มีอยู่วันนึง เราบอกแฟนว่าอยากกินส้มตำ แฟนก็เลยบอกว่าจะพาไป มีร้านส้มตำอร่อยๆที่อยากให้ชิมดู  
จากนั้นก็นัดกัน แฟนให้เราไปรับที่บ้าน แต่เราบอกว่าเราจะไปอ่านหนังสือต่อ เพราะได้ออกจากหอแล้ว จะไปห้องสมุด
แฟนก็บอกว่าให้ไปเจอที่ร้าน ซึ่งเราไม่เคยไปแต่เขาบอกพิกัดมา แต่บังเอิญฝนตก แฟนออกมาไม่ได้ ต้องรอฝนหยุดก่อน 
เรามาถึงร้านก่อนทั้งที่ไม่เคยมาแต่เราก็วนหาร้านจนเจอ ปรากฎว่าร้านปิด ซักพักฝนหยุด แฟนโทรมาบอกว่า
"ญาติเขามาที่บ้าน ซื้อส้มตำมาแล้ว จะทานกับญาติที่บ้าน"

เราเลยถามว่า จะเทเราหรอ เขาก็บอกว่า ใช่จะเทเรา แล้วบอกอีกว่า ยังไงเราก็จะออกมาอ่านหนังสืออยู่แล้วนิ ก็ให้เราไปหาอะไรทานเองเลยนะ แล้วเราก็บอกว่า เราเซงมาก แค่นี้แหละ แล้วเราก็วางสายไปเลย
 จากนนั้นเราก็โมโหมาก เหมือนถูกทอดทิ้ง ขับรถไปในใจก็คิดว่า แสดงว่า ผช คนนี้ คือ ถ้าเห็นอะไรที่ดีกว่าเรา เขาจะไปจากเราทันทีใช่ไหม ความรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ ได้แต่พยายามบอกตัวเองว่าตั้งสติ ขับรถไปหาอาหารทาน เพราะทั้งความหิวและอารมณ์อาจจะทำให้เราประชดชีวิตหรือตัดสินใจอะไรแบบสิ้นคิด 
สุดท้ายเราเลยได้ไปทานอาหารที่ร้านอาหารตามสั่งคนเดียว

จากนั้นผ่านมา ประมาณ ชั่วโมงนึง แฟนโทรมา เราตัดสายทิ้งทั้งสองครั้ง แล้วก็บอกตัวเองว่าต่อไปนี้เราจะไม่คาดหวังอะไรกับใครแล้ว ต่อไปเราอยากทานอะไรเราจะไปทานเองเลย เพราะถ้าวันนี้เราไม่ได้นัดแฟนเราก็ได้ไปทานส้มตำร้านประจำและคงไม่ต้องมีความรู้สึกบั่นทอนจิตใจ เหมือนถูกเท ถูกมองข้ามแบบนี้ และเราก็บล๊อคเบอร์ บล็อคไลน์เเฟนไปเลย ตั้งใจว่า จะเลิกไปเลย

ตอนนี้ผ่านมาสามวันแล้ว เขาก็ไม่ติดต่อมา เรามานั่งทบทวนว่า เราทำเกินไปไหม เรื่องมันเล็กน้อยไหม พอที่จะเลิกกับคนๆนึงได้ไหม 
ขอถามเพื่อนๆค่ะ ว่ามีความเห็นยังไง

เราอยู่วัยทำงานค่ะ อายุ 20 ปลายๆ