สวัสดีชาวพันทิป นี่เราเอง เราที่พูดเสมอๆว่าจะเลิกวิ่งเทรลแล้วนะ แต่ก็ยังเลิกขาดจริงจังไม่ได้ซักที
คราวนี้ไปวิ่งเล่นสนาม CM6 ที่เชียงใหม่ ที่เค้าขู่ๆกันไว้ว่า #ขึ้นสุดลงสุด และ #ซ้อมบ้างก็ดี แต่คราวนี้เราไม่เครียดนะ และไม่ได้ซ้อมจริงจังแบบคนอื่นๆด้วย อาศัยสนามประทับช้างระยะ 32k เปนสนามซ้อม แล้วก็คาร์ดิโอแบบบอดี้เวทตามยูทูปบ้างตามความขยัน ซึ่งถ้ามีใครถามว่าขยันไหม? เราจะตอบว่าขยันกิน 5555

เอาล่ะๆ ก่อนวิ่ง2สัปดาห์ไม่มีเรื่องต้องเครียดใดๆ แต่ทว่าเรื่องราวจะสวยงามมันต้องมีขวากหนาวแหล่ะเนอะ ความตื่นเต้นแรกคือ เห้ยกรมอุตุฯ แจ้งว่าพายุเข้าช่วงวันแข่ง (ไม่หรอกน่า อุตุฯไม่เคยแม่นซักที ครั้งนี้ก็คงแค่ขู่แหล่ะ) แล้วรอบเดือน (อีกแล้ว! มีปัญหากับรอบเดือนทุกเทรลซิน่า)มันควรจะมาวันที่ 30กค. แล้วหมดก่อนวันแข่งพอดี พอตื่นเต้นกับฟ้าฝน รอบเดือนก็เลยเลื่อนไง ชิปเป๋งแล้ววว มันไม่ได้นะเว้ย จะมาเป็นฟงหวินขี่โซฟีทะลุฟ้าทะลุฝน มันไม่ใช่ ทำใจร่มๆไว้ค่ะ ซ้อมก็น้อย ฝนก็ตก ยังจะมามีปจด.ในวันวิ่งแบบซ้ำเติมกันอีกมันไม่ได้ เพื่อนๆนักวิ่งที่อยู่เชียงใหม่แล้วก็โพสภาพตามหาดอยสุเทพ ดอยปุยกันทุกวัน ฝนตกหมอกลงชนิดที่ไม่เห็นตีนดอยเลย ตื่นเต้นไปอี๊กก

เราจึงตัดสินใจว่าพอถึงเชียงใหม่ก็พุ่งตัวไปร้านขายยา ซื้อยาเลื่อนประจำเดือนเลยค่ะ ก็เวิร์คนะ จากที่ยังไม่มา ก็คงยังไม่มาอยู่ แต่ผลข้างเคียงที่แถมมาคือท้องอืด มึนหัวอยากอาเจียนตลอดเวลา

วันศุกร์ที่2สค. ช่วงบ่ายๆไปรับบิบก็แอบมองเหล่ายอดมนุษย์ เทพแห่งอัลตร้าเค้ามารับบิบระยะอัลตร้าที่เค้าจะปล่อยตัวนักวิ่งกันวันเสาร์ ส่วนระยะเบบี้อย่างเราปล่อยตัววันอาทิตย์

ตัดภาพไปวันเสาร์ที่3เลยค่ะ อากาศดีมาก CM6, CM5, CM4, CM3  ปล่อยตัวนักวิ่งตามเวลาไล่ๆกันไป และไม่มีฝนเลยจ่ะ อากาศดีมากกกก เรานี่แอบคิดในใจ เห็นไหม!! อุตุฯเชื่อมากไม่ได้หรอก มันไม่100% พยากรณ์ก็คือคำทำนายแหล่ะ หึหึ..พรุ่งนี้ชิวๆเว้ยเห้ย

ผิดจ่ะ...วันที่4 วันที่เราจะวิ่ง ฝนตกตั้งแต่ตี2 ตกเรื่อยๆหนักบ้างเบาบ้าง โอ้โห หนังชีวิตอีกแล้วแก๊!!
  แต่วัลลีต้องสู้ค่ะ เพราะค่าสมัครมันแพง และปีหน้าจะเลิกวิ่งเทรลแล้ว เราต้องไปซึมซับ ไปเป็นส่วนหนึ่งของบรรยากาศในงานสนามดังๆให้ครบ

อ่ะ พอถึงจุดปล่อยตัวฝนก็ซาฟ้าก็ดูจะเป็นใจ ไปส่งเพื่อนระยะ CM2 สู่สนามกันค่ะ

(เพื่อนเป็นโรคกลัวกล้องค่ะ 555)
เพื่อนเข้าป่าไปดีแล้ว หลังจากนั้นรออีก 1ชม.ก็เปนคิวระยะของเราแหล่ะ ก่อนปล่อยตัว 15นาทีจะ จนท.เรียกนักวิ่งเข้าจุดปล่อยตัว ฝนก็เทลงมาจ่ะ เทลงมาดั่งฟ้ารั่ว 5555 โอ้ยชีวิต! เสื้อกันฝนมีไหม? มีแต่ฝากไว้ที่จุดฝากกระเป๋า มีแค่หมวก เห้ย...วิ่งๆไปเดี๋ยวก็ร้อน (บอกตัวเอง) ก็เปียกแหล่ะเนอะ ปล่อยตัวปุ๊บก็วิ่งถนนอยู่1กิโล ไม่เกินนี้แล้วขึ้นเขาเลย ขึ้นสุดจริงๆ ขึ้น10กิโล ทางเป็น single track ที่แซงกันยาก และต้องหลบให้นักวิ่งที่กลับลงมาด้วยนะ พวกพี่ๆเค้าก็ย่ำยีทางไว้ซะจนช้ำ ช้ำยิ่งกว่าอินายกาสะลองโดนซ้องบี๊บซ้อมซะอีก ความสนุกมันอยู่ตรงนี้เลย คนหน้าวิ่ง เราก็ต้องวิ่ง เพราะไม่งั้นข้างหลังจะติดถ้าเราหยุด เวลาคนข้างหน้าเดินเราโคตรดีใจเลย เออพักบ้าง นี่เหนื่อยและเมื่อยมากนะ 555 แต่มันพีคตรงที่คนหน้าไม่หยุดเราก็หยุดไม่ได้ วิ่งๆเดินๆตามๆกันไป ลื่นสไลด์ไถพื้นก็บ่อย ล้มแล้วต้องรีบลุกเดี๋ยวคนหลังล้มทับจะซวยหนักกว่าเดิม (ไม่ได้ถ่ายรูประหว่างนี้เลยค่ะ เพราะทางลื่น ฝนก็ตกหนัก มือต้องจับไม้โพลค้ำยันร่างไว้ ไม่กล้าหยิบโทรศัพท์ออกมากลัวทำหล่นโคลน)
ด้วยความที่เกรงใจคนวิ่งตามหลังมา ทำให้ทำเวลาดีกว่าที่ตั้งใจไว้ ขึ้นไปถึงขุนช่างเคี่ยน 9:30น. โดยประมาณ ใช้เวลาวิ่งขึ้น 2.5ชม. ขึ้นสุดจริงๆ ถึงครึ่งทางแล้วก็ของัดโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเป็นที่ระทึกหน่อยยนะ แช๊ะๆ 😚


ขาลงอย่านึกว่าจะง่าย 555 วิ่งจ๊อกๆลงแบบเบรคไม่ค่อยจะได้ ลื่นๆเละๆ หน้าขาพังมาก ร้าวไปหมด แต่เราต้องรีบนะ พายุก็กระหน่ำ ลมก็แรง เริ่มจะหนาวเยือกๆเหมือนจะเป็นไข้ มีจุดนึงระยะกะคร่าวๆน่าจะอีก5กิโลถึงเส้นชัย ทางชันแบบชันดิ่งลง และเป็นโคลน เพื่อนนักวิ่งข้างหน้าก็เห็นล้มกันทุกคนไม่มีพลาด คนหน้าเราประเมินสถานการณ์แล้วว่าไม่รอดแน่ เค้าเลยนั่งสไลด์ลงไปเลย แล้วหันมาชวนเราว่า "ไหนๆก็ไหนๆแล้วนั่งไถลงไปกันดีกว่าค่ะ" จำได้ว่าร้องกลับไป เห้ยยย....อย่างงี้ก็ได้เหรอ ฮ่าๆๆ เรากางเกงขากระดิ่งอ่ะ เกรงใจกุงเกงในจะรับภาระหนักอะจิ ขอพยายามใช้ไม้โพลก่อนนะ เพื่อนคนนั้นหัวเราะให้กำลังใจ และหัวเราะหนักกว่าเดิมตอนเห็นเราลื่นแล้วเอาข้างลงไถพื้นลงไปทั้งสีข้าง ตั้งแต่เอวสะโพกไปจนถึงขา 5555เละกว่าเอาตูดไถ #เรื่องมันช่างน่าอาย อ๊ายอาย แต่ไม่เป็นไร ไม่ได้มาทุกวัน

**ท่าล้มก็จะประมาณพี่คนนี้แหล่ะค่ะ ไปโหลดภาพนี้มาจากเพจcm6 เพราะเห็นท่าพี่เค้าแล้วนึกถึงท่าเรา (ขออนุญาตพี่รูปหล่อในภาพด้วยนะคะ)

และแล้ววว...ในที่สุดวัลลีภาคอ้วนท้วนสมบูรณ์ก็ถึงเส้นชัยแล้ววว




เบ็ดเสร็จงานนี้วิ่งตากฝนไป4ชม. ขึ้นสุดลงสุดอย่างที่โดนขู่มาจริมๆ น้ำตาจิไหล จบไปอีกงาน งานดี งานคุณภาพ ประทับใจมาก แต่ปีหน้าไม่มาซ้ำนะ ยอมแพ้แก่สังขาร #อ้วนพริ้ว #ซ้อมน้อยแต่จบนะ #ซ้อมกินมาดีมาก

ขอบคุณสำหรับเพื่อนๆที่อ่านเรื่องของเราของมาจนบรรทัดสุดท้าย #นักวิ่งแนวหลังพลังหมูป่า 😚

ปล. เทรลประทับช้างปีนี้ก็สนุกนะ เราพาน้องสาวของเราไปวิ่งด้วยนางวิ่งระยะ21k ส่วนเราลงระยะ32k ตอนนั้นใจอยากจะวิ่งกวดให้ทันที่ 2กิโลสุดท้ายจะได้เข้าเส้นชัยพร้อมกัน ปรากฏว่าน้องหมูของเราวิ่งเข้าไปรอเราที่เส้นชัยก่อนแล้ว เลยได้ภาพนี้มาเก็บไว้เป็นที่ในอ้อมใจตอนถึงเส้นชัยแล้วได้เจออ้อมกอด มันซึ้งจากวันนั้นมาจนวันนี้เลยล่ะ

#คนอวดน้อง2019