หนังเก่าเล่าใหม่ 126: Taste of Cherry (Abbas Kiarostami, 1997)
"ออกตามหาคุณค่าของการมีชีวิตอยู่" Taste of Cherry เป็นภาพยนตร์ประเทศอิหร่าน ผลงานผู้กำกับ อับบาส เคียรอสตามี ได้รับรางวัล Palme d'Or ในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปี 1997 และสร้างชื่อเสียงให้กับวงการหนังอิหร่าน ตลอดระยะเวลา 1 ชั่วโมง 35 นาที ตัวหนังไม่มีดนตรีประกอบและเราไม่รู้ประวัติที่มาที่ไปของตัวละครเลย หนังเพียงใช้บรรยากาศช้า ๆ และไดอะล็อตสนทนาระหว่างคนแปลกหน้า ชายคนหนึ่งที่ต้องการตายและหวังให้ใครสักคนมาฝังศพตัวเอง หนังเลือกเล่าโดยใช้ตัวละครชื่อ บาดี ชายวัยกลางคนที่ขับรถตามหาผู้คนที่จะมาฝังร่างตัวเองในวันรุ่งขึ้น ณ ใต้ต้นเชอร์รี่ ชายวัยกลางคนกับรถคันเก่าเที่ยวออกเดินทางตามหาผู้คนซึ่งก็เป็นการพาคนดูไปพบกับซากความหม่นเศร้าและสำรวจสะท้อนผู้คนในประเทศอิหร่านท่ามกลางฝุ่นที่ปกคลุมพื้นที่ทั่วเมือง แน่นอนว่า เขาพบเจอผู้คนและทำการสัมภาษณ์พร้อมบอกเงื่อนไขต่าง ๆ ซึ่งประเด็นสำคัญคือหนังให้คำถามต่อศีลธรรมการฆ่าตัวตายอยู่ในบทสนทนาเหล่านั้นด้วย
ตัวละครชายวัยกลางคนชื่อว่า บาดี เขาได้พบชายสามคนที่พอจะมีแววว่าจะรับทำงานนี้ คนแรกเป็นทหารรุ่นลูกที่เริ่มตกใจหลังจากได้สนทนาและรับรู้ว่างานอะไรที่ตัวเองต้องทำ คนที่สองคือนักเรียนที่เคร่งศาสนาและเชื่อว่าการฆ่าตัวตายนั้นเป็นบาปอย่างแท้จริง คนที่สาม เป็นชายวันชราทำงานสอนสต๊าฟนกที่ทิ้งประโยคที่พอจะสรุปที่มาของชื่อเรื่องได้ในระดับหนึ่ง หนังค่อย ๆ พาเราไปเจอคนสามคนนี้ผ่านการนั่งรถและพูดคุยตลอดทาง แลกเปลี่ยนแนวความคิดและทัศนคติต่อชีวิต ผ่านบทภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดคุณค่าของการมีชีวิต แต่ละคนมีมุมมองต่อชีวิตอย่างไร และเลือกใช้ชีวิตอย่างไร จนถึงสถานที่ตรงที่เขาจะฆ่าตัวตาย เขาได้ขุดหลุมใต้ต้นเชอร์รี่ บาดี ก็จะบอกว่าอะไรคืองานที่เขาจะจ้างคนเหล่านี้ แน่นอนว่า งานของบาดีไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย เพียงแค่พรุ่งนี้ตอนเช้าให้มาที่นี่อีกครั้ง แล้วตะโกนเรียกชื่อเขา ถ้าเขาไม่ขานรับ ให้ทำการฝังร่างของเขา แล้วเอาเงินที่อยู่ในรถไปได้เลย
ผู้กำกับ เคียรอสตามี สร้างพล็อตหนังที่น่าสนใจขึ้นมาและนำพาคนดูไปตั้งคำถามเกี่ยวกับความตาย ความเชื่อ การดำรงอยู่ของชีวิต หรือกระทั่งความดีความเลวทางศีลธรรมของคนที่อยากตาย ซึ่งหนังมีบทสนทนาหลาย ๆ ช่วงเตือนใจให้เราฉุกคิดต่อเรื่องราวความตาย แม้ว่าความเรียบง่าย ความเนิบช้าของหนัง ทำให้หนังเองชวนน่าเบื่อและชวนให้หลับได้ง่าย ๆ แต่ความหมายของหนังและสิ่งที่หนังส่งมอบมาให้คือคำถามว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร คุณค่าของชีวิตคืออะไร แน่นอนว่า หนังส่งมอบประเด็นคำถามมากกว่าให้ความรื่นรมย์ เพลิดเพลิน อาจจะบอกได้ว่าหนังไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดที่ทำให้เพลิดเพลินได้เลยด้วยซ้ำ และหนังก็ไม่ได้สร้างตัวละครบาดีมาเพื่อให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมหรือสัมพันธ์ไปกับเหตุการณ์ต่าง ๆ เราจึงมีระยะมากพอที่จะเป็นผู้สังเกตการณ์อย่างเดียว และจดจ่ออยู่กับรายละเอียดต่าง ๆ รอบตัว ไม่ว่าจะเป็นงานภาพ โลเคชั่น ผู้คน ก้อนหิน ฝุ่น ต้นไม้ ถนน ฯลฯ
อย่างไรก็ตาม ความตลกร้ายและเป็นความพิเศษของ Taste of Cherry คือช่วงท้ายเรื่องที่หนังดึงเราออกมาจากโลกที่มีตัวละคร บาดี และกลายเป็นกองถ่ายหนังที่บอกคนดูว่าทั้งหมดก็คือหนังหนึ่งเรื่องเท่านั้น ซึ่งก็ทำให้อารมณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จางหายไปในทันที ทั้งหมดทั้งมวล หนังก็ไม่เหมาะสำหรับใครที่อยากรับชมอะไรเพลิดเพลินหรืออยากร่วมอินไปกับตัวละคร สนุกสนานไปกับพล็อตเรื่อง ไม่ชอบความเนิบช้า น่าเบื่อ แต่สำหรับใครที่ชื่นชอบหรืออยากสัมผัสรสชาติแปลกใหม่ของภาพยนตร์อย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน จนไปถึงรับรู้สารที่หนังชวนคนดูตั้งคำถามกับเรื่องราวของชีวิตและความตาย ภาพยนตร์เรื่องนี้คงจะส่งมอบประเด็นคำถามเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี...
ขอให้มีความสุขกับการรับชมภาพยนตร์ครับ
ตัวอย่าง
ติดตามรีวิวภาพยนตร์ได้ที่
Page:
https://www.facebook.com/MoviesDelightClub/
Blog:
http://moviesdelightclub.blogspot.com/ 
หนังเก่าเล่าใหม่ 126: Taste of Cherry (Abbas Kiarostami, 1997) รีวิวโดย Form Corleone
"ออกตามหาคุณค่าของการมีชีวิตอยู่" Taste of Cherry เป็นภาพยนตร์ประเทศอิหร่าน ผลงานผู้กำกับ อับบาส เคียรอสตามี ได้รับรางวัล Palme d'Or ในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปี 1997 และสร้างชื่อเสียงให้กับวงการหนังอิหร่าน ตลอดระยะเวลา 1 ชั่วโมง 35 นาที ตัวหนังไม่มีดนตรีประกอบและเราไม่รู้ประวัติที่มาที่ไปของตัวละครเลย หนังเพียงใช้บรรยากาศช้า ๆ และไดอะล็อตสนทนาระหว่างคนแปลกหน้า ชายคนหนึ่งที่ต้องการตายและหวังให้ใครสักคนมาฝังศพตัวเอง หนังเลือกเล่าโดยใช้ตัวละครชื่อ บาดี ชายวัยกลางคนที่ขับรถตามหาผู้คนที่จะมาฝังร่างตัวเองในวันรุ่งขึ้น ณ ใต้ต้นเชอร์รี่ ชายวัยกลางคนกับรถคันเก่าเที่ยวออกเดินทางตามหาผู้คนซึ่งก็เป็นการพาคนดูไปพบกับซากความหม่นเศร้าและสำรวจสะท้อนผู้คนในประเทศอิหร่านท่ามกลางฝุ่นที่ปกคลุมพื้นที่ทั่วเมือง แน่นอนว่า เขาพบเจอผู้คนและทำการสัมภาษณ์พร้อมบอกเงื่อนไขต่าง ๆ ซึ่งประเด็นสำคัญคือหนังให้คำถามต่อศีลธรรมการฆ่าตัวตายอยู่ในบทสนทนาเหล่านั้นด้วย
ตัวละครชายวัยกลางคนชื่อว่า บาดี เขาได้พบชายสามคนที่พอจะมีแววว่าจะรับทำงานนี้ คนแรกเป็นทหารรุ่นลูกที่เริ่มตกใจหลังจากได้สนทนาและรับรู้ว่างานอะไรที่ตัวเองต้องทำ คนที่สองคือนักเรียนที่เคร่งศาสนาและเชื่อว่าการฆ่าตัวตายนั้นเป็นบาปอย่างแท้จริง คนที่สาม เป็นชายวันชราทำงานสอนสต๊าฟนกที่ทิ้งประโยคที่พอจะสรุปที่มาของชื่อเรื่องได้ในระดับหนึ่ง หนังค่อย ๆ พาเราไปเจอคนสามคนนี้ผ่านการนั่งรถและพูดคุยตลอดทาง แลกเปลี่ยนแนวความคิดและทัศนคติต่อชีวิต ผ่านบทภาพยนตร์ที่ถ่ายทอดคุณค่าของการมีชีวิต แต่ละคนมีมุมมองต่อชีวิตอย่างไร และเลือกใช้ชีวิตอย่างไร จนถึงสถานที่ตรงที่เขาจะฆ่าตัวตาย เขาได้ขุดหลุมใต้ต้นเชอร์รี่ บาดี ก็จะบอกว่าอะไรคืองานที่เขาจะจ้างคนเหล่านี้ แน่นอนว่า งานของบาดีไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย เพียงแค่พรุ่งนี้ตอนเช้าให้มาที่นี่อีกครั้ง แล้วตะโกนเรียกชื่อเขา ถ้าเขาไม่ขานรับ ให้ทำการฝังร่างของเขา แล้วเอาเงินที่อยู่ในรถไปได้เลย
ผู้กำกับ เคียรอสตามี สร้างพล็อตหนังที่น่าสนใจขึ้นมาและนำพาคนดูไปตั้งคำถามเกี่ยวกับความตาย ความเชื่อ การดำรงอยู่ของชีวิต หรือกระทั่งความดีความเลวทางศีลธรรมของคนที่อยากตาย ซึ่งหนังมีบทสนทนาหลาย ๆ ช่วงเตือนใจให้เราฉุกคิดต่อเรื่องราวความตาย แม้ว่าความเรียบง่าย ความเนิบช้าของหนัง ทำให้หนังเองชวนน่าเบื่อและชวนให้หลับได้ง่าย ๆ แต่ความหมายของหนังและสิ่งที่หนังส่งมอบมาให้คือคำถามว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร คุณค่าของชีวิตคืออะไร แน่นอนว่า หนังส่งมอบประเด็นคำถามมากกว่าให้ความรื่นรมย์ เพลิดเพลิน อาจจะบอกได้ว่าหนังไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดที่ทำให้เพลิดเพลินได้เลยด้วยซ้ำ และหนังก็ไม่ได้สร้างตัวละครบาดีมาเพื่อให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมหรือสัมพันธ์ไปกับเหตุการณ์ต่าง ๆ เราจึงมีระยะมากพอที่จะเป็นผู้สังเกตการณ์อย่างเดียว และจดจ่ออยู่กับรายละเอียดต่าง ๆ รอบตัว ไม่ว่าจะเป็นงานภาพ โลเคชั่น ผู้คน ก้อนหิน ฝุ่น ต้นไม้ ถนน ฯลฯ
อย่างไรก็ตาม ความตลกร้ายและเป็นความพิเศษของ Taste of Cherry คือช่วงท้ายเรื่องที่หนังดึงเราออกมาจากโลกที่มีตัวละคร บาดี และกลายเป็นกองถ่ายหนังที่บอกคนดูว่าทั้งหมดก็คือหนังหนึ่งเรื่องเท่านั้น ซึ่งก็ทำให้อารมณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จางหายไปในทันที ทั้งหมดทั้งมวล หนังก็ไม่เหมาะสำหรับใครที่อยากรับชมอะไรเพลิดเพลินหรืออยากร่วมอินไปกับตัวละคร สนุกสนานไปกับพล็อตเรื่อง ไม่ชอบความเนิบช้า น่าเบื่อ แต่สำหรับใครที่ชื่นชอบหรืออยากสัมผัสรสชาติแปลกใหม่ของภาพยนตร์อย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน จนไปถึงรับรู้สารที่หนังชวนคนดูตั้งคำถามกับเรื่องราวของชีวิตและความตาย ภาพยนตร์เรื่องนี้คงจะส่งมอบประเด็นคำถามเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี...
ขอให้มีความสุขกับการรับชมภาพยนตร์ครับ
ตัวอย่าง
ติดตามรีวิวภาพยนตร์ได้ที่
Page: https://www.facebook.com/MoviesDelightClub/
Blog: http://moviesdelightclub.blogspot.com/