เราแอบรักเพื่อนตัวเองมา1ปีแล้ว
เราเป็นผู้หญิง และเพื่อนคนนี้ก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน
ตอนแรกที่เริ่มรู้สึกว่าชอบเขา เราพยามคิดแค่ว่าคงจะเป็นเพราะความใกล้ชิดหรือเปล่า เป็นเพราะเหงาหรือเปล่า เราไม่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิง ทำให้ในตอนแรกเราสับสนมาก
ตอนที่รู้ตัวว่าชอบ เรานั่งทบทวนว่า อะไรคือสิ่งที่ทำให้เราหวั่นไหว เพราะอะไรวะ เราถึงคิดกับคนๆนี้มากเกินกว่าคำว่าเพื่อน
เราเริ่มสังเกตุตัวเองเวลาที่อยู่กับเขา สิ่งที่มันค่อนข้างจะมากเกินกว่าที่เราทั้งคู่เป็นกับเพื่อนคนอื่นคือการ "จับมือ" ที่จริงเราค่อนข้างไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว (อย่างเช่นการเล่นหัว หรือมากระชากแรงๆ เราจะหงุดหงิดมาก) แม้แต่กับเพื่อนสนิทที่สุด เวลาเดินด้วยกันก็ไม่มีการมาเกาะแขน หรือจับมือ
แต่กับคนๆนี้ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เวลาเราได้เดินด้วยกันเรามักจะจับมือกันตลอด จนตัวเราเองเริ่มชิน ถ้าเขาเดินอยู่ทางซ้าย เราจะถือของด้วยมือขวาแล้วเดินจับมือกัน
พอเรารู้ตัวว่าตัวเองคิดเกินเพื่อน ในตอนแรก เราเลือกที่จะถอย เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเขาชอบผู้ชาย ไม่มีวันเลยที่เขาจะคิดแบบเดียวกับเรา
เราพยามที่จะไม่อยู่ใกล้เกินคำว่าเพื่อน โชคดีหน่อยที่ไม่ได้อยู่กลุ่มที่สนิทกัน ถึงจะเจอกันทุกวันในห้องเรียน และยังต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน แต่นอกเหนือจากเรื่องเรียน เราพยามถอยออกมาทั้งหมด
ถ้าได้เดินด้วยกัน เราก็จะเอามือล้วงกระเป๋าบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง ถือของบ้าง เพราะเรารู้ตัวแล้วว่าทุกครั้งที่จับมือเขา ใจเรามันสั่นมาก
จนวันนี้เขาชวนเราไปดูหนัง ซึ่งตอนแรกจะมีเพื่อนไปกัน4-5คน แต่พอไปถึงวันจริงๆ มีแค่เรากับเขาที่ว่างไปดู เราก็เลยเกิดอยากจะลองใจบางอย่าง
เราอยากรู้ ว่าเขาเคยชินกับการจับมือกันเหมือนที่เราชินหรือเปล่า
ในตอนที่หนังใกล้จะจบ เราหันไปมองเขาอยู่นานมาก ตอนนั้นในหัวก็พยามคิด ว่าเรารักคนๆนี้จริงหรือเปล่า เพราะเราเชื่อมาตลอดว่า " ถ้าเราชอบดอกไม้เราจะเด็ดมัน แต่ถ้าเรารักต้นไม้เราจะรดน้ำให้มัน "
เราพยามทบทวนใจตัวเอง ว่าความรู้สึกที่มีมันคืออะไรกันแน่ และเราก็ได้คำตอบของทุกๆคำถามในใจของตัวเอง
เราเลือกที่จะยื่นมือไปที่เขา ถ้าเป็นปกติ อยู่ดีๆเพื่อนยื่นมือมาก็ต้องสงสัยกันบ้างว่าจะเอาอะไร จะให้หยิบอะไรให้ แต่พอเรายื่นมือไป เขาก็เอามือของเขาวางบนมือของเราทันที
ในตอนนั้นใจเราสั่นกว่าครั้งใหนๆที่เคยจับมือกัน อาจจะเป็นเพราะว่าเราได้คำตอบให้ตัวเองแล้ว
....เรารักคนๆนี้ รักมานานกว่าที่คิด....
เราอยากจะดูแลเขา ชอบเห็นรอยยิ้มของเขา ชอบให้เขาหัวเราะ ชอบเวลาที่เขามาอ้อนขอให้พาไปใหน ชอบเวลาที่ตัวเองพยามใจเย็นกับเขา
ชอบ....ในทุกอย่างที่เป็นเขาเลย
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะเลือกบอกความในใจหรือเปล่า ในเมื่อเรารู้อยู่แล้ว อย่างน้อยที่สุด ก็คงจะต้องผิดหวัง หรือมากสุด ก็คง...ต้องเสียเขาไปในฐานะเพื่อน
แอบรักเพื่อน จะสารภาพรัก/เก็บความรู้สึก
เราเป็นผู้หญิง และเพื่อนคนนี้ก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน
ตอนแรกที่เริ่มรู้สึกว่าชอบเขา เราพยามคิดแค่ว่าคงจะเป็นเพราะความใกล้ชิดหรือเปล่า เป็นเพราะเหงาหรือเปล่า เราไม่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิง ทำให้ในตอนแรกเราสับสนมาก
ตอนที่รู้ตัวว่าชอบ เรานั่งทบทวนว่า อะไรคือสิ่งที่ทำให้เราหวั่นไหว เพราะอะไรวะ เราถึงคิดกับคนๆนี้มากเกินกว่าคำว่าเพื่อน
เราเริ่มสังเกตุตัวเองเวลาที่อยู่กับเขา สิ่งที่มันค่อนข้างจะมากเกินกว่าที่เราทั้งคู่เป็นกับเพื่อนคนอื่นคือการ "จับมือ" ที่จริงเราค่อนข้างไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว (อย่างเช่นการเล่นหัว หรือมากระชากแรงๆ เราจะหงุดหงิดมาก) แม้แต่กับเพื่อนสนิทที่สุด เวลาเดินด้วยกันก็ไม่มีการมาเกาะแขน หรือจับมือ
แต่กับคนๆนี้ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เวลาเราได้เดินด้วยกันเรามักจะจับมือกันตลอด จนตัวเราเองเริ่มชิน ถ้าเขาเดินอยู่ทางซ้าย เราจะถือของด้วยมือขวาแล้วเดินจับมือกัน
พอเรารู้ตัวว่าตัวเองคิดเกินเพื่อน ในตอนแรก เราเลือกที่จะถอย เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเขาชอบผู้ชาย ไม่มีวันเลยที่เขาจะคิดแบบเดียวกับเรา
เราพยามที่จะไม่อยู่ใกล้เกินคำว่าเพื่อน โชคดีหน่อยที่ไม่ได้อยู่กลุ่มที่สนิทกัน ถึงจะเจอกันทุกวันในห้องเรียน และยังต้องทำงานกลุ่มด้วยกัน แต่นอกเหนือจากเรื่องเรียน เราพยามถอยออกมาทั้งหมด
ถ้าได้เดินด้วยกัน เราก็จะเอามือล้วงกระเป๋าบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง ถือของบ้าง เพราะเรารู้ตัวแล้วว่าทุกครั้งที่จับมือเขา ใจเรามันสั่นมาก
จนวันนี้เขาชวนเราไปดูหนัง ซึ่งตอนแรกจะมีเพื่อนไปกัน4-5คน แต่พอไปถึงวันจริงๆ มีแค่เรากับเขาที่ว่างไปดู เราก็เลยเกิดอยากจะลองใจบางอย่าง
เราอยากรู้ ว่าเขาเคยชินกับการจับมือกันเหมือนที่เราชินหรือเปล่า
ในตอนที่หนังใกล้จะจบ เราหันไปมองเขาอยู่นานมาก ตอนนั้นในหัวก็พยามคิด ว่าเรารักคนๆนี้จริงหรือเปล่า เพราะเราเชื่อมาตลอดว่า " ถ้าเราชอบดอกไม้เราจะเด็ดมัน แต่ถ้าเรารักต้นไม้เราจะรดน้ำให้มัน "
เราพยามทบทวนใจตัวเอง ว่าความรู้สึกที่มีมันคืออะไรกันแน่ และเราก็ได้คำตอบของทุกๆคำถามในใจของตัวเอง
เราเลือกที่จะยื่นมือไปที่เขา ถ้าเป็นปกติ อยู่ดีๆเพื่อนยื่นมือมาก็ต้องสงสัยกันบ้างว่าจะเอาอะไร จะให้หยิบอะไรให้ แต่พอเรายื่นมือไป เขาก็เอามือของเขาวางบนมือของเราทันที
ในตอนนั้นใจเราสั่นกว่าครั้งใหนๆที่เคยจับมือกัน อาจจะเป็นเพราะว่าเราได้คำตอบให้ตัวเองแล้ว
....เรารักคนๆนี้ รักมานานกว่าที่คิด....
เราอยากจะดูแลเขา ชอบเห็นรอยยิ้มของเขา ชอบให้เขาหัวเราะ ชอบเวลาที่เขามาอ้อนขอให้พาไปใหน ชอบเวลาที่ตัวเองพยามใจเย็นกับเขา
ชอบ....ในทุกอย่างที่เป็นเขาเลย
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะเลือกบอกความในใจหรือเปล่า ในเมื่อเรารู้อยู่แล้ว อย่างน้อยที่สุด ก็คงจะต้องผิดหวัง หรือมากสุด ก็คง...ต้องเสียเขาไปในฐานะเพื่อน