เคยเป็นกันมั้ยคะ เวลาเราไปโรงเรียน แม้แต่เพื่อนที่คุยกันก็ไม่มี จริงๆก็มีนะ.........เวลาที่คนๆนั้นเค้าโกรธกับกลุ่มเพื่อนเค้าหน่ะค่ะ เหมือนเราเป็นตัวสำรองค่ะ ส่วนมากเราจะเป็นคนที่รับฟังปัญหาของคนอื่นมากกว่า คนอื่นไม่ฟังเราเลย ห้องเรามี 36 คน เวลาครูให้จับคู่ เพื่อนๆก็จะไม่อยากจับคู่กับเรา หรือถ้าจะเป็นคู่ก็ต่อเมื่อเขาไม่มีคู่ เวลากินข้าวก็ต้องไปคนเดียว ตอนแรกพยายามทำใจแล้วค่ะ ว่าทำิะไรคนเดียวอาจจะสนุกกว่าก็ได้....แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไง  ทุกครั้งที่ไปโรงเรียนเราจะเหมือนเป็นตัวสำรอง เวลาเพื่อนทะเลาะกัน เขาก็จะมาอยู่กับเรา พอเขาคืนดีกัน เขาก็ทิ้งเรา หรือจะใช้เราก็ต่อเมื่อ ถามการบ้าน  ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในสายตาของเขา เหมือนกับว่า ถ้าไม่มีเรา เขาก็ไม่รู้สึกอะไร บางที่ทุกอย่างอาจจะดีขึ้นก็ได้ถ้าไม่มีเรา ขนาดครูยังทำเหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนั้นเลยด้วยซ้ำ   

เราเป็นอย่างนี้มาเกือบปีแล้วค่ะ เราไม่กล้าปรึกษากับแม่ เพราะกลัวแม่กังวล อีกอย่าง แม่เรารักพี่เรามากกว่าเราด้วยไง...........นั่นแหละ      

ด้วยสาเหตุนี้ เรากลายเป็นคนเก็บกด และ มีอาการ ซึมเศร้าแต่ไม่มากนะ

เราควรจะทำยังไงดี ให้เรามีความสุข ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย....