สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อก็น่าจะพอเดาได้ว่า ในแต่ละวันเราต้องใช้ชีวิตยังไง คือตอนแรกๆ เรามีเพื่อน มีบัดดี้ มีหลายคนคุยด้วยมากมาย แล้วเพื่อนสนิทเราเค้าเป็นคนเฟรนลี่มากๆ สนิทกันมาก จนวันนึง พอเราสนิทกันมากๆ เริ่มไม่มีความเกรงใจกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนโมโหร้าย แต่โกรธง่ายหายเร็ว ถ้าโมโหคือโมโหมากๆ จนทำให้เราพูดกับเพื่อนออกไปว่า เราควรเลิกสนิทกัน เค้าบอกว่าเค้าเสียใจมาก แต่เราก็ขอโทษและพยายามกลับไปคุยกับเค้า แต่เค้าโกรธเรามาก สุดท้ายเค้าก็ไปบอกคนอื่น ด้วยความที่เค้าเฟรนลี่เค้าจึงกล้าพูดกล้าคุยกับคนที่ไม่สนิทมากกว่าเรา ตอนนี้เราพยายามกลับไปเป็นเหมือนเดิม เราลองเปลี่ยนเพื่อนแต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเข้ากับเราได้ดีเท่าเค้าเลย เรารู้สึกผู้พันธ์ คิดถึงอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมมากๆ ตอนนี้เรามีเพื่อนสนิทคนนึง แต่เค้าเป็นคนที่ไม่สนใจใครเท่าไหร่ เค้าเลยไม่ได้เข้ากับเราเท่าเพื่อนคนเดิม เรารู้สึกเหมือนไม่เหลือใคร เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับครอบครัว เวลามีงานกลุ่ม เราไม่เคยเป็นเศษนะเพราะเราก็ค่อนข้างมีความรับผิดชอบ แต่เราอยู่กลับไปเป็นเพื่อนกับคนเดิม เราเครียดมากเพราะว่านอกจากงานกลุ่มก็ไม่มีใครสนใจเรามากเท่าไหร่ เครียดจนไม่พูดกับใคร อันนี้เราอยากระบาย+ขอคำแนะนำด้วยค่ะ เราเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่อยากเข้าสังคม แต่เราไม่เคยอยากตายนะคะ เราอยากเป็นหมอ เราอยากดูแลครอบครัว แต่ตอนนี้เราเจออุปสรรคมากมายเหลือเกิน เราไม่สามารถบอกใครได้เลย ขอคำแนะนำหน่อยได้มั้ยคะ เรายอมรับว่าเราเป็นคนคิดมาก แต่เราอยากมีความสุขเหมือนเด็กคนอื่น แถมเราเป็นคนหน้านิ่งมาก อาจทำให้บุคลิคเราไม่น่าคบ แต่เราก็หวังดีกับเพื่อนจริงๆนะคะ เราไม่เคยคิดร้ายกับเขาเลย
#ปล.เราอยู่ม.4นะคะ
#ขอบคุณสำหรับการแสดงความคิดเห็นค่ะ