เราไปค่ายที่ชลบรีมาค่ะ  เเต่เป็นค่ายรวมสถาบัน ก็จะมีรุนพี่รุ่นน้องอะไรเเบบนี้อะคะ เเล้วเวลาทำกิจกรรมจะต้องทำเป้นกลุ่ม ซึ่งเราเเอบชอบคนในกลุ่มเขาเป็นรุ่นพี่เเก่กว่า1ปี ได้ เรียนต่างสถาบันกับเรา ก็คือเรียนเเถวธนบุรีค่ะ เราชอบเเต่วันเเรก ถ้าถามว่าอะไรดลใจให้ชอบ ก็ไม่เกียวกับหน้าตานะค่ะ เเต่ชอบทัศนคติการพุดของพี่เขา พี่เขาดูอารมณ์ดี อยู่ใกล้เเล้วรุ้สึกมีความสุขเลยเเหละ เเต่วันสุดท้ายของค่ายเราไม่เจอพี่เขาค่ะ รู้สึกว่าพี่เขาจะติดธุระ เเต่ก็อย่างว่าค่ะ เวลาน้อยมากเเละโชคชะตาไม่เข้าข้างเลย เหมือนพบเเปปนึงเเล้วทำให้เราไม่ได้พบเจอเขาอีก ตอนนี้เดือนที่3 เเล้วค่ะ ก็เกือบๆ3เดือนได้ ก็ยังรู้สึกว่ายังชอบอยู่ เราส่องเฟสพี่เขาตอนเราตื่นทุกเช้า เเล้วก็ก่อนนอนทุกคืน  ดูโรคจิตไหม5555 เรียกว่าเราหาข้อมูลทุกอย่างก็เป็นไปได้ เราทำทุกวิธีทางเเม้กระทังเซฟรูปไว้ในโรศัทพ์ ไมใช่ไรนะค่ะไม่อยากลืมหน้าพี่เขาเลย เพราะคิดว่าคงไม่มีโอกาสเจอพี่เขาอีกเเล้ว เเต่มีสิงหนึงที่เราไม่กล้าทำคือทักไปคุยกับเขาค่ะ เคยทักไปเเรกคือ h.b.d พี่เขาเเค่นั้นค่ะ เราอยากรู้ว่าเราต้องทำยังไงต่อไปดีค่ะ ต้องจัดการกับความรู้สึกเเบบนี้ยังไงดีคะ