ขอพื้นที่ให้ใจบางๆ ของผมได้ระบายซักหน่อยนะคับ...

ผมกำลังอยู่การรอคอย....
รอคอยทั้งที่ไม่มีความหวังตั้งแต่ต้น
รอ..แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ได้มีหวังเลย

แต่ผมก็ยังรอคอยเพื่อที่จะได้แชทคุยกับน้องเค้าซักนิด ซักหน่อย

แรกๆ ก็คิดว่าการได้แชทกับน้องเค้า เป็นความสุขทางใจของเรา ได้คุยซักหน่อย ใจมันก็ชุ่มชื่นดีละคับ (ตามประสาคนวัยสามสิบไม่เคยมีแฟนเนอะ 55+)

แต่วันนี้ กลับกลายเป็นว่า เราเริ่มรอคอย
รอเผื่อน้องเค้าจะแชทมา ทักมาหา

แน่นอนคับน้องเค้าไม่ได้คิดอะไรกับผม มากไปกว่าการเป็นพี่ชายน้องชายกัน เป็นปรึกษาเรื่องงานบ้าง ความรักของน้องเค้าบ้าง นั่นนี่

แต่กลับเป็นผมเอง ที่เริ่มมีความรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาฝ่ายเดียว

ผมรู้สึกนอยด์มากครับวันนี้ กับความรู้สึกของผม ที่เปลี่ยนเป็นการเฝ้ารอ รอคอย

นอยด์กับความรู้สึกฝ่ายเดียวที่เกิดขึ้นอีกครั้ง

ผมรู้ตัวว่า ผมควรจะถอยออกมาละ ไม่ควรถลำลึกไปกว่านี้

ขอบคุณน้องนะคับที่ทำให้พี่ได้มีความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้นอีกครั้ง พี่จะพยายามกำจัดความรู้สึกของพี่ออกไปให้ได้นะคับ

สาธุ