หลายๆคนคงอ่านนิยายซาซึเกะเร็ทสึเด็นมาบ้างแล้วใช่มั้ยครับ นิยายเล่มนี้ส่วนใหญ่พาร์ทบอกความรู้สึกที่ซาซึเกะมีต่อซากุระ
หลายๆคนที่ได้อ่านคงช็อคเพราะไม่คิดว่าซาซึเกะจะมีมุมแบบนี้ แต่สำหรับผม ผมไม่ช็อคครับเพราะมันเป็นความรู้สึกของซาซึเกะที่มีต่อซากุระและมันไม่เคยบอกทั้งในมังงะและอนิเมะเลย เป็นมุมเดียวที่มีซากุระคนเดียวที่รู้ เขาว่าคนเราจะเปลี่ยนเป็นอีกคนเมื่ออยู่กับคนที่รักซึ่งมันก็จริง ตระกูลอุจิฮะ ก็เป็นประเภทรักคือรักมากแค้นคือแค้นแรง ส่วนซาซึเกะเองก็ใช้ว่าจะหวานไม่เป็น ตอนเด็กๆออกจากมุ้งมิ้งขนาดนั้นไม่พอใจอิซึมิที่มายุ่งกับพี่ชายอีกนิสัยก็ออกแนวขี้น้อยใจหน่อยๆ ส่วนเรื่องใส่ใจสำหรับซาซึเกะถือว่าเป็นผู้ชายที่ใส่ใจครอบครัวมากทีเดียว
มาพูดถึงเนื้อหาในนิยายบ้างดีกว่า
-มีช่วงนึ่งที่ซาซึเกะพูดว่า ไม่ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันซากุระก็คือภรรยาของเขาเสมอซากุระคือผู้หญิงที่ใครก็มาแทนที่ไม่ได้ แม่เขาบอกความสำคัญของครอบครัวคือความผูกพันธ์ ถึงแม้ว่าเขากับซากุระจะไกลกันมากแค่ไหนพวกเราก็เชื่อมโยงกันอย่างแน่นหนาเสมอ
จุดๆนี้หลายๆคนคงหายโกรธซาซึเกะไปแล้วที่นานๆทีพี่แกกลับมาบ้านไม่ใช่ว่าพี่แกไม่รักครอบครัวแต่เพราะซาซึเกะเห็นซากุระและซาราดะเป็นครอบครัวอยู่เสมอแม้จะอยู่คนละฟากของฟ้าก็ไม่เปลี่ยนแปลง
-ตัวละครชื่อจิจิซึ่งเป็นนักโทษ
จิจิชอบสำออยมาที่ห้องพยาบาลเสมอเพื่อมาหาหมอคนสวย
"หมอหนะทั้งใจดีแล้วก็สวยด้วยแต่เธอยังโสด"
ซาซึเกะสวน
"รู้ได้ไงว่าเธอโสด"
"เพราะเธอไม่มีแหวน"
ในคืนหนึ่งซาซึเกะแอบเข้ามาคุยกับซากุระแต่จิจิดันมาทำให้ซาซึเกะต้องหาที่หลบ
จิจิแกล้งว่าเจ็บแผลซึ่งซาซึเกะรู้ทันทีว่าจิจิโกหก
"หมอผมคุณสีสวยมากเลย"จิจิเอือมมือจะไปจับเส้นผมซากุระแต่ซาซึเกะดันพุงมาจับแขนจิจิไว้ก่อนและประกาศว่า
"ผู้หญิงคนนี้คือภรรยายของฉัน"
พร้อมกับทำแหวนให้
ย้อนกลับไปซากุระมักถามว่าจิจิหลับสบายดีมั้ย
"หมอนั้นก็นอนเหมือนหมาเธอจะถามทำไม"
"เขาขอบบอกว่าเจ็บนู้นนี่อยู่เรื่อย"
ตรงนี้ใครหลายคนคงรู้ว่าซาซึเกะคงหึงจริงๆแล้วซาซึเกะก็หึงนั้นหละครับแต่ปกติมากนะที่ซาซึเกะหึงเพราะในมังงะและอนิเมะพี่แกก็มีหลุดๆมาบ้าง หลังจากนั้นซาซึเกะก็มาตัดพ้อว่ารู้สึกไม่สบายใจเมื่อเวลามีใครพยายามจะมาแทนที่
-ซาซึเกะบอกรักซากุระ รักดวงตาที่มีความมุ่งมั่นในการทำงาน มือหยาบที่คอยควบคุมจักระรักษาผู้คน ซากุระทำงานหนักและพัฒนาหมู่บ้านด้วยวิธีของเธอเอง
ตอนนี้ผมอ่านแล้วแทบยิ้มเลยครับซากุระคงช่วยนารูโตะกับชิกามารุพัฒนาหมู่บ้านด้านทางการแพท์ยซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดี ผมชอบผู้หญิงแบบซากุระมากครับผู้หญิงยุคใหม่ที่แท้ทรู
-ซาซึเกะคิดถึงซากุระอยู่เสมอ
ภายในคุกนั้นบรรยายโดยมีบุคคลที่สามคอยสังเกตุ ซาซึเกะมักมองออกไปข้างนอกอยู่เสมอ.. จนกระทั่ง
"ตั้งแค่คุณหมอมาที่นี่ซาซึเกะก็หยุดมองออกไปข้างนอกหน้าต่างครับ"
"ทำไมหละ"
"ผมของคุณนี่สวยจริงๆดูแลมันดีๆหละ"
ซากุระไม่เข้าใจเธอจึงตัดสินใจเดินออกไปส่องหน้าต่างที่อยู่ข้างนอกก็พบต้นไม้ที่มีดอกไม้สีชมพูกำลังบานซากุระเข้าใจทันทีและหน้าเห่งแดง
การที่คิดถึงเขามากๆแต่ได้แค่มองตัวแทนของเขามันแอบหน่วงเบาๆนะครับเนี้ย
-ขณะซากุระกำลังจะตายเพราะพิษแต่ยังห่วงสุขภาพของนารูโตะ
จุดๆนี้คนที่บอกว่าซากุระไม่แคร์นารูโตะคงกลืนน้ำลายลงหลายอึกแล้วหละครับ
ผมมาลงเพียงแค่ย่อๆเท่านั้นถ้าเต็มเดียวจะฟินกัตามนตายก่อน ตอนนี้ด้อมSS คงฟินกันทั้งด้อมแล้วยอดหนังสือก็ขายดีเทน้ำ จนต้องรีปริ้นแถมขึ้นราคาอีกสมเป็นคู่รักอันดับหนึ่งดีนะครับแม้จะไม่หวือหวาไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันแต่เราก็ยังเชื่อมกันแม้ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม สำหรับผม นักเขียนท่านนี้ระบายออกมาได้ดีมากครับผมให้10/10เลยยังคงคาร์ซาซึเกะไว้ได้ดี โดยเฉพาะตอนที่ซาซึเกะนั่งมองต้นดอกไม้สีชมพูนั้นที่มีบุคคลที่สามบรรยายแทนเพราะซาซึเกะคงไม่บอกแน่ว่านั่งมองอะไรอยู่
นิยายซาซึเกะเร็ทสึเด็นกับความรู้สึกของซาซึเกะที่มีต่อซากุระ (มีสปอย)
หลายๆคนที่ได้อ่านคงช็อคเพราะไม่คิดว่าซาซึเกะจะมีมุมแบบนี้ แต่สำหรับผม ผมไม่ช็อคครับเพราะมันเป็นความรู้สึกของซาซึเกะที่มีต่อซากุระและมันไม่เคยบอกทั้งในมังงะและอนิเมะเลย เป็นมุมเดียวที่มีซากุระคนเดียวที่รู้ เขาว่าคนเราจะเปลี่ยนเป็นอีกคนเมื่ออยู่กับคนที่รักซึ่งมันก็จริง ตระกูลอุจิฮะ ก็เป็นประเภทรักคือรักมากแค้นคือแค้นแรง ส่วนซาซึเกะเองก็ใช้ว่าจะหวานไม่เป็น ตอนเด็กๆออกจากมุ้งมิ้งขนาดนั้นไม่พอใจอิซึมิที่มายุ่งกับพี่ชายอีกนิสัยก็ออกแนวขี้น้อยใจหน่อยๆ ส่วนเรื่องใส่ใจสำหรับซาซึเกะถือว่าเป็นผู้ชายที่ใส่ใจครอบครัวมากทีเดียว
มาพูดถึงเนื้อหาในนิยายบ้างดีกว่า
-มีช่วงนึ่งที่ซาซึเกะพูดว่า ไม่ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันซากุระก็คือภรรยาของเขาเสมอซากุระคือผู้หญิงที่ใครก็มาแทนที่ไม่ได้ แม่เขาบอกความสำคัญของครอบครัวคือความผูกพันธ์ ถึงแม้ว่าเขากับซากุระจะไกลกันมากแค่ไหนพวกเราก็เชื่อมโยงกันอย่างแน่นหนาเสมอ
จุดๆนี้หลายๆคนคงหายโกรธซาซึเกะไปแล้วที่นานๆทีพี่แกกลับมาบ้านไม่ใช่ว่าพี่แกไม่รักครอบครัวแต่เพราะซาซึเกะเห็นซากุระและซาราดะเป็นครอบครัวอยู่เสมอแม้จะอยู่คนละฟากของฟ้าก็ไม่เปลี่ยนแปลง
-ตัวละครชื่อจิจิซึ่งเป็นนักโทษ
จิจิชอบสำออยมาที่ห้องพยาบาลเสมอเพื่อมาหาหมอคนสวย
"หมอหนะทั้งใจดีแล้วก็สวยด้วยแต่เธอยังโสด"
ซาซึเกะสวน
"รู้ได้ไงว่าเธอโสด"
"เพราะเธอไม่มีแหวน"
ในคืนหนึ่งซาซึเกะแอบเข้ามาคุยกับซากุระแต่จิจิดันมาทำให้ซาซึเกะต้องหาที่หลบ
จิจิแกล้งว่าเจ็บแผลซึ่งซาซึเกะรู้ทันทีว่าจิจิโกหก
"หมอผมคุณสีสวยมากเลย"จิจิเอือมมือจะไปจับเส้นผมซากุระแต่ซาซึเกะดันพุงมาจับแขนจิจิไว้ก่อนและประกาศว่า
"ผู้หญิงคนนี้คือภรรยายของฉัน"
พร้อมกับทำแหวนให้
ย้อนกลับไปซากุระมักถามว่าจิจิหลับสบายดีมั้ย
"หมอนั้นก็นอนเหมือนหมาเธอจะถามทำไม"
"เขาขอบบอกว่าเจ็บนู้นนี่อยู่เรื่อย"
ตรงนี้ใครหลายคนคงรู้ว่าซาซึเกะคงหึงจริงๆแล้วซาซึเกะก็หึงนั้นหละครับแต่ปกติมากนะที่ซาซึเกะหึงเพราะในมังงะและอนิเมะพี่แกก็มีหลุดๆมาบ้าง หลังจากนั้นซาซึเกะก็มาตัดพ้อว่ารู้สึกไม่สบายใจเมื่อเวลามีใครพยายามจะมาแทนที่
-ซาซึเกะบอกรักซากุระ รักดวงตาที่มีความมุ่งมั่นในการทำงาน มือหยาบที่คอยควบคุมจักระรักษาผู้คน ซากุระทำงานหนักและพัฒนาหมู่บ้านด้วยวิธีของเธอเอง
ตอนนี้ผมอ่านแล้วแทบยิ้มเลยครับซากุระคงช่วยนารูโตะกับชิกามารุพัฒนาหมู่บ้านด้านทางการแพท์ยซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดี ผมชอบผู้หญิงแบบซากุระมากครับผู้หญิงยุคใหม่ที่แท้ทรู
-ซาซึเกะคิดถึงซากุระอยู่เสมอ
ภายในคุกนั้นบรรยายโดยมีบุคคลที่สามคอยสังเกตุ ซาซึเกะมักมองออกไปข้างนอกอยู่เสมอ.. จนกระทั่ง
"ตั้งแค่คุณหมอมาที่นี่ซาซึเกะก็หยุดมองออกไปข้างนอกหน้าต่างครับ"
"ทำไมหละ"
"ผมของคุณนี่สวยจริงๆดูแลมันดีๆหละ"
ซากุระไม่เข้าใจเธอจึงตัดสินใจเดินออกไปส่องหน้าต่างที่อยู่ข้างนอกก็พบต้นไม้ที่มีดอกไม้สีชมพูกำลังบานซากุระเข้าใจทันทีและหน้าเห่งแดง
การที่คิดถึงเขามากๆแต่ได้แค่มองตัวแทนของเขามันแอบหน่วงเบาๆนะครับเนี้ย
-ขณะซากุระกำลังจะตายเพราะพิษแต่ยังห่วงสุขภาพของนารูโตะ
จุดๆนี้คนที่บอกว่าซากุระไม่แคร์นารูโตะคงกลืนน้ำลายลงหลายอึกแล้วหละครับ
ผมมาลงเพียงแค่ย่อๆเท่านั้นถ้าเต็มเดียวจะฟินกัตามนตายก่อน ตอนนี้ด้อมSS คงฟินกันทั้งด้อมแล้วยอดหนังสือก็ขายดีเทน้ำ จนต้องรีปริ้นแถมขึ้นราคาอีกสมเป็นคู่รักอันดับหนึ่งดีนะครับแม้จะไม่หวือหวาไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันแต่เราก็ยังเชื่อมกันแม้ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม สำหรับผม นักเขียนท่านนี้ระบายออกมาได้ดีมากครับผมให้10/10เลยยังคงคาร์ซาซึเกะไว้ได้ดี โดยเฉพาะตอนที่ซาซึเกะนั่งมองต้นดอกไม้สีชมพูนั้นที่มีบุคคลที่สามบรรยายแทนเพราะซาซึเกะคงไม่บอกแน่ว่านั่งมองอะไรอยู่