สวัสดีค่ะ ทุกท่าน ไม่ได้เข้ามาตั้งกระทู้(แบบจริงจัง)ในห้องก้นครัวนานมาก
วันนี้มีเวลานั่งว่างๆ ก็มาคุยซะหน่อย
จขกท เป็นคนที่
รักการกินมาก คือชีวิตและจิตใจ
จำได้ว่า เริ่มทำอาหารทานเอง มาตั้งแต่เรียนอยู่
จนโต เรียนจบ ทำงาน ก็ทำอาหารมื้อเย็นให้ครอบครัวทานเสมอๆ
ด้วยความที่บ้านใกล้ตลาดสดมาก
เราจึงมีความสุขกับการทำอาหาร การเดินตลาดเลือกซื้ออาหาร
การถ่ายรูปอาหารและการแชร์รูปความสุขของเราในสื่อโชเชี่ยลให้เพื่อนๆและครอบครัวได้ชมด้วย
จนเมื่อโชคชะตา นำพาให้เราต้องมาอยู่ไกลบ้าน ต่างแดน
เราเคยมาเที่ยวที่นี่เป็นระยะเวลาสั้นๆ เต็มที่สองเดือน ปีละ ครั้ง2ครั้ง
เป็นเวลาหลายปี จนถึงวันหนึ่ง เราต้องย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆและต้องใช้ชีวิตให้ได้
เพราะที่นี่ก็เป็นบ้านหลังที่ 2 ของเราแล้ว
การจากบ้าน จากตลาดสดที่เราเคยเดิน จากความสะดวกสบายในการซื้อว้ตถุดิบ
เราเคยทำงานหาเงินด้วยตัวเอง เราก็ใช้จ่ายค่าอาหารและร้านอาหารต่างๆโดยสบายใจ
จากการใช้ชีวิตการกินตามแบบเด็กกรุงเทพฯของเรา เข้าร้านอาหารบ้าง
ชาบู ซูชิ หมูกระทะ อาหารญี่ปุ่น บุฟเฟต์ ซีฟู้ดทั้งหลาย ก็จำต้องโบกมือลาจากกันไปเบาๆ
เราต้องปรับตัวและด้วยปัจจัยหลายอย่างมื ทำให้เราไม่สามารถฟุ่มเฟือยเรื่องการกินเหอนแต่ก่อน
เราต้องจ่ายตลาดอาทิตย์ละครั้งหรือบางทีสองอาทิตย์ครั้ง ซื้อของโดยมีจำนวนเงินที่ตั้งไว้
ต้องวางแผนการทำครัว ต้องเก็บถนอมอาหารและผักสดให้กินได้นานๆ
อาหารที่ทำทาน ต้องประยุกต์ให้คนข้างกายทานได้ด้วย ด้วยข้อจำกัดในการทานของเขา
ทำอาหารของฉัน อาหารของเขา ให้เป็นอาหารของเรา
แต่โชคชะตาก็ไม่ได้ร้ายไปซะหมด
เมืองที่ฉันอยู่มีความหลากหลายสูงมาก
นั่นรวมถึง พืช ผัก ผลไม้และอาหารทั้งหลายที่เรารู้จัก ก็ไม่ได้หายากและราคาสูงจนเกินไปนัก
รวมถึงคนข้างตัวที่เปิดใจเรื่องอาหารมาก เขาทดลองและกินอาหารไทยๆได้หลายประเภทมาก
แต่...มันก็มีบางมื้อจริงๆที่เราก็อยากอาหารแบบบ้านๆ แบบที่แม่เคยทำให้กิน
วันนี้ จขกท รวบรวมเอาภาพอาหารบางส่วน ในโหมดอาหารไทยบ้านๆมาให้พี่ๆเพื่อนๆรับชมไปด้วยกันค่ะ
มื้อแรกที่ทำเมื่อถึงเลย...ข้าวโหระพาหมูสับไข่ดาวกับแกงจืดไข่น้ำบ็อกชอย
>>>.......อาหารใจ...เมื่อไกลบ้าน.......ตอน 1..... <<<
วันนี้มีเวลานั่งว่างๆ ก็มาคุยซะหน่อย
จขกท เป็นคนที่รักการกินมาก คือชีวิตและจิตใจ
จำได้ว่า เริ่มทำอาหารทานเอง มาตั้งแต่เรียนอยู่
จนโต เรียนจบ ทำงาน ก็ทำอาหารมื้อเย็นให้ครอบครัวทานเสมอๆ
ด้วยความที่บ้านใกล้ตลาดสดมาก
เราจึงมีความสุขกับการทำอาหาร การเดินตลาดเลือกซื้ออาหาร
การถ่ายรูปอาหารและการแชร์รูปความสุขของเราในสื่อโชเชี่ยลให้เพื่อนๆและครอบครัวได้ชมด้วย
จนเมื่อโชคชะตา นำพาให้เราต้องมาอยู่ไกลบ้าน ต่างแดน
เราเคยมาเที่ยวที่นี่เป็นระยะเวลาสั้นๆ เต็มที่สองเดือน ปีละ ครั้ง2ครั้ง
เป็นเวลาหลายปี จนถึงวันหนึ่ง เราต้องย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆและต้องใช้ชีวิตให้ได้
เพราะที่นี่ก็เป็นบ้านหลังที่ 2 ของเราแล้ว
การจากบ้าน จากตลาดสดที่เราเคยเดิน จากความสะดวกสบายในการซื้อว้ตถุดิบ
เราเคยทำงานหาเงินด้วยตัวเอง เราก็ใช้จ่ายค่าอาหารและร้านอาหารต่างๆโดยสบายใจ
จากการใช้ชีวิตการกินตามแบบเด็กกรุงเทพฯของเรา เข้าร้านอาหารบ้าง
ชาบู ซูชิ หมูกระทะ อาหารญี่ปุ่น บุฟเฟต์ ซีฟู้ดทั้งหลาย ก็จำต้องโบกมือลาจากกันไปเบาๆ
เราต้องปรับตัวและด้วยปัจจัยหลายอย่างมื ทำให้เราไม่สามารถฟุ่มเฟือยเรื่องการกินเหอนแต่ก่อน
เราต้องจ่ายตลาดอาทิตย์ละครั้งหรือบางทีสองอาทิตย์ครั้ง ซื้อของโดยมีจำนวนเงินที่ตั้งไว้
ต้องวางแผนการทำครัว ต้องเก็บถนอมอาหารและผักสดให้กินได้นานๆ
อาหารที่ทำทาน ต้องประยุกต์ให้คนข้างกายทานได้ด้วย ด้วยข้อจำกัดในการทานของเขา
ทำอาหารของฉัน อาหารของเขา ให้เป็นอาหารของเรา
แต่โชคชะตาก็ไม่ได้ร้ายไปซะหมด
เมืองที่ฉันอยู่มีความหลากหลายสูงมาก
นั่นรวมถึง พืช ผัก ผลไม้และอาหารทั้งหลายที่เรารู้จัก ก็ไม่ได้หายากและราคาสูงจนเกินไปนัก
รวมถึงคนข้างตัวที่เปิดใจเรื่องอาหารมาก เขาทดลองและกินอาหารไทยๆได้หลายประเภทมาก
แต่...มันก็มีบางมื้อจริงๆที่เราก็อยากอาหารแบบบ้านๆ แบบที่แม่เคยทำให้กิน
วันนี้ จขกท รวบรวมเอาภาพอาหารบางส่วน ในโหมดอาหารไทยบ้านๆมาให้พี่ๆเพื่อนๆรับชมไปด้วยกันค่ะ