สวัสดีค่ะ คือขอแทนตัวเองว่าเราเนาะ
คือเราอายุ13เป็นโรคซึมเศร้าตอนอายุ12 เราไม่กล้าคุยกับครอบครัวตรงๆเพราะครอบครัวเราไม่ได้อบอุ่นแม่เราแต่งงานใหม่กับพ่อเลี้ยงลูกติด1 ตอนแรกที่เราอายุ11 เราอยู่กับพ่อแท้ๆเราแล้วเราโดนเพื่อนบูลลี่หนักมาก เราไม่คิดอะไรก็โอเคไม่มีอะไรไม่ต้องตอบ กลับ แต่พอมันเยอะขึ้นเรื่อยๆ เราก็ขอพ่อย้ายไปอยู่กับแม่ พ่อเราก็อนุญาต
เราก็ย้ายมาอยู่กับแม่ พ่อเลี้ยง พี่ชาย1 น้องชาย1คือเราเป็นลูกคนกลาง เป็นผู้หญิงคนเดียว เราโดนปฏิบัติหนักที่สุด
ทั้งภาระหน้าที่ที่บ้านที่เราต้องทำงานบ้านแทบทุกอย่างเรานอนดึกตื่นเช้าต้องมารับภาระที่รร.อีก มีหลายครั้งที่เราแสดงอาการหงุดหงิดใส่พี่กับน้องเราก็โดนแม่พูดใส่ว่า 'เป็นโรคซึมเศร้าหรอ'เราอยากตอบกลับมากว่า'เออเป็น'แต่เราพูดไม่ได้อ่ะ กดดันมาก  ไอ้การที่เป็นหัวหน้าห้อง ไอ้การที่อยู่ห้องคิง ไอ้การที่เป็นลูกสาวคนเดียว มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นเลย  เราทำร้ายตัวเองบ่อยมากทำแทบทุกวัน ทั้งกรีดแขน ต่อยกำแพง ทำทุกอย่าง
ซึ่งแม่เรารู้ทุกอย่างแต่ก็ปล่อย....เพื่อนในห้องเราก็ต้องปั้นหน้ายิ้มใส่
แล้วโดนด่ากลับแรงมากเราพยายามเถียงให้ได้น้อยที่สุด มันก็โดนด่าว่า
เราม.1 เก็บเงินซื้อโทรศัพท์2,000
แล้วพ่อเลี้ยงเราบอกว่าถ้าเล่นไม่เป็นเวลาจะทุบทิ้ง เงินก็เงินกูป่ะไรด้วยอ่ะ
แบบเราอยากบอกแม่เรามาก มากถึงมากที่สุด  อยากให้เพื่อนรับฟังปัญหาหน่อย
แค่รับฟังแล้วให้กำลังใจก็ได้
เหมือนระบายอ่ะ แต่จะระบายกับใครได้อ่ะ
มันไม่มีใครฟังเลย...เหมือนอยู่ก็เป็นภาระ
เหมือนอยู่ก็ไร้ค่า...ถ้าไม่อยู่ก็คงดีกว่านี้ป่ะ??