สามีป่วยเป็น​มะเร็ง​เมื่อ3ปีก่อน​ เราสองคนสู้ทุกทางแล้วแต่ในที่สุด​เค้าก็ทรุด​เมื่อปลายกพ.ที่ผ่านมาและจากไปอย่างดีที่สุด​มากกว่าที่เราคิดว่าจะทำได้ด้วยซ้ำค่ะ​ ช่วงแรกๆเจ็บปวดมากเหมือนร่างกายมันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ​ แต่ก็ผ่าน1เดือนมาได้เพราะทำตัวยุ่งๆให้ไม่ฟุ้งซ่าน​ให้เวลาผ่านไปเร็วๆ ตอนนี้​เข้าเดือนที่2 ความรู้สึก​มันสับสนไปหมด​ หัวใจไม่ไปกับสมอง​เลยค่ะ​ กลางคืนตื่นมาคิดถึง​กลางดึกอยู่เรื่อย​ เค้าในความทรงจำมันชัดเจนเกินไป​ เหมือนอยู่ตรงหน้าแต่จับต้องไม่ได้​ คว้าไปมีแต่ความว่างเปล่า​ มันเคว้งคว้าง​มากค่ะ​ทำยังไงดี​ ใจจะขาด​

ตัวเราเองเป็นโรคซึมเศร้า​เรื้อรัง​มากว่า25ปีแล้วค่ะ​ ตอนนี้​ยังรักษา​ยังกินยาอยู่​ก็ช่วยได้มาก​ สวดมนต์​ นั่งสมาธิ​ ดูจิต​ มีสติ​ ธรรมะช่วยได้มากจริงๆค่ะ​ คนรอบข้าง​ประทับใจ​ในความแข็งแกร่ง​ของเราที่เค้าเห็น​ แต่มันก็ยังมีบางเวลาทีเราเจ็บปวดจนทนไม่ไหว​ เจ็บเหมือนใจจะขาด​ เราจะผ่านมันไปได้ยังไงคะ​ เราจะหลบหน้ามันทำตัวยุ่ง​ๆให้ลืม​แบบที่ผ่านมา แล้วเจ็บปวด​สับสนแว้บๆแบบนี้เป็นบางครั้ง​ หรือจะเผชิญหน้า​กับมัน​ เจ็บปวดกับความเป็นจริง​ซะให้หายสับสน​ อย่างไหนจะผ่านไปได้ง่ายกว่ากันคะ​ ตอนนี้​เพิ่งเสร็จ​พิธี​ศพ​ทั้งหมดเรากลับมาเมืองไทยแล้ว​ ได้นอนกอดลูกหลังจากที่​ต้องห่างกันตั้งครึ่ง​ปี​ แต่ใจเราก็ยังเศร้ามากเป็นแว้บๆทุกวันโดยเฉพาะ​เวลาตื่นมาดึกๆร้องไห้จนเหนื่อยทุกที ใครมีประสบการณ์​ช่วยแชร์​ทีค่ะ​ ทำยังไงให้ผ่านมันไปได้ง่ายขึ้น​บ้าง 😢