ช่วงแรก เปิดมาช่วงแรกจะวนตามซาสึเกะ พากลับไม่ได้ ฝึกวิชาเพิ่ม คิดถึงเพื่อน อยู่พักใหญ่ เรียกว่ามีการพาเกะกลับบ้านเป็นแรงบันดาลใจ นารูโตะถึงเป็นนารูโตะ ซากุระถึงเป็นซากุระทุกวันนี้ แต่ก็พอเข้าใจที่เขายึดติดกับเกะขนาดนั้นเพราะเกะเป็นคนให้ข้าวคำแรก เอาตัวมาบัง ให้การยอมรับอย่างตอนสอบจูนิน เกะอยากสู้กับคนเก่งๆแล้วหันมาบอกว่าฉันก็อยากสู้กับนายเหมือนกัน ตอนที่สู้บนดาดฟ้าสบประมาทว่าโตะทำผ้าคาดหัวตัวเองเป็นรอยไม่ได้ แต่พอไปที่น้ำตกกลับยอมเอาขึ้นมาคาดหัวแสดงว่าให้เกียรติว่าโตะเท่าเทียมกัน แถมตอนสู้กันก็สังเกตว่าโตะตั้งใจเอากระสุนวงจักรกระแทกเหล็กที่คาดหน้าผากเพื่อลบคำสบประมาท ต่างจากตนที่กระแทกพันปักษาเข้าหน้าอก เลยไม่ยอมฆ่าเพื่อนตามที่พี่ยุไว้ด้วยถึงจะมีโอกาส ตอนดูเรานึกว่าสองคนนี่จะสู้กันสักครั้งสองครั้งก่อนกลับตัวแล้วมาสู้บอสท้ายด้วยกัน แต่ไม่ใช่ สงสัยกลัวเกะกลับมาเร็วเดี๋ยวไม่สนุก เสียดายที่ช่วงทีมเจ็ดทำภารกิจด้วยกันน้อยไปหน่อยมีแค่ช่วงซาบุสะ-ฮาคุ สอบจูนินรอบสองแล้วก็แตกเลย ยังดีมีตอนเสริมมาบ้างสองสามตอน ตอนนึงเกะโตะไปทำภารกิจเกิดมือติดกันสองสามวัน แล้วโตะปวดฉี่ เกะตอบอ้อมแอ้ม ฉันก็ปวด ตอนจบโตะปวดถ่ายอีกดึงมือเกะไปหลังพุ่มไม้ พอนึกสภาพทุลักทุเลเรานี่ฮาก๊าก เสียดายสองปีกว่าที่ไปกับจิไรยะได้แค่พื้นฐานแน่น มาฝึกสองเดือนกว่ากับคาคาชิกับกบยังเทพกว่า

                           แสงอุษาแต่ละคนตายยากตายเย็นแต่สู้กันมัน ไม่ต้องมาเล่าว่า แต่ก่อนฉันเป็นคนดี บลา บลา ต้องวางแผนพลิกแพลงกันสุดฤทธิ์กว่าจะล้มได้ ชิงไหวชิงพริบมาก ทั้งเดอิดาระ ซาโซริ ไม่ตายสักทีงัดนู่นงัดนี่มาใช้ อีกคู่ฮิดัน คาคุสึ ชิกามารุได้เฉิดฉายบ้างด้านวางแผน(แต่เอาหลอดเลือดอีกคนมาสาดใบมีดในพริบตานี่ก็เว่อไปหน่อย) ดูไปก็คิดในใจถ้าคาคุสึเข้ามารุมแต่แรกหรือคนมาช่วยไม่ทันน่าจะตายไปแล้ว ตอนไปแก้แค้นก็เหมือนกันคาคาชิไม่ไปด้วยคงตายหมู่แต่แรกเพราะยังไม่ทันรู้ความสามารถของอีกคน จิไรยะสู้แบบงัดทุกอย่างขึ้นมาสมเป็นรุ่นใหญ่ถึงจะมีลางตายก่อนมากไปหน่อยเลยไม่ลุ้น อีกด้านซาสึเกะ-เดอิดาระ เจอกันโดยบังเอิญแต่สู้แบบมีแผนแก้ทางกันสุดๆเอ๊ะ หรือเดอิดาระมันไม่ค่อยฉลาด55 อิทาจิ-ซาสึเกะ ก็ไล่ตั้งแต่มายาสะกดสายตามาก อาวุธ ไปจนพลังแรงๆ ดราม่าช่วงนี้สนุกมาก จนเผยความจริงเรื่องพี่ตามที่คิดไว้จริงๆด้วย คนเราจะฆ่าล้างตระกูลต้องมีสาเหตุ ไม่งั้นจะเหลือเด็กคนเดียวไว้ทำไม ดูแล้วสงสารซาสึเกะ  มันทำให้เห็นว่าภายใต้หมู่บ้านที่สงบสุขจริงๆก็มีการเมืองภายในและสงบได้เพราะมีคนอุทิศตัวเสียสละ

                   ช่วงเพนบุกโคโนฮะ เป็นตอนที่พลังดูตื่นตาขึ้นเรื่อยๆ ตะลึงมากบ้านเมืองราบเป็นหน้ากลอง คนตายเป็นเบือ ดันโซดันให้หน่วยลับไปซ่อนตัวไม่ต้องช่วยรอชิงโอกาสขึ้นเป็นโฮคาเงะ แถมยังเคยหลอกใช้คาบูโตะเป็นสายลับเพื่อโคโนฮะแล้วฆ่าทิ้ง โห ทิ้งพรรคพวกต่ำช้ากว่าสวะแล้ว โตะฝึกวิชามาสดๆร้อนๆมาอย่างเท่ บทบู๊มันมาก ก่อนไปเจรจาสาริกาลิ้นทอง ยังดีที่เขาอ่านนิยายของจิไรยะมาก่อนไม่งั้นไม่มีอะไรไปคุย เพราะนางาโตะเป็นศิษย์พี่ แล้วพระเอกดันชื่อนารูโตะด้วยเป๊ะมาก ถ้าเพนไม่ได้เป็นลูกศิษย์จิไรยะ หรือไม่เคยเป็นคนดีมาก่อน คงกล่อมยากมาก ยังคิดว่านี่ถ้าพระเอกไม่ได้ชื่อนารูโตะ ถ้าจิไรยะลืมใส่คำอุทิศให้นางาโตะจะเป็นยังไงเนี่ย555 บรรยากาศมันกดดันมาตลอด แต่พอสุดท้าย ชุบหมู่เพื่อแสดงพลังเทพของนางาโตะ อึ้งเลย ถ้าให้บทนางาโตะชุบได้แค่บางคนที่จำเป็นอย่างคาคาชิ ตัวประกอบตายหรือพิการไปบ้าง เช่น สมมุติคนขายราเมงแขนขาด เพื่อนๆโคโนฮะมารุตายบ้างยังสมจริงกว่า เหมือนให้รอดหมดเลย นารูโตะเลยดูเป็นวีรบุรุษมากๆ

                     ช่วงประชุมห้าคาเงะ  โตะก็ยังงี่เง่ากับเรื่องเพื่อนไม่เลิกทั้งยอมโดนต่อย ไปขอร้องไรคาเงะให้ยกเลิกหมายจับ อะไรจะขนาดนั้น ซาสึเกะก็เพิ่งได้มีบทกับเขาบ้าง ตั้งแต่แรกที่ไม่ยอมฆ่าคน ฆ่าเฉพาะโอโรที่จ้องจะยึดร่าง แต่ปล่อยคาบูโตะกับชาวบ้านไป พอรู้เรื่องพี่ตอนแรกบอกจะฆ่าเฉพาะคนชั้นสูง ไปๆมาๆจะทำลายโคโนฮะซะงั้น หารู้ไม่ว่าเพนถล่มไปก่อนแล้ว เลยเปลี่ยนใจมาที่ประชุม จะฆ่าดันโซแก้แค้นก็เข้าใจได้ แต่ดันโดนโทบิเปิดโปง จำเป็นต้องสู้กับคนอื่นไม่งั้นห้าคาเงะจะไม่ได้แสดงความสามารถ ฆ่าซามูไรก็ยังเข้าใจว่าถูกจับตายแล้วตอนนั้น แต่พอจะฆ่าดันโซอยู่ๆดันไม่สนใจคารินที่เป็นตัวประกันเคยช่วยเหลือกันมา ทั้งที่ตัวร้ายเรื่องอื่นไม่ว่าโหดเหี้ยมมากแค่ไหนขอแค่ช่วยเพื่อนจะดูมีหัวใจขึ้นมาทันที แล้วเกะก็บ้าไปเลยไม่รู้ทำไม แทนที่ฆ่าดันโชแล้วจะพอใจ ฆ่าซากุระยังพอเข้าใจว่าซากุระจะฆ่ามันก่อน ซากุระก็ไม่ประเมินตัวเองแต่ก็เพื่อเปิดทางให้คาคาชิได้บทสู้ ให้โตะมาช่วย เกะกลับด่ากราดคาคาชิที่สอนพันปักษาให้ จะทำลายโคโนฮะ -รับบทเลวกว่าเศษสวะไปเรียบร้อย

                         ช่วงสงคราม เกะไปพบอิทาจิร่างสัมภเวสี สองพี่น้องสู้คาบูโตะสนุกมาก อย่างน้อยเกะก็คลายลวงตาของคาบูโตะ ถ่วงเวลาให้อิทาจิใช้   อิซานามิสำเร็จไม่งั้นอิทาจิคนเดียวก็ลำบาก ได้พี่สอนก็ดีขึ้นมาก จากกันอย่างซึ้ง แต่เราไม่คิดว่าเด็กอย่างเกะจะเปลี่ยนใจพ่อแม่ได้อย่างที่พี่บอก ระดับนั้นต้องเนตรชิซุยอย่างเดียว ต้องโทษดันโซ อย่างน้อยเขายังรับฟังข้อมูลจากหลายๆด้าน ทั้งโทบิ ดันโซ พี่ แล้วยังไม่พอใจจะไปชุบโฮคาเงะรุ่นก่อนๆมาสอบถามอีก พอถึงหมู่บ้านแทนที่จะทำลายหมู่บ้านเปลี่ยนใจ มันไม่ใช่เวลา บทท่านรุ่นหนึ่งกับมาดาระทำมามีมิติดี ถ้าเกะทำลายหมู่บ้านตอนนั้นหรือตัดสินใจไปเข้ากับมาดาระก็เละ ก็ยังดีกลับมาช่วยรบ  แต่โผล่มา จะเป็นโฮคาเงะ หมายังเงิบ55

                       ช่วงหลัง พอมีลูกเซียนมา โฮคาเงะเก่ามา บีกับคาเงะห้าแคว้นก็ต้องหลบไปปล่อยให้คนโคโนฮะเขาสะสางกันเอง555 ในฉากสงครามระเบิดภูเขาเผากระท่อมกันอลังการมาก  ปรากฏว่าสู้กันอย่างหนักมีตัวประกอบอย่างเนจิตายอยู่คนเดียว เพราะแต่ละตระกูลมีตัวแทนคนเดียวพอแล้ว เหลือเพื่อนเก้าคนมาบังคับวงจักรเก้าหางได้พอดี ไม่งั้นซาอิไม่มีบท ที่เหลือลูกกระจ๊อกตาย ตัวประกอบเด่นๆของแคว้นอื่นไม่ตายเลยด้วยซ้ำไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีใครเป็นคาเงะคนต่อไป   อาจารย์ไกก็ไม่ตายยังดีที่ให้คนธรรมดาได้บทเด่นบ้าง คาคาชิแค่เสียเนตรวงแหวน สมมุติถ้าอากามารุตายเราคงเศร้ามาก นี่คือแทบไม่มีความสูญเสียอะไรเท่าไหร่เลย ส่วนบอสตัวจริง หักหลังกันไปมาสุดๆ พอโอบิโตะเจอการเกลี้ยกล่อมของโตะบวกคาคาชิเข้าไปก็กลับตัวหลังจากย้อนอดีตมาตั้งนาน มาดาระตัวจริงกลับมาอย่างอลังการ แต่พอคางุยะมานี่ทั้งตัวละคร ทั้งคนดูเงิบ มาดาระเงิบสุด555   ช่วงนี้ซัดพลังกันมันเลย

                        แต่มันไม่จบเท่านั้น คนเขียนยังไม่ลืมว่าตัวเอกยังไม่ได้สู้กันเลยนี่นาเลยยื้อไว้จนหยดสุดท้าย พอตอนท้ายได้พลังยิ่งใหญ่มา พลิกอีกพอๆกับใครกันแน่บอสใหญ่ ที่อิทาจิเตือนสติคาบูโตะว่า อย่าแบกเรื่องทุกอย่างไว้คนเดียว อย่าลืมตัว ไม่งั้นจะล้มเหลว ขอโทษที่ยัดความเคียดแค้นใส่หัวน้องแต่เด็กนี่เหมือนสีซอให้เกะฟังเหรอ 555 เหมือนเรื่องที่ฟังๆมาไร้ความหมาย การต่อสู้ที่ผ่านมาไม่ได้เรียนรู้อะไรบ้างเลย555 คนเขียนเหมือนกลัวว่าถ้าคืนดีกัน สู้แล้วจะไม่บีบคั้นอารมณ์ ไม่สะเทือนอารมณ์พอ ให้ดีสู้เลวไปเลยมันกว่า กลายเป็นวนเรื่องเดิมๆซ้ำอีก นึกว่ารุ่นเกะโตะร่วมกันสู้มาขนาดนั้นแล้วน่าจะเปลี่ยนไปบ้าง เดิมพันสู้ชิงตำแหน่งโฮคาเงะ ใครแพ้ต้องออกเดินทางท่องยุทธจักรเฉยๆไม่ได้เหรอ อิทาจิเคยพูดว่าคนที่เปลี่ยนนายได้ไม่ใช่ฉันอีกต่อไปแล้ว ยกภาระไปให้โตะอีก ถ้าให้มันมีมิติหน่อยน่าจะเป็นคนที่จะเปลี่ยนนายได้คือตัวนายเอง ส่วนเหตุผลเพื่อตัดด้านสว่างสุดท้าย ฟังแล้วขัดใจ คือที่ผ่านมาแค่รู้กาละเทศะ ต้องช่วยโลกก่อนเรื่องส่วนตัว การประลองสุดท้ายก็เหมือนเงาของชิกามารุยิ่งแสงสว่างมาก เงาก็ยิ่งมืดมาก นี่ถ้าขาดความขึ้นๆลงๆไว้ใจไม่ได้ของเกะ สีสันคงหายไปเยอะ555

                        ส่วนนารูโตะ ถึงชีวิตเขาจะอาภัพแต่เทียบกับตัวร้ายอื่นเขายังโชคดีกว่า ได้ครูอิรูกะมาช่วย ไม่งั้นอาจเกเรกว่านี้ มีคาคาชิ จิไรยะคอยกล่อมเกลา ไม่ยึดติดกับพ่อแม่ แล้วพ่อแม่ก็เป็นคนดีมากสละตัวเองเพื่อหมู่บ้านไม่ก่อปัญหาอย่างอุจิฮะ ตั้งแต่หลังอิทาจิเตือนแล้วมีแต่จะดีขึ้นเรื่อยๆ แบบด้านสว่างอย่างเดียวเลย เห็นใจสัตว์หาง ปกป้องทุกคนในสงคราม เห็นอกเห็นใจโอบิโตะ ทั้งๆที่มาดาระ โอบิโตะ เก้าหาง มีส่วนร่วมกันฆ่าพ่อแม่เขา เหมือนตั้งแต่ซาบซึ้งกับคำถามของเพน หลักคำสอนเพื่อสันติภาพของครูจิไรยะ เลยสรุปว่า จะไม่แค้นใครอีกแล้ว รุ่นสี่กลับมาก็ไม่ได้แค้นเก้าหาง โอบิโตะ หรือมาดาระเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นตัวละครอื่นรู้น่าจะแค้นโอบิโตะบ้าง แต่โตะดันเห็นอกเห็นใจศัตรูตลอดอีก มีแต่ตอนจิไรยะตายที่ปวดใจเริ่มเข้าใจความแค้นของเกะ ยังดีคาคาชิ ซากุระ คนสำคัญของเขารอดทั้งหมด สงครามคืนสุดท้ายก็ยืดเยื้อมาก ค่ำคืนไม่จบสักทีไม่งั้นเดี๋ยวร่างโตะไม่สว่างเรืองรอง เปิดในที่มืดๆหน้าจอสว่างโพลงเลยทั้งโหมดเซียนทั้งเก้าหาง จนสู้มาขนาดนั้นน่าจะหมดแรงแต่ไม่ใช่กับลูกเซียน ทำเอาถ้อยคำที่เนจิพูดไว้เป็นจริงขึ้นมาว่าโชคชะตาไม่อาจฝืนได้555 พอรู้ความจริงเนจิกลายเป็นคนธรรมดาไปเลย

                ในตอนท้ายโตะได้รู้ว่าความเป็นพระเอกที่แท้จริงไม่ใช่การฆ่าตัวร้ายแต่เป็นการช่วยเหลือเพื่อน คาถาที่ขึ้นชื่อที่สุดของเขาคือการเปลี่ยนศัตรูมาเป็นมิตรด้วยความเข้าอกเข้าใจ  ไม่ว่าจะเนจิ กาอาระ นางาโตะ โอบิโตะ คุรามะ โดนเข้าไปต้องเปลี่ยนทุกราย แต่พระเอกก็คือพระเอก เนตรของเกะใช้ไม่ได้ผลเท่าไหร่กับโตะ ส่วนโตะเก้าหางครึ่งตัวที่ไปดูดพลังธรรมชาติมายังสู้ได้ แสดงว่าเก้าหางต้องพลังมากกว่าพวก1-9 ครึ่งตัวรวมกันอีก พันปักษาชนกระสุนวงจักรครั้งที่4 แล้วมั้งตั้งแต่บนดาดฟ้า น้ำตก หลังฆ่าดันโซ แล้วก็เป็นไปตามสูตรคุยด้วยหมัดก่อน

                          ตอนแรกมีคิดเล่นๆว่าจบยังไง สู้กันตายทั้งคู่อย่างที่เคยพูดโลกตกในจันทรานิรันดร์55 ถ้าโตะตายคงพลิกผันมาก แต่บางทีก็คิดว่าคนที่หัวดื้อยึดติดเอามากๆแบกความหวังจากผู้คนมากมายอย่างโตะ ถ้าบทเรียนสุดท้ายคือการปล่อยวางล่ะ บางทีต่อให้มุ่งมั่นพยายามแค่ไหนในความเป็นจริงก็อาจไม่เป็นไปอย่างที่ตั้งใจไว้ โตะประสานมือคลายคาถา แล้วค่อยตาย ส่วนเกะกลับตัวได้ บอกทั้งน้ำตาว่า ตอนนี้นายเป็นมากกว่าโฮคาเงะแล้ว สำหรับคนอื่นนายคือวีรบุรุษ สำหรับฉันนายคือเพื่อนแท้ แล้วก็เปลี่ยนความตั้งใจไม่เป็นโฮคาเงะ ออกเดินทาง คอยช่วยคาคาชิแทน  แต่จบแบบคืนดีกันก็เต็มอิ่มดี โตะได้พิสูจน์ด้วยการกระทำเเล้วว่าไม่ใช่แค่พระเอกในนิยายแต่เขากลายเป็นพระเอกในชีวิตจริงด้วย ฉากรูปปั้นที่แต่เดิมเป็นการประลองของมาดาระกับรุ่น1พังลงมาเป็นการประสานมือคืนดีที่ทั้งคู่ไม่เคยทำตอนเด็กดูยิ่งใหญ่มาก เลือดไหลมาเชื่อมกัน ส่วนหนึ่งทำให้นึกถึงรูปวาดของซาอิที่แต่ละหน้าแต่ละคนผ่านอุปสรรคต่างๆต้องเอาชนะคนอื่น เอาชนะใจตัวเองอย่างมากกว่าจะได้จับมือกัน สุดท้ายเกะก็แพ้หัวใจที่เต็มไปด้วยมิตรภาพของโตะอย่างที่คาคาชิบอกไว้ว่าหัวใจแบบนั้นน่ะทรงพลัง

                    ตอนจบ ซาสึเกะยังยอมเสียแขนข้างนึง ห่างลูก ห่างเมียไปทำงาน แต่โอโรจิมารุที่ร้ายกว่า จับคน เด็กบริสุทธิ์มาทดลอง อย่างกว่าจะได้หัวหน้ายามาโตะตายไป 59 คน นั่นแค่เซลล์ไม้อย่างเดียว บุกโคโนฮะตายเป็นสิบกลับส่งคนเฝ้าเฉยๆ คาบูโตะ เอาสัมภเวสีมาต่อสู้ ทำร้ายจิตใจของคนที่ยังอยู่ นินจาตายไปมากมาย ยังดีที่มีคนคิดถึงเลยมีที่ให้กลับไป พอกลับใจได้ไปทำงานชิลล์ๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉยเลยเพราะแทบไม่มีใครรู้ เรื่องที่มันแล้วก็ให้แล้วกันไป