สวัสดีครับ ก็ผมเข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมแอบชอบเพื่อนคนนึงมานานมากครับ ก็เพราะว่าเพื่อนนี้แหละครับเลยไม่ทำอะไร
เรื่องมันมีอยู่  ตอนม.ปลาย ผมได้เข้าเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัด และได้พบกับเพื่อนร่วมห้องคนนึงตอนนั้นเธอถักเปียน่ารักมากครับ ซึ่งเธอก็เป็นนักเรียนที่เข้ามาใหม่เหมือนกัน  คือความรู้สึกตอนนั้นคือ ตกหลุมรักอะครับ แบบเขาน่ารักมาก เขามีรอยยิ้มที่ผมชอบมาก ก็เมื่อเริ่มเรียนในช่วงแรกก็ไม่กล้าทำความรู้จักครับเพราะว่าผมเขินครับ ก็เสียเวลาฟรีไปประมาณปีนึงครับ
แล้วในปีต่อมา เราก็มาสนิทกันอยู่ในกลุ่มเดียว ซึ่งตอนนั้นความรู้สึกผม คือเธอน่ารักตลอดเวลา เรามีหยอกล้อกันบ้างแต่ก็ไม่มีอะไรที่มากกว่านั้น ก็เล่นกัน ก็แอบชอบมาเรื่อยๆครับ จนปีสุดท้ายขอชีวิต ม.ปลายครับผมตั้งใจไว้ว่าเป็นไงเป็นกัน ยังไงปีนี้ต้องบอกให้เธอรู้ว่าปมรู้สึกยังไง แต่แล้ว เพื่อนในกลุ่มผมก็ดันมาบอกว่าชอบเธอ แล้วอยากจะจีบเธอ ในตอนนั้นที่ผมได้รู้แบบนั้น ผมเลยพยายามถอยพยายามไม่ยุ่งพยายามถอยห่างเธอออกมาเรื่อยๆ เพราะว่าผมไม่อยากจะเสียเพื่อนที่ผมรักมากทั้งสองคนไป ผมจึงคอยมองเธออยู่ห่างๆ แล้วก็เฝ้ามองอยู่อย่างนั้น ซึ่งเธอคนนั้นยังไงก็ยังน่ารักอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าผมจะพยายามจะห่างไป แต่อยู่ห้องเดียวกัน มันจะหนียังไงก็ไม่พ้นอะครับ แล้วต่อมาในวันที่ใกล้จะจากกันผมตั้งใจจะบอกเธอว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอในเวลาที่ผ่านมา แต่มันก็ทำไม่ได้เพราะผมไม่อยากจะเสียเธอไป ผมจึงยอมทนอยู่กับคำว่าเพื่อนของเธอ แล้วต่อมาในช่วงที่เราต้องแยกย้ายกันไปเรียนตามความฝันของตนเอง เธอนั้นอยากเรียนเทคนิคการแพทย์ครับผมจำได้เพราะว่าตอนม.ปลาย ผมเคยถามเธอ แต่ตอนนี้ เธอไม่ได้เรียนเทคนิคการแพทย์ครับ แต่เธอเรียนคณะนึงในมหาลัยมีชื่อย่านบางเขน ผมจำชื่อคณะไม่ได้ครับ ต้องขอโทษด้วย  แต่ผมก็ยังตามเธอ คอยติดตามชีวิตประจำวันของเธอ ยังตามเธอทุกอย่าง พยายามจะหาเวลารวมตัวกันในกลุ่มอีกครั้ง เพราะเพียงเผื่อผมอยากเจอเธอ ส่วนเพื่อนคนที่บอกว่าชอบเธออยากจีบเธอ ตอนนี้เรียนอยู่แถวๆปทุมธานีครับ ซึ่งใกล้เธอกว่าผม แต่ผมก็ยังพอจะมีเรื่องที่ให้ดีใจบ้างเพราะเพื่อนคนนี้มีแฟนใหม่ไปแล้ว ซึ่งตอนนี้ ผมก็พอจะมีหวังขึ้นมาบ้างว่าผมจะได้คุยกับเธอบ้าง เพราะผมชอบเธอมานานมาก แล้วไม่เคยแสดงให้เธอรู้เลยว่าผมชอบเธอมานานแค่ไหน แล้วในตอนนี้ ผมก็ยังหวังว่ามันจะมีวันของผม แต่ผมก็ได้แต่หวังแหละครับเพราะตอนนี้ ผมก็ยังไม่กล้าทักเธอ แล้วก็ยังอยู่เงียบๆในมุมนี้ เพราะผมกลัวว่าถ้าผมบอกไป ผมจะเสียเธอไป  เธอจะไม่เหมือนเดิมกับผม ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นผมคงจะทนไม่ไหวแน่ๆ ผมเลยอยู่แอบมองเธออย่างงี้ไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าเธอจะมีใครใหม่หรือไม่มี แต่ยังไง ผมก็คิดว่าผมจะรักษาคำว่าเพื่อนไว้ เพราะผมไม่อยากจะเสียเธอไป แล้วไม่อยากให้เธอทำเปลี่ยนไป เพราะผมกลัวว่าถ้าหากผมบอกเธอไป เธอจะเปลี่ยนไปแล้วไม่กล้าเล่นกับผมแบบเดิม  

*กระทู้นี้ผมแค่อยากจะระบายครับ เพราะคนๆนี้ เป็นคนแรกและคนเดียวเดียวที่ผมรู้สึกแบบนี้ แล้วผมก็ยังจะมองเธอไปแบบนี้ไปอีกต่อไป เพราะผมไม่กล้าเสี่ยงที่จะบอกเธอไปว่าผมรู้สึกยังไง ผมกลัวเธอจะไม่น่สรักแบบเดิมเหมือนในตอนนี้