เรื่องสั้นเรื่องที่สองนี้ มีกลิ่นอายของบรรยากาศแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัยครับ...

เป็นแนวดราม่ามาเต็มพิกัติ เรื่องของชายคนหนึ่งซึ่งมีความรักผูกพันลึกซึ้งกับสาวญี่ปุ่น แต่วันหนึ่งเขาต้องพบกับความจริงอันโหดร้ายสุดๆ เพราะหญิงคนที่เขารักนั้น คือดาราเอวี เล่นหนังเอ็กซ์ !!

วันนี้ เขาเดินทางมาญี่ปุ่นอีกครั้ง...เพื่อ ???

ตามไปดูเขากันครับ!


สนามบินนานาชาตินาริตะ (Narita International Airport) ซึ่งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 60 กิโลเมตร แต่มีรถไฟเชื่อมถึงเมืองให้บริการ กับหนุ่มไทยอย่างธเนศ มีข้อแม้สำคัญคือ ระยะเวลาไม่เกิน 15 วัน จึงไม่ต้องขอวีซ่า เดินทางถึงจุดหมายได้อย่างไม่ลำบากมากมาย

แต่เขาไม่เคยคิดว่าจะใช้สิทธิ์เต็มที่ กับโอกาส เวลา 15 วันมันก็ดูนานเกินไป เพราะตั้งใจว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายกับการมาที่นี่

แม้ว่าโตเกียวนั้นน่าท่องเที่ยวทุกฤดูกาล เป็นหนึ่งในเมืองศูนย์กลางทางการเงินของโลก และได้รับเลือกเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกเกมส์ ครั้งที่ 32 ที่จะจัดขึ้นในปี 2020 นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด

หลังจากนี้ จะไม่มีเรื่องราวพัวพันให้ครุ่นคิดมากความอีกต่อไป

ตลอดหลายปีของการผ่านชีวิต เขาผ่านเรื่องราวต่าง ๆ นับไม่ถ้วน ทั้งเรื่องดีและร้าย และสิ่งที่อยู่ในใจ ถึงเวลาจบลงเสียที มาเพื่อเก็บข้าวของและจัดการสิ่งต่างๆ ที่ยังค้างคาให้หมดสิ้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การมาทบทวนความหลังที่อยากลืม

บรรยากาศในเย็นวันนี้ช่างเงียบสงบ ลมเย็น ๆ พัดเอื่อย ๆ จากนอกหน้าต่าง

เป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนกับการตื่นนอนขึ้นมา แล้วเก็บผ้าห่มมุ้งหมอนพับไว้หัวเตียง  เก็บขวดน้ำหรือถุงพลาสติกให้เป็นที่เป็นทาง เก็บข้าวของในห้องที่มีทั้งขวดน้ำขวดเครื่องดื่มที่เกลื่อนห้องเพราะเจ้าของห้องไม่ใส่ใจ ได้เวลาลงในถังขยะ

มองผ่านโลกที่อยู่ลึกลงไปจากห้องที่อยู่ชั้นที่ยี่สิบสอง บางครั้งให้ความรู้สึกว่าอยู่เหนือกว่าใคร ในขณะที่หัวใจยังเจ็บลึก ๆ ลงท้ายด้วยการเดินลงไปห้องอาหาร จิบกาแฟและอาหารง่าย ๆ

ธเนศพยายามนึกถึงใครบางคนที่ปักฐานอยู่ที่นี่ มันคงจะดีไม่น้อยหากเก้าอี้ข้าง ๆ เขาจะมีสาวน่ารักสักคนข้างอยู่เคียงข้างเขา

นับเป็นเวลาเนิ่นนานที่เขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิง เพราะรักษาสัญญาหัวใจกับใครบางคน แต่ความจริงคือ เขาเหงาและว้าเหว่ อย่างน่าใจหาย

โตเกียว เมืองหลวง ธเนศกลับมาที่นี่อีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานกับความสับสนและไม่เข้าใจในชีวิตของหนุ่มนักธุกิจส่งออก ผู้แทนที่จะเลือกไปลงทุนที่อังกฤษ อเมริกา เยอรมัน หรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น ประเทศที่ผู้คนดูเหมือนจะเคารพกฏกติกา เป็นแบบแผนที่ดี มีระเบียบวินัย จนหลายคนลืม
ความเลวร้ายที่กองทัพญี่ปุ่นกระทำต่อเพื่อนร่วมโลกอย่างวิปริตป่าเถื่อน ยิ่งกว่าฆาตกรใด ๆ ที่เคยรู้จัก

แต่อดีตก็คืออดีต หลายประเทศเช่น จีน เกาหลี เรียกร้องให้รัฐบาลญี่ปุ่นชดเชยกับสิ่งที่ทหารญี่ปุ่นทำร้ายทำลายประเทศและผู้คนของเขา ไม่ว่าจะเป็นการสังหารหมู่ กรณีข่มขืนที่นานกิง โลกไม่มีวันลืม หรือที่อื่น ๆ ที่แม้แต่พวกนาซียังเบือนหน้าหนี

ถึงภาพรวมญึ่ปุ่น จะดูดีงามแค่ไหน แต่ในส่วนที่ธเนศรับรู้  มันไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่ แต่เสียงส่วนเล็กนี่เองบอกว่า สังคมบางส่วนของญี่ปุ่นกำลังป่วย  หลายคนยอมรับว่าหนังโป๊วิตถารที่สุด คือหนังจากญี่ปุ่นนี่เอง มันเถื่อน สฐุน สกปรก ลามก จนไม่น่าจะเป็นไปได้

ธเนศ จิบกาแฟ มันมีรสขม แต่เขาไม่ใส่ใจ เพราะใจคิดถึง มิชิโกะ...สาวญี่ปุ่นที่เขาไม่รู้ที่มาที่ไป เธอมักสวมชุดกระโปรงสีดำลายจุดสีแดง ราวกับว่าจะพยายามหลบซ่อนอะไรบางอย่าง

เขาและเธอเจอกันโดยบังเอิญในงานเทศกาลชมดอกซากุระ (Sakura Blossom Festival) แต่หลังจากนั้นเขาก็แน่ใจว่ารักเธอ  รักแรกพบ แม้ภาษาจะเป็นปัญหา แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะก้าวข้ามไปได้ ภาษาอังกฤษของทั้งคู่พอจะสื่อสารกันได้...มิชิโกะ ผู้หญิงน่ารักแบบสาวญี่ปุ่น  คงเป็นเพราะความห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน หรือเพราะอะไรก็ตาม เขารักเธอ

เขาไม่ได้รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับตัวเธอ รู้เพียงว่า เธอตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้อง คุณแม่เป็นคนเดียวที่ผูกพันทางสายเลือดซึ่งเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว

จนวันหนึ่ง เพื่อนเอาหนังเอวีมาให้ดู  

เขาเปิดดูอย่างไม่เต็มใจนัก แต่สิ่งที่ทำให้เขา แทบสิ้นสติคือ หนังลามกแผ่นนั้น มิชิโกะ เป็นดารานำ ถูกมะรุมระตุ้มอย่างสกปรกหยาบคาย  ต่ำ ทุเรศ วิปริต เกินกว่าจะจินตนาการ นี่คือคนที่เขารัก พร้อมจะแต่งงาน

มันทำให้เขารู้ว่านรกมีจริง

มันเจ็บปวดเกินคำบรรยาย ทางเลือกของเขามีไม่มากนัก หลังการเค้นถามอย่างหนัก เธอสารภาพว่าทำไปเพราะเงิน

มิชืโกะพร่ำบอกเพียงแต่ว่า อยากได้เงินไปทำสุสานให้แม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว หรืออะไรที่เขาฟังไม่เข้าใจ จนยอมทำตามพวกยากูซ่าบงการ แลกเงินก้อนโต แล้วพวกนั้นยังพาเธอไปปรับแต่งความงามเสริมหน้าอก เสริมจมูก เสริมร่างกาย เพื่อการค้า เพราะพวกที่ปรากฏบางส่วนของร่างกายในวิดีโอ คือพวกกามวิตถาร สุดสกปรกโสโครก อัปลักษณ์ สังคมเจ็บป่วยพิการเกินเยียวยา

เมื่อรู้ความจริง ธเนศร้องไห้อย่างเจ็บปวด หัวใจและความรู้สึกแตกออกเป็นเสี่ยง ทำไมผู้หญิงที่เขาแสนรักกลับกลายเป็นแบบนี้ได้

ความรักที่จริงและจริงใจอยู่ที่ไหน เขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ปรากฏตัวในวิดีโออุบาทว์ลามก!

ไม่ใช่เพียงเขาเท่านั้น ที่เจ็บปวด พ่อแม่ ลุง ป้า น้า อา  ทุกคน พอทราบความจริง ก็ก่นด่าประนามมิชิโกะแบบไม่มีชิ้นดี  แต่มันก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือ

หัวใจของธเนศเต้นและสั่นรุนแรง มิชิโกะสัญญาว่าจะเลิกอาชีพแบบนั้น และเชื่อว่า ถ้าชายหนุ่มรักเธอมากพอ อาจยินยอมให้อภัย และเริ่มต้นกันใหม่

“ถ้าคุณจะยกโทษ ให้มิชิโกะ พบกันที่....มิชิโกะจะรอคำตอบอยู่ที่นั่น”

ข้อความผ่านทางไลน์ของมิชิโกะ

ธเนศ ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ที่รู้คือเธอไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ แต่มิชิโกะเล่นโยนคำตอบมาให้เขาตัดสินใจเอง

เขารู้สึกรวดร้าว ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านมาจากรอบทิศทาง มาจากขอบฟ้า มาจากขุนเขา มาจากทุกสิ่งทุกอย่าง รอยยิ้มของมิชิโกะยังตราตรึง แต่ความฝันของเขามลายหมดสิ้น

วันนั้น เขาเดินถือช่อดอกไม้เดินตรงไป บอกตัวเองว่า ให้พยายามมีสติอยู่กับตัวตลอดเวลา แม้ว่าจะสับสนกับความคิดของตัวเอง

เธอรักเขาแน่เหรอ ผู้หญิงที่เป็นดาราเอวี มันน่าทุเรศสิ้นดี ให้อภัยดีไหม เขารู้สึกเจ็บปวด

สุสานบ้าบอคอแตก เธอทำสิ่งเลวทรามเพียงเพราะสิ่งนี้...คุณแม่ตายไปนานแล้ว ยังจะมารู้สึกรู้สมกับความกตัญญูของลูกสาวอีกกระนั้น  ธเนศอยากร้องให้กับความคิดไร้เหตุผล

วันนั้น ธเนศเปลี่ยนใจ ทิ้งช่อดอกไม้ลงถังขยะ จากนั้นเดินกลับห้องพัก

รู้สึกตัวทุกฝีก้าวที่ย่างเดิน ด้วยอาการของคนที่ความรักความรู้สึกแตกสลาย อะไรถูกอะไรผิดไม่สำคัญเท่ากับความจริงที่กำลังเผชิญ ความเป็นแม่เป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมาทำลายชีวิตของลูกอย่างไร้ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ เขาเลือกเป็นฝ่ายเดินหนีแม้จะเจ็บปวด

มิชิโกะ เธอรออยู่ที่จุดนัดพบไหม

เขาอาจจะขี้ขลาดเกินไป แต่เพราะมิชิโกะไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้เขาเมินเฉยกับสาวๆ หลายคน หลายคนในจำนวนนั้นเป็นคนไทย

สมศรี หนึ่งในหญิงสาวทำงานในบริษัท พื้นเพมาจากภาคตะวันออก เธอไม่ใช่คนสวยจนดึงดูดใจใคร แต่เธอนับว่าเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่ง รูปร่างสมส่วนชวนมอง เป็นคนมีน้ำใจ ใส่ใจ คอยดูแลเขาเล็กๆ น้อยๆ เสมอมา  สาวไทยผู้มาทำงานที่ญี่ปุ่น คงเหงาเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่เคยใช้โอกาสแห่งความเหงามาเป็นผลประโยชน์ทางอารมณ์ใคร่ของตัวเอง

“เราเป็นพี่น้องกันนะ” เขาบอกกับสมศรี และจดจำรอยยิ้มอันเงียบเหงานั้นได้ดี เขาไม่เข้าใจหรอกว่า ความรักในนิยาม หรือความเข้าใจของแต่ละคนเป็นยังไง แต่ก็พอจะเข้าใจว่าสมศรียังมีความหวังอยู่ในสายตาของเธอ

วันนั้น...เขาไม่ได้ไปตามนัดกับมิชิโกะ

ความรู้สึกผิดกัดกร่อนความรู้สึกมาหลายเดือน มันทรมานจนเกินกว่าจะบอกให้ใครรับฟังและเข้าใจ เขาขี้ขลาดเหลือเกิน ไม่ว่าจะถูกหรือผิด เขาก็ควรจะเดินหน้าไปเผชิญหน้ากับปัญหาและความจริง

ชายหนุ่มอยู่กับความทรมานและรู้สึกผิด ทำไมวันนั้นเขาไม่ถือช่อดอกไม้ไปตามนัด แล้วบอกลากับเธอ ให้รู้แล้วรู้รอดไป ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกัน

ถ้าไม่เพราะการกลับมาครั้งนี้ เขาได้รับจดหมายจากมิชิโกะ จดหมายที่ใช้การพิมพ์ จากนั้นบรรจุซอง ดูเหมือนจะมีการเตรียมการมาเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นวันส่งจดหมาย หรืออะไรก็ตาม พร้อมกับระบุจำนวนเงินจำนวนหนึ่งโอนเข้าบัญชีของเขา

เงินของมิชิโกะ ผู้หญิงแสนเลวคนนั้น เธออาจไม่สามารถเขียนจดหมายเองได้ คงจะไหว้วานใครสักคนเป็นธุระให้เธอ จุดผิดพลาดของจดหมายมีเพียงอย่างเดียว คือจดหมายค้างอยู่นาน กว่าจะได้รับ เพราะเขากลับเมืองไทยไปเสียก่อน

“มิชิโกะ ขอโทษด้วย ที่วันนั้น ไม่ได้ไปตามนัด เงินจำนวนนี้เป็นเงินที่มิชิโกะเก็บเอาไว้ส่วนตัว มิชิโกะไม่มีใคร นอกจากคุณ มีเรื่องจะขอร้องคุณเป็นครั้งสุดท้าย สุสานของคุณแม่กำลังจะเสร็จ มิชิโกะรบกวนคุณเอาไปดำเนินการให้เรียบร้อยด้วย”

ขณะที่ธเนศกลับเมืองไทย จมอยู่กับความขมขื่นเจ็บปวดแทบไม่เป็นผู้เป็นคน

สองสัปดาห์ต่อมา มีข่าวรถตกเหวนอกเมือง

มิชิโกะบาดเจ็บสาหัส อีกสามคนเป็นพวกยากูซ่า สภาพก็แทบไม่ได้แตกต่างกัน จะเป็นฟ้าดินลงโทษหรืออย่างไร ไม่ต้องสงสัย เธอหันกลับไปหางานอันน่าขยะแขยงอีกครั้ง ทำให้ธเนศสงสัยว่าอาจเป็นเพราะเขาไม่ยอมไปพบเธอ ความรู้สึกผิดจึงเกาะกินหัวใจตลอดมา

มิชิโกะ ตายไปแล้ว จบสิ้นความฝันของเธอ

ไม่ว่าความฝันนั้นจะทำร้ายใครหรือไม่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป. 明けない夜はない akenai yoru wa nai อะเคะนัย โยะหรุ วะ นัย…ไม่มีค่ำคืนไหนที่จะไม่จบ
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

มิชิโกะ ไม่ได้ไปตามนัด

แม้จะรู้ความจริงล่าช้า ก็ยังดีกว่าไม่รู้เอาเสียเลย จดหมายที่เปรียบเสมือนสิ่งล้างบาปในใจของเขาออกแทบหมดสิ้น เขาไม่ใช่คนผิด ตระหนักอย่างชัดเจนว่าเธอเลือกเส้นทางที่จะหาเงินต่อไป เพื่อสร้างสุสานเล็กๆ ไว้นอกเมืองเอาไว้เก็บกระดูกเถ้าถ่านของคุณแม่

ถ้าเพียงแต่เขาได้อ่านจดหมายก่อนหน้านี้ อาจไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับความรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้

หลังจากค่ำคืนที่ผ่านไปด้วยการหลับอย่างยาวนาน

โดยไม่ได้ตั้งใจ ธเนศมองจดหมาย ด้วยความรู้สึกโล่งใจและครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนตัดสินใจยกมือถือขี้นมากดปุ่ม กดเบอร์โทรไปหาสมศรี เขารู้ว่าเธอรอเขาอยู่เสมอ

และที่สำคัญที่สุด เขาจะไม่เอาเงินของมิชิโกะ ไปต่อยอด สร้างหลุมฝังศพหรูหรา ให้กับคุณแม่ของมิชิโกะแน่นอน  มันคืออนุสาวรีย์แห่งความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต คนตายที่ส่งผลให้ลูกสาวของตัวเองตกนรกทั้งเป็น นานเกินพอ และนรกนั้นหมายถึงเขาด้วย