สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของดิฉันเลยค่ะ ดิฉันอายุ19ปี อาศัยอยู่กับย่า แม่เป็นรปภอยู่ต่างจังหวัด พ่อดิฉันเสียเนื่องจากโรคเครียด
ตั้งแต่เด็กฉันอยู่กับย่ามาตลอด คนอื่นมักบอกว่าย่าของฉันเป็นโรคประสาท แต่ฉันไม่เคยเชื่อเลย จนถึงทุกวันนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่2 ฉันต้องมานอนอยู่ที่หอพัก เนื่องจากวิทยาลัยที่เรียนอยู่ไกลบ้าน ฉันช่วยเหลือตัวเองเรื่องการเงินโดยขอทุนการศึกษากับอาจารย์เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอม แม่ฉันต้องหาเงินคนเดียว ฉันจึงไม่อยากรบกวนแม่มาก ย่าของดิฉันอายุ67ปี เริ่มกินเหล้ามาหลายปีแล้ว พอฉันเตือนก็บอกว่า "ไม่ใช่ลูกกู ขนาดลูกกูยังไม่เคยมาพูดอะไรแบบนี้เลย" ฉันได้ฟังแล้วรู้สึกจุกมาก ที่ฉันบอกย่าก็เพราะความหวังดี ย่าอายุมากแล้ว และช่วงนี้อาการที่เป็นหนักๆคือหลงลืม จำอะไรไม่ได้ ถามคำถามเดิมซ้ำๆไปมา ขอยอมรับเลยว่าฉันไม่ค่อยอยากกลับบ้านเท่าไร กลับมาก็เจอแต่เหตุการณ์เดิมๆ ย่ากินเหล้า เมา ด่า ไล่ให้กลับ ฉันเหนื่อยมากจริงๆ วันแม่ที่ผ่านมาอาของฉันมาบ้าน และได้ให้เงินย่าไว้3000บาท แต่ด้วยความที่หลงลืม ย่าฉันก็ทำเงินหาย ย่าทำเงินหายประจำ ตอนออกไปกินเหล้า ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง พอมาคืนนี้แม่โทรมาบอกว่า ให้กลับบ้านไปหาย่า ย่าบอกว่าจะผูกคอตาย ฉันได้ฟังแล้วยิ่งแบบเสียใจปนเหนื่อย การกลับบ้านแต่ละครั้งมีแต่ความเหนื่อยและความเครียด ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี และไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เลยมาสมัครพันทิปและระบายทิ้งไว้ เผื่อมีคนอยากแนะนำสิ่งดีๆให้ฉันบ้าง...