เรื่องมีอยู่ว่า ผมมาทำงานกับบริษัทนึงในกรุงเทพ พอทำไปได้สัก 1 เดือน ก็มีพนักงานใหม่เข้ามาเพิ่ม 1 คน ผมยอมรับว่าแค่เห็นครั้งแรก ก็รู้สึกพิเศษโดยที่บอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะผมไม่มีแฟนมาเป็นเวลานานด้วยรึป่าวไม่รู้ เธอเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง มีอัธยาศัยดีกับทุกคน ผมเริ่มพยายามเข้าถึงเธอไปเรื่อยๆ เริ่มจากสอนงานบางอย่างเท่าที่รู้ ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับการทำงาน คุยกันแทบทุกวันทั้งเรื่องงานและทั่วไป บางทียังรู้สึกแอบหวงด้วยซ้ำเวลามีใครมาชิดใกล้เธอ อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนอัธยาศัยดีเลยมีแต่คนเข้าหา ความจริงผมไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำที่จะไปหวงเธอ เพราะผมไม่ใช่เจ้าของเธอ แต่พอคุยไปเรื่อยๆมันทำให้ผมรู้สึกกับเธอมากขึ้นเรื่ิอย แต่ทำไมมีความรู้สึกว่าเธอกำลังถอยออกไปเรื่อยๆไม่รู้อาจเป็นเพราะว่าผมเข้าไปก้าวก่ายชีวิตเธอมากไป การทำงานที่เดียวกันผมควรจะรักษาน้ำใจเธอให้มากกว่านี้ ผมเลยเริ่มทักไปน้อยลง จากคุยทุกวันอาจจะเหลือประมาณ 2 วันคุยที คุยแต่เรื่องงานแค่นั้นแยกย้าย แต่ความรู้สึกตั้งแต่ตอนแรกที่ผมมีต่อเธอมันไม่ลดลงไปเลย หรือผมควรบอกไปเลยไม่อย่างนั้นเกิดอีกฝ่ายไม่ได้คิดอะไรมันจะผิดใจกันแล้วจะทำงานกันอย่างลำบาก หรือเก็บความรู้สึกเอาไว้รักษาระยะห่างแบบนี้ไปเรื่อยๆในเมื่อเหมือนผมเดินไปหาเธอ2ก้าวแต่เธอเดินถอยออกไป3ก้าว ผมเลยว่าจะไม่เดินเข้าไปเพิ่มเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องถอยหลังไปเพิ่ม รักษาระยะกันไว้ ถ้าวันใดวันนึงเธออาจจะเดินเข้ามาเพิ่มอีก1ก้าว