สองปีก่อน ที่จุดสิ้นสุดกำแพงกันคลื่นที่หาดปากเม็ง กำลังเกิดปัญหากัดเซาะชายฝั่ง 
ผลของกำแพง ทำให้คลื่นเลี้ยวเบนไปกัดเซาะชายฝั่งจนถึงถนน
มีการเรียกร้องให้เอางบประมาณมาทำกำแพงต่อ
...
พี่ติ๋ม...หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการอุทยานแห่งชาติทางทะเล ฟังผมเล่าเรื่องรั้วไม้ ..สนใจ ...
บอกว่า "ไม่เห็นต้องใช้งบอะไรเลย" 
แล้วก็เกณฑ์ลูกน้องชายฉกรรจ์ ไปรอนกิ่งไม้ตามข้างทางมา แล้วช่วยกันทั้งลูกพี่ ลูกน้อง เอามาปักเป็นแนว พร้อมขึ้นป้าย ใหญ่โตว่า ทำการวิจัยการฟื้นฟูชายหาดด้วยรั้วไม้
คนผ่านไปผ่านมา ที่เคยเห็นคลื่น ซัดตูมๆ เข้ามา หลายคนดูแคลนว่า "รั้วไม้อะไร ดูโง่สิ้นดี จะไปสู้คลื่นได้อย่างไร"
ผ่านไปหนึ่งปี คลื่น ตูมๆ นั่นแหละ ที่พาทรายมาให้ สะสมเป็นเนินทราย จนผักบุ้งทะเลขึ้นเต็ม
.. 
ปีนี้ ก่อนฤดูมรสุมมาเยือน พี่ติ๋ม พาลูกน้องไปปักไม้อีกแนว คราวนี้ปักแบบซิกแซก
ผ่าน คลื่นลมชุดใหญ่ไป 1 ครั้ง รั้วไม้แนวรับคลื่น เอียงบ้าง หลุดบ้าง ก็ไปตามปรับปรุง เรียนรู้กันไป คลื่นลมผ่านไป ได้ทรายมาเต็ม
..
พี่ติ๋ม ส่งรูปทรายสะสมที่หาด มาให้ดูหลายรูป
สะดุดที่รูปหนึ่ง 
... เห็นใครสักคนเดินชิวๆ บนหาดทราย


ที่มา: https://web.facebook.com/a.nonnawin/posts/2391763684236493?notif_id=1564023074046990&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif&_rdc=1&_rdr