ก่อนน่านี้เราไม่กล้าเปิดใจให้ใครเลยพอเราเริ่มคุยกับเค้าเราก็รู้สึกดีนะเพราะเค้าคุยด้วยแล้วสบายใจใครๆก็ชอบคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจใช่ไม๊ร้ะค่ะเราคุยกันมาปีกว่าแล้วเราก็คบกันตอนนั้นเราคิดว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายเพราะคิดว่าคบแล้วจะต้องเลิกจะคบทำไมเราไว้ใจเค้ามากตอนคบมันแลดีไปหมดไม่รู้ว่าเรารึเค้าที่เปลี่ยนไปตอนช่วงปิดเทอมทำให้เราห่างกันเพราะบ้านเรากับเค้าอยู่ไกลกันมากเราแถบไม่มีเวลาให้กันเราก็ทำงานตอนเช้าเค้าก้อทำงานตอนกลางคืนเวลาของเราไม่ตรงกันเลยพอถึงช่วงสงกรานต์เค้าก้อบอกเลิกเราเค้าบอกกับเราว่ามันหมดความอดทนแล้วมันสุดๆแล้วเราก็งงน้ะตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเรยเราเสียใจมากเราก็ยื้อสุดๆเพราะเรารักเค้ามากอ้ะแล้วที่เสียใจกว่านั้นคือรู้ทีหลังว่าเค้าคุยซ้อนตอนที่คบกับเราเวลาผ่านทำให้เราเริ่มดีขึ้นเค้าก็กลับมาขอคืนดีเราก้อกลับไปน้ะแต่อะไรก้อไม่ค่อยเหมือนเดิมรู้สึกว่าเค้าไม่สนใจเหมือนก่อนรู้แค่ว่าไม่เหมือนเดิมนั้นล้ะเราก็ไปแอบคุยกับคนอื่นมั้งประชดไงอยากให้เค้าหึงหวงสนใจบ้างพอเค้ารู้ว่าคุยกับคนอื่นเค้าก็บอกเลิกเราแต่ตลอดที่คบกันตอนแรกเราไม่เคยเป็นแบบนี้เลยน้ะเราก็เสียใจน้ะเราคิดว่าถ้าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นไม่ทำอะไรสิ้นคิดก็คงดีกว่านี้รู้สึกผิดมากๆที่ทำแบบนั้นลงไปตอนนี้เราก็ตัดทุกคนออกจากชีวิตเราหมดไม่คุยไม่อะไรเลยทุกวันนี้เราก็ได้แต่โทษตัวเองแล้วก้อคิดถึงเค้าอยากให้เค้ากลับมา