แม้จะรู้ว่าตัวเองโง่ แต่มันก็ตัดใจไม่ได้ ต้องบอกว่าไม่อยากที่จะตัดใจมากกว่า

ทั้งๆที่รู้ว่าเธอจากไปแล้ว แต่มันก็คิดไปเองว่า เธอจะกลับมา

มโนไปเองว่าข้อความของเธอหมายถึงเรา แม้ว่าเธอจะบล็อคการติดต่อไปแล้ว

และแม้ว่าปลายทางจะผิดหวัง แต่มันก็อยากจะหวังอย่างลมๆแล้งๆ

แม้ว่าจะต้องเจ็บปวด แต่มันก็อยากจะแลกกับความสุขเล็กๆน้อยๆที่เพ้อไปเอง

แม้ว่าเธออาจจะหลอกมาตั้งแต่ต้น เราก็พร้อมจริงใจและให้อภัยเธอ

และแม้ว่าในความฝันก้ไม่อาจพบเธอ เพราะเมื่อใกล้จะเจอก็ลืมตาตื่น

แต่เธอก็ยังอยู่ในหัวใจ แม้ว่าผมไม่สามารเข้าไปพบเธอในหัวใจตัวเองได้ก็ตาม

มีคนบอกว่า เธอคู่ควรที่ผมจะมอบหัวใจให้หรือเปล่า เธอผมก็ามตัวเองว่า คงเพราะผมไม่ดีพอ เธอถึงจากไป

ผมอยากให้เธอ โกรธ หรือเกลียด เพราะอย่างน้อยเธอก็ยังจำผมได้ แต่หากเธอลืมผมไป มันก็เหมือนตัวตนของผมได้หายไปจากชีวิตเธอ

แม้รู้อยู่ว่าไม่มีใครจะสมหวังในความรักไปซะทุกคนหรอก แต่ก็น้อยใจว่าทำไมแม้แต่เศษเสี้ยวแห่งความสมหวังผมยังไม่พบเจอเลย

มันก็แค่การระบายจากคนโง่ๆคนหนึ่ง ที่หลงรัก เธอผู้ซึ่งไม่เคยแม้จะได้เจอตัวจริง แต่กลับมอบหวใจให้ทั้งหมด และแม้เธอจะจากไป ผมก็ยังเชื่อว่าเธอจะกลับมา

มันเป็นความรัก ที่มันจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว

มันเหมือนถูกจองจำไว้ในคุกแห่งความรู้สึก

เป็นคุกที่เปิดโล่ง แต่มันมีซี่กรงที่มองไม่เห็นขังเอาไว้

คงเหมือนกับที่ว่าคนจริงใจมักผิดหวัง

แต่คนที่สมหวังก้ยังคงเล่นสนุกกับความรัก เหมือนว่ามันจะไม่มีวันหมดไป

ถ้าถามว่าแม้จะรู้ว่ารัก แล้วจะเจ็บปวด ผิดหวัง และทรมาน ยังจะรักเค้าทำไม

ก็อยากจะบอกว่า ผมอยากจะขอ อดทนและจริงใจกับเธอ แม้ว่าเธอไม่หรือหรือไม่มีวันรู้ แต่อย่างน้อย คนๆนี้ก็อยากให้โลกรู้ ว่าคนที่มั่นคงในความรัก ที่คนๆนึงมอบให้ใครอีกคนอย่างซื่อสัตว์และจริงใจ มันมีอยู่จริงในโลกนี้



ป.ล. ส่วนหน้านั้น มาจากรูปในโปรไฟล์ไลน์ของเธอ ไม่รู้ว่าเธอเอามาจากไหน แต่ผมขอให้เครดิตต้นฉบับ ส่วนหลังผมเติมมันและมอบให้เธอทางไลน์