สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นประทู้เกี่ยวกับการแชร์ประสบการณ์การผ่าตัดคีลอยด์ครั้งแรก (และหวังว่าจะเป็นครั้งเดียวในชีวิต)
ท่านใดที่มีแผลเป็นทางร่างกายจากการ "เจาะหู" และยังลังเลเรื่องการรักษา หวังว่าอ่านกระทู้นี้แล้วจะได้ประโยชน์ขึ้นไม่มากก็น้อยนะคะ

แน่นอนว่าทุกรอยแผลเป็นย่อมส่งผลกระทบต่อจิตใจ เราเองก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ
เราเป็นแผลคีลอยด์มาประมาณ 7 ปี (ตั้งแต่ช่วงสมัยเรียนมัธยมปลาย) 
ตอนแรกแผลเล็กมากค่ะ ไม่ใหญ่ เราเลยปล่อยไป ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่นานวันเข้ามันก็เริ่มใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น
ตอนแรกเราตกใจ คิดว่าจะเป็นเนื้อร้ายอะไรหรือเปล่า เลยลองค้นหาข้อมูลตาม internet
ปรากฏว่ามีสาวๆ หลายท่าน ประสบปัญหาเดียวกับเรา นั่นคือเป็นคีลอยด์บริเวณใบหู (ของเราเป็นหูซ้ายข้างเดียว)
เราพยายามหาข้อมูล ว่าจะรักษาที่โรงพยาบาลหรือคลินิกไหนดี ช่วงนั้นยังลังเลอยู่ค่ะ ประกอบกับไม่ค่อยมีเงิน
(ค้นหาข้อมูล บางที่ค่ารักษาเป็นหมื่นๆ) เลยใช้วิธีรัดผมปิดบังแผล และจะโชว์หูไม่ได้ เลยกลายเป็นปมเล็กๆ ในใจ

จนได้ย้ายที่อยู่ใหม่ บวกกับเก็บเงินค่ารักษาได้จำนวนหนึ่ง เราเลยตัดสินใจหาคลินิกที่จะรองรับการรักษาแผลของเรา
เพราะแต่เดิมอยู่กรุงเทพฯ การวางแผนที่ผ่านมาจึงต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด เราย้ายมาอยู่ชลบุรี 
ตอนแรกคิดว่าจะไปรักษาที่โรงพยาบาลในตัวเมือง แต่แน่นอนว่าต้องแลกมากับการ "เสียเวลา" 
และเราเองก็ค่อนข้างงานยุ่งนิดหน่อย เราเลยค้นหาเป็นคลินิกแทน จนไปๆ มาๆ ได้มาเจอกับ "ศิรยา คลินิก"
แม้ที่หน้าเพจมีเพียงรีวิวเดียวเท่านั้น เกี่ยวกับการรักษาแผลคีลอยด์ แต่เพราะระยะทางไม่ได้ไกลจากบ้านเรามาก
เราเลยเลือกที่จะเข้ารักษาที่คลินิกนี้ (คลินิกอยู่ใกล้ๆ กับเซ็นทรัล ชลบุรี ถ้าไปทางด้านหลังเส้นพระยาสัจจาจะสะดวกกว่าค่ะ) 

จริงๆ เรากลัวมากกกก ไอ้คำว่า "ผ่าตัด" เนี่ยยย ถึงแผลจะเป็นแผลเล็กๆ แต่คำว่าผ่าตัดมันดูใหญ่มากจริงๆ...
แล้วมันมีอีกทางเลือกในการรักษา นั่นคือฉีดให้ยุบลง แต่ของเราแผลคีลอยด์มันใหญ่ ที่คลินิกจึงแนะนำให้เป็นการ "ผ่าตัด"
ประกอบกับที่อ่านรีวิวมา เขาบอกว่าเจ็บที่สุดคือตอน "ฉีดยาชา" กับ "หลังยาชาหมดฤทธิ์" แล้วแค่นั้น 
เราก็เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน คืออยู่กับมันมา 7 ปีแล้วววว สมควรพอได้แล้วววว

เราเดินทางไปที่คลินิกวันที่ 10/8/2562 ไปถึงปุ๊บ ให้คุณหมอดูแผลปั๊บ คุยเรื่องค่ารักษา แล้วก็ตัดสินใจผ่าเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ค่ารักษาไม่แพงอย่างที่คิด โปรของที่นี่คือจ่ายเงินสดลด 5% รวมค่ายาทั้งหลายแหล่ เบ็ดเสร็จแล้วเราชำระไป 5,000 บาท
จริงๆ ก็แอบลุ้นนิดหน่อย ว่าคุณหมอจะเก่งไหมน้าา จะนู่นนี่นั่นไหม ด้วยบุคลิกคุณหมอจะค่อนข้างเนิร์ดๆ พูดน้อยๆ แล้วก็หนุ่มมากๆ
เลยแอบกังวล (แหะๆ) แต่พี่ๆ ผู้ช่วยก็บอกว่า ไม่ต้องกลัว เพราะคุณหมอเก่ง เป็นอาจารย์หมอเลย เราก็อื้มมมม สู้ๆ นะตัวเราาาา

พอถึงตอนขึ้นเขียง ใจเต้นตุ้บตั้บมากเลยค่ะ คุณหมอที่พูดไม่ค่อยเก่ง แต่กลับชวนเเราคุย คุณหมอบอกกับเราว่า
"จะเจ็บตอนฉีดยาชานะ แต่จะใช้เป็นเข็มเล็กที่สุด เจ็บตอนดันยาเข้าเท่านั้น" เราก็ "ค่ะๆ แล้วฉีดยากับเจาะหูอะไรเจ็บกว่ากันคะ"
หมอบอกว่า "น่าจะฉีดยานะ" เราก็ 5555TT5555 (ในเลข 5 มีน้ำตาซ่อนอยู่) พี่ผู้ช่วยเอาหมอนมาให้เรากอด เพราะต้องนอนตะแคง
เราก็ขอบคุณเขามากค่ะ รู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดนึง ตอนหมอฉีดยาชาให้ เราก็จิกหมอนซะแน่นเลยยยย แหะๆ
แต่ปรากฏว่าความเจ็บที่เราคิดว่าเจ็บมากๆ นั้น มันเจ็บเหมือนมดกัด เจ็บนิดเดียวเอง ฮ่าๆ ความรู้สึกที่กลัวๆ มาก่อนหน้านี้คืออะไรฟะ
ใครเคยฉีดยาชาตอนถอนฟัน จะบอกให้เลยว่าฉีดยาตอนถอนฟันเจ็บจี๊ดกว่าเยอะ แต่มันก็เป็นความเจ็บที่ทนไหวทั้งคู่ 
ที่สำคัญคุณหมอมือเบามากๆๆๆ จัดการผ่าตัดคีลอยด์ให้เราประมาณสามสิบนาที ระหว่างนั้นได้ยินเสียง ครืดๆๆๆ ตลอดค่ะ
แล้วตอนผ่าตัดเราเคลิ้มมาก ง่วง จะหลับ 555 ตอนคุณหมอผูกไหมก็เหมือนกัน จั๊กจี้ดี (แต่ตอนตัดไหมไม่รู้จะจั๊กจี้ไหมนะ)
ระหว่างผ่าตัดเราบอกกับหมอว่า ไว้กลับบ้านไปจะมาเขียนรีวิวในพันทิปให้นะคะคุณหมอ
คุณหมอก็บอกว่า จะเขียนว่า "หมอฉีดยาชาแล้วร้องไห้ใช่ไหม" เราก็ขำค่ะ ไม่ได้ร้องไห้อะไรเล้ยยยยย คุณหมอมือเบาสุดๆ จริงๆ ค่าาา

สรุปให้เลยแล้วกันว่า ใครกำลังมองหาคลินิกที่รับรักษาแผลคีลอยด์ เราแนะนำให้ไปที่นี่เลย "ศิรยา คลินิก"
ข้างนอกอาจดูทึบๆ แต่พอได้เข้าไปข้างในแล้วมันทั้งสะอาด ทั้งกว้าง อลังการดาวล้านดวงมากจ้ะแม่จ๋าาาาา
ไม่ได้ค่าโฆษณาใดๆ เด้ออออ ของเขาดีจริงๆ

เราอยู่กับมันมา 7 ปีค่ะ แต่เมื่อวานวันที่ 10/8/2562 เราได้นำมันออกไปจากชีวิตแล้ว #รัวมือออออ
หลังจากนี้ก็อาจจะต้องไปฉีดยาเพิ่ม และสังเกตอาการ เพราะคุณหมอแจ้งว่ามันมีโอกาสกลับมาเป็นซ้ำ (ต้องดูแลดีๆ)
เดี๋ยวไว้แผลหายและไปตัดไหมก่อน จะมาอัปเดตรูปภาพเพิ่มเติมให้ดูนะคะ #ยิ้มมมม

รูปประกอบค่ะ น้องคีลอยด์ 7 ปีของเรา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ
เราตั้งกระทู้นี้เพื่อหวังเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านที่ประสบปัญหาเดียวกัน...ไม่มากก็น้อย