเราคนอื่นๆก็ทำน่ะ นางชวนทะเลาะ นี่เลยอารมเสียเดินหนีไปเล่าให้เพื่อนคนที่ชวนเข้าวงโยฟัง มันเลยพูดขึ้นว่า "จริงๆแล้วกูแอบชอบแฟนเรามาตั้งแต่ป.6แล้วตอนนี้กูก็ยังชอบแต่กูไม่หล่อวะไม่กล้าจีบ" เราเลยเอาสร้อยที่คอให้มันไปใส่ เพราะมันก็ชื่อย่ออักษรเดียวกันกับเรา มันก็ใส่ พอเข้าเรียน แฟนเราเห็นสร้อยที่คอเพื่อนเราเท่านั้น นางเดินไปกะชากโยนลงหน้าต่าง แล้วเดินมาตบหน้าเรา. แรงมาก...ไม่เคยโดนตบเลย เราโมโหมากแต่เราเก็บอารม

จนมาอีกวันนึง ช่วงพักเที่ยง เราเดินผ่านสนามบอล โดนบอลอัดเข้าหน้ากำดาวไหล คนที่เตะรีบมาประคองเราไปห้องพยาบาล
เรายังมีสติ พี่เขาบอกขอโทดเราตลอดเวลา เราก็มองหน้าเขาแต่เราไม่พูดอะไร คือภาพมันเบลอๆสลับกับชัดบ้างเบลอบ้าง แต่พอมองชัดๆอยู่ดีๆเราก็คิดมาเอง..เห้ยพี่เขาโครตหล่อเลยวะ..แล้วเราก็หลับไม่รู้ตัว ตื่นมา2โมงไม่เจอใคร เลยเดินขึ้นตึกจะเข้าเรียนปกติ พอเลิกเรียนเดินลงบันไดมา พี่เขาดักรอ เดินมาถามว่าเป็นไงบ้างเนี่ย เจ็บจมูกอยู่มั้ย..เราก็ไม่อะไรน่ะ แต่คือเรามองหน้าพี่เขาตลอดอ่ะ หัวใจเต้นแรงมาก ตุ้บๆเหมือนในละครเลย เขาถามว่าเรากลับบ้านยังไง เราก็บอกพ่อมารับ เขาบอกให้โทรบอกพ่อไม่ต้องมารับ เดี๋ยวเขาไปส่งเอง เราก็หยิบโทรสับโทรหาพ่อเลย ยัง'งงอยู่ว่าทำไมไม่ปฏิเสธพี่เขา แล้วพี่เขาก็พาเดินมาที่จอดรถ..แล้วก็บอก..กูชื่อบอลน่ะ มิงชื่ออะไร เราก็บอกเราชื่อ...แล้วเราก็ซ้อนมอไซบอกทางเขาจนถึงบ้าน ลงรถแล้วเขาบอก "ขอโทดน่ะ  กูไม่ได้ตั้งใจ..กูขอเบอติดต่อมิงหน่อยดิ"  คือเราก็ให้ไปง่ายๆ พอเขากลับก็ยืนเอ๋ออยู่หน้าบ้าน ความรู้สึกคือ ทำไมหล่อจังวะ อบอุ่นวะ ในหัวคือจำรอยยิ้มเขาได้ จำลายละเอียดหน้าตาเขาได้ คือจำตัวเขาได้ จำเสียงเขาได้ทั้งๆที่พึ่งจะรุ้จัก แต่ความรู้สึกเหมือนรู้จักมานานแล้ว แล้วก็นอนคิดทั้งคืน..ว่าเห้ยยเราชอบผู้ชายเหรอว่ะ บ้า ถ้าคบกันใครจะเป็นผู้หญิงใครจะเป็นผู้ชาย คือตอนนั้นยังไม่รุ้จักคำว่า เกย์ รู้แต่คำว่ากะเทยแต่งหน้าเป็นผู้หญิง นึกๆอยู่SMSเข้า บอกฝันดีน่ะ เราก็ไม่รู้ว่าใครส่งมา คิดว่าแฟนเราส่งมา เลยโทรไปถาม ว่าทำไมไม่โทรมา แต่นางบอกนางไม่ได้ส่ง นางก็ชวนทะเลาะอีกหาว่านอกใจ มีสาวอื่นส่งSMSหา เราเลยหลุดปากบอกเลิกไป นางก็ปะชดทำนอง เลิกก็เลิก เราก็ร้องไห้ที่ต้องเลิกกะแฟน แล้วก็หลับ เช้ามาวันเสาร์ มีเบอร์แปลกโทรมา เราก็รับ "โหลนี่กุบอลน่ะ มิงตื่นยังเดี๋ยวกูไปรับมาเล่นเกมส์"  โอ้ยตอนนั้นบ้าเกมส์เพย์ทู ไปสิครับบ แล้วหมาหน้าบ้านก็เห่า เราเดินออกไป เขาแต่งตัวคืออย่างเท่อะ เราก็นึกน่ะ แค่มารับเราทำไมต้องแต่งตัวขนาดนั้น.. เราก็ซ้อนมอไซไป นางก็แวะซื้อข้าวซื้อขนมตลอดทาง พอขับมาถึงบ้านนาง โอ้...นางรวย!!บ้านหรูอะ พอเข้าบ้านไปเจอยายของนาง เราก็ยกมือไหว้ นางบอกนางอยู่กะยายสองคน พ่อแม่ทำงานต่างประเทศ ส่งเงินมาให้ยายอย่างเดียว นางก็ชวนเราไปห้อง ต่อเกมส์ไว้แล้ว บอกเรายากเล่นเกมส์รัยมิงเล่นเลย แล้วก็ขอโทดอีกที่เตะบอลอัดหน้า นางแกะข้าวใส่จานมาให้ เราก็บอกกินในกล่องโฟมก็ได้ นางบอก ไม่ได้โฟมมันแคปเด่วหกเลอะห้องกูมดขึ้น นางก็นอนบนเตียง เราก็ไม่สนใจ มีเกมส์เยอะให้เล่น นางก็ถามเราอายุเท่าไหร่ มีพี่น้องกี่คน มีแฟนมั้ย นี่แหละเข้าประเด็น เราก็ดราม่าเลย นางก็บอกเหรอๆ นึกว่าเราเป็นตุ๊ด..บอกว่าเราหน้าติ๋มๆอะ ไม่คิดว่ามีแฟนเป็นผู้หญิง เราก็เถียงน่ะ พี่ผมไม่ได้เป็น อยู่บ้านผมก็เป็นแบบนี้น่ะ นางก็บอก มิงดูเรียบร้อยอะ ดูสำอาง เห็นอยู่กะเพื่อนผู้หญิงเยอะก ็คิดว่าเป็น เราก็เลยบอกว่า ป่าวนะพี่ผมก็มีเพื่อนผู้ชาย แต่เอะ พี่เห็นผมมานานก่อนจะเตะบอลอัดหน้าผมใช่ปะ นางก็ อั้มอึ้ง บอก "กูคนที่ให้เพื่อนวิ่งไปขอเบอร์มิงวันนั้นไง" เราก็อ่อ..."เห้ยพี่..แต่เพื่อนพี่บอกเพื่อนเขาชอบน่ะตอนวิ่งมาขอเบอร์อะ...พี่ชอบผมอ่อ!!!! นางก็บอก ก็นึกว่าเป็นตุ๊ดนิ แล้วนางก็เอาหมอนมาปิดหน้า แล้วบอกเสียดายวะ...เดี๋ยวไว้มาเล่าต่อนะ

จะมีใครอ่านเรื่องของเราบ้างมั้ยน่ะ