หลังพยายามหลายต่อหลายเที่ยว

มามื้อเย็นตะกี้ เอาวะลองดู

ถึงเวลา ตักข้าว ตักกับ พยามข่มใจให้ได้ สุดท้าย ข้าวหมดจานครับ  น้ำตาแทบไหล เราทำได้ ไม่ต้องถ่ายรูปหรืออัพเฟส

ช่วงเวลากินทรมานมากฮะ มือไม้สั่น จิ้มผิดจิ้มถูก สมองสั่งให้เอาส้อมจิ้มกับข้าว แต่มือพาลจะไปจิ้มที่ชัดเตอร์มือถือร่ำไป

ต้องข่มใจสุดๆครับ ยิ่งตอนตักจะเข้าปาก นิสัยจับกล้องมาซูมถ่ายอาหารบนช้อนแก้ไม่หาย ต้องหลับตาฮะถึงเอาเข้าปากได้

อีกอย่างที่ไม่ชินสุดๆคือ  น้ำแกงครับ ร้อนมากๆ เพราะปกติกว่าจะได้กินก็แชะ แชะ กล้องไป มาซดอีกทีเย็นชื่นใจ กินง่าย

ลูกเมียร่วมวงวันนี้งงมาก ปกติเมียอิ่มแล้ว ผมยังเคี้ยวข้าวอยู่ มามื้อตะกี้ ผมกินเสร็จก่อนใครในวง  รู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก

เดี๋ยวมื้อเช้าพรุ่งนี้จะลองอีกครับ ทำบ่อยๆก็คงชิน



ขอบพระคุณทุกท่านที่ทนอ่านจนจบ ดีใจฮะเลยไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ห้องนี้แหละเหมาะที่สุด